نامه ی یک مرد برای همسرش : براي همه لحظات جادويي متشكرم ! خیلی زیباست.شما هم اگه نامه ای دارید بگذارید !

نامه ی یک مرد برای همسرش : براي همه لحظات جادويي متشكرم ! خیلی زیباست.شما هم اگه نامه ای دارید بگذارید !

متشكرم

براي همه وقت هايي كه مرا به خنده واداشتي.

براي همه وقت هايي كه به حرف هايم گوش دادي.

براي همه وقت هايي كه به من جرات و شهامت دادي.

براي همه وقت هايي كه مرا در آغوش گرفتي.

براي همه وقت هايي كه با من شريك شدي.

براي همه وقت هايي كه با من به گردش آمدي.

براي همه وقت هايي كه خواستي در كنارم باشي.

براي همه وقت هايي كه به من اعتماد كردي.

براي همه وقت هايي كه مرا تحسين كردي.

براي همه وقت هايي كه باعث راحتي و آسايش من بودي.

براي همه وقت هايي كه گفتي "دوستت دارم"

براي همه وقت هايي كه در فكر من بودي.

براي همه وقت هايي كه برايم شادي آوردي.

براي همه وقت هايي كه به تو احتياج داشتم و تو با من بودي.

براي همه وقت هايي كه دلتنگم بودي.

براي همه وقت هايي كه به من دلداري دادي.

براي همه وقت هايي كه در چشمانم نگريستي و صداي قلبم را شنيدي.



به خاطر همه ي اين ها هيچ وقت فراموش نكن كه :

لبخند من به تو يعني " عاشقانه دوستت مي دارم "

آغوش من هميشه براي تو باز است.

هميشه براي گوش دادن به حرفهايت آمادگي دارم.

هميشه پشتيبانت هستم.

من مثل كتابي گشوده برايت خواهم بود.

فقط كافي است چيزي از من بخواهي ,
بلافاصله از آن تو خواهد شد.

مي خواهم اوقاتم را در كنار تو باشم.

من كاملا به تو اطمينان دارم و تو امين من هستي.

در دنيا تو از هركسي برايم مهم تر هستي.

هميشه دوستت دارم چه به زبان بياورم چه نياورم.

همين الان در فكر تو هستم.

تو هميشه براي من شادي مي آوري به خصوص وقتي كه لبخند بر لب داري.

من هميشه براي تو اينجا هستم و دلم براي تو تنگ است.

هر وقت كه احتياج به درد دل داشتي روي من حساب كن.

من هنوز در چشمانت گم شده هستم.

تو در تمام ضربان هاي قلبم حضور داري.

نامه ای به اوکه دوستش دارید

به نام خدا

اول خودم میگم
سلام
تنها بهونه واسه ي نفس كشيدن
هنوزم پر مي كشه دل براي به تو رسيدن
واسه ي جواب نامت مي دونم كه خيلي ديره
بذا به حساب غربت نكنه دلت بگيره
عزيزم بگو ببينمكه چه رنگه روزگارت
خيلي دوست دارم تو مهتاب بشينم يه شب كنارت
سر تو مهربوني بذاري به روي شونم
تو فقط واسم دعا كن آخه دنبال بهونم
حالم رو اگه بپرسي خوبه تعريفي نداره
چون بلاتكليفه عاشق آخه تكليفي نداره
نكنه ازم برنجي تشنه ام تشنه ي بارون
چه قدر از دريا ما دوريم بيگناهيم هر دو تامون
بد جوري به هم مي ريزه من و گاهي اتفاقي
تو اگه نباشي از من نمي مونه چيزي باقي
مي دوني كه دست من نيست بازياي سرنوشته
رو قشنگا خط كشيده زشتا رو برام نوشته
باز كه ابري شد نگاهت بغضتم واسم عزيزه
اما اشكات رو نگه دار نذار اينجوري بريزه
من هنوز چيزي نگفتم كه تو طاقتت تموم شد
باقيش و بگم مي بيني گريه هات كلي حروم شد
حال من خيلي عجيبه دوست دارم پيشم بشيني
من نگاهت بكنم تو تو چشام عشق رو ببيني
يادته من و تو داشتيم ساده زندگي مي كرديم
از همين چشمه ي شفاف رفع تشنگي مي كرديم
يه دفه يه مهمون اومد عقلم رو يه جوري دزديد
دل تو به روش نياورد از همون دقيقه فهميد
اولش فكر نمي كردم كه دلم رو برده باشه
يا دلم گول چشاي روشنش رو خورده باشه
اما نه گذشت و ديدم دل من ديوونه تر شد
به تو گفتم و دلت از قصه ي من با خبر شد
اولش گفتم يه حسه يا يه احترام ساده
اما بعد ديدم كه عشقه آخه اندازش زياده
تو بازم طاقت آوردي مث پونه ها تو پاييز
سرنوشت تو سفيده ماجراي من غم انگيزه
بد جوري ديوونتم من فكر نكن اين اعترافه
هميشه نبودن تو كرده اين دل و كلافه
مي دونم فرقي نداره واست عاشق بودن من
مي دونم واست يكي شد بودن و نبودن من
مي دونم دوسم نداري مث روزاي گذشته
من خودم خوندم تو چشمات يه كسي اين رو نوشته
اما روح من يه درياست پره از موج و تلاطم
ساحلش تويي و موجاش خنجراي حرف مردم
آخ چه لذتي داره ناز چشماتو كشيدن
رفتن يه راه دشوار واسه هرگز نرسيدن
من كه آسمون نبودم اما عشق تو يه ماهه
سرزنش نكن دلم رو به خدا اون بي گناهه
تو كه چشماي قشنگت خونه ي صد تا ستاره س
تو كه لبخند طلاييت واسه من عمر دوباره س
بيا و مثل گذشته جز به من به همه شك كن
من بدون تو مي ميرم بيا و بهم كمك كن

تقديم به اميد زندگاني ام، تقديم به شکوه شب و شکوه مهتاب، تقديم به اشکهاي سوزان روي کوه گونه هايت، تقديم به خنده هاي دلنشينت و نگاه هاي پنهانت .
تقديم به تو اي خيال من.........
اي آسمان قلبم و اي سرچشمه ي الهام من.........
تقديم به تو اي محبوب ترين قلبم.......
تقديم به تو که يادت از فکر من، عشقت در قلب من و نگاهت هميشه در ذهن من ماندگار و عطر مهربانيت هميشه در وجودم جاريست.
ميداني که طاقت دوري از تو را ندارم ولي جدايي با تو را دوست دارم.
مي داني چرا؟
چون با اينکه جدايي از تو بسي برايم دشوار است ولي در عين حال دلپذير هم هست، زيرا به خاطر تو دلتنگي به سراغم مي آيد.
پس بدان که دل تنگي ها هم بخاطر تو دوست دارم و تو از حال من خبر نداري.
بنابراين:
هر که مي خواهد من و تو ما نشويم مرگش باد و خانه اش ويران.
اي عشق من ، اي عزيزترينم:
چه خوب شد که به دنيا آمدي و چه خوب شد که دنياي من شدي .
پس:
براي من بمان و بدان که هيچ چيز با ارزشتر از عشق نيست و بزرگترين ويژگي عشق بخشايش است.
بنابراين:
قلبم را که لبريز از عشق است به تو تقديم مي کنم و سوگند مي خورم که تا ابد :
عاشقانه دوستت بدارم

همه مال تو ولي تو مال من يه روز دل تصميم مي گيره سنگ شه تا ديگه عاشق نشه ميره و سنگ مي شه و ميره قاطي سنگ ها اما اونجاهم عاشق يه سنگي مي شه مي دوني زيباترين خط منحني دنيا چيه ؟ لبخندي که بي اراده رو لبهاي يک عاشق نقش مي بنده تا در نهايت سکوت فرياد بزنه : دوستت دارم در عرض يک دقيقه مي شه يک نفر رو خرد کرد... در يک ساعت مي شه يک نفر رو دوست داشت و در يک روز فقط يک روز مي شه عاشق شد ولي يک عمر طول مي کشه تا کسي رو فراموش کرد من نشاني از تو ندارم اما نشاني ام را براي تو مي نويسم: درعصرهاي انتظار،به حوالي بي کسي قدم بگذار! خيابان غربت را پيدا کن و وارد کوچه پس کوچه هاي تنهايي شو! کلبه ي غريبي ام را پيدا کن، کناربيدمجنون خزان زده و کنارمرداب ارزوهاي رنگي ام! درکلبه را باز کن و به سراغ بغض خيس پنجره برو! حرير غمش را کنار بزن! مرا مي يابي چشماتو دايورت كردي رو قلبم خيالي نيست حداقل از رو ويبره درش بيار تا اينقدر دلمو نلرزونه عشق مثل آب ميمونه.....که ميتوني توي دستت قايمش کني..آخرش يه روز دستت رو باز ميکني ميبيني نيست... قطره قطره چکيده بي انکه بفهمي.. اما دستت پر از خاطره است تکيه بر دوست مکن محرم اسرار کسي نيست ما تجربه کرديم کسي يار کسي نيست عشقم را نثار تو کردم...اما نپذيرفتي. عشقم را به تو هديه کردم آن را دور انداختي، زندگيم را وقف تو کردم اما در کنارم نماندي، کاش روزي آن را برگرداني! من ياد گرفته ام: مهم نيست كه در زندگي چه داري، بلكه مهم اينست كه چه كسي را داري

ميخواهم برايت بنويسم، اما مانده ام که از چه چيز و چه کس بنويسم؟! از تو که
بي رحمانه مرا تنها گذاشتي يا از خودم که چون تک درختی در کوير
خشکم؟ از تو بنويسم که قلبت از سنگ بود يا از خودم که شيشه اي بي حفاظ بودم؟
امشب ازچه بنويسم؟از دستهايت که فقط سنگيني سيليهايت را به يادم مي آورد يا از
دستهايم که هر شب به سوي آسمان بلند ميکردم و از خدا به دعا ترا
ميخواستم و ديدگان باراني ام را همسفر دعاهايم ميکردم تا واسطه ي شفاعتم شوند؟
امشب از چه بنويسم؟از قلبي که مرا نخواست يا از قلبي که تو را خواست؟ شايد هم اگر
در دادگاه عشق محاکمه بشوم دادستان تو را مقصر نداند و بر زودباوري قلب من که تورا
بي ريا و مهربان انگاشت اتهام بزند...شايد از اينکه زود دلبسته شدم
و از همه ي وابستگي ها بريدم تا تو را داشته باشم به نوعي
گناهکار شناخته شوم.نه!نه! شايد هم گناه را بر گردن چشمان تو بگذارند که هيچ وقت
مرا نديد يا ديد و ناديده گرفت چون از انتخابش پشيمان شده بود...
مهرم را حلال کردم تا جان تو را آزاد کنم که شايد دوري موجب دوستي بيشترمان شودو
تو معناي (دوست داشتن) يعني سفر به رويا را بداني.
شايد تو راست ميگفتي دوست داشتن حقيقتي بود براي شاد بودن قلبي که در قفس
سينه اش به ياد تو مي تپد. شايد از نظر تو دوست داشتن و مهر
ورزيدن بي معناست اما وقتي حضورش را در قلبت حس کني برايت معناي بودن ، ماندن و
خواستن را پيدا ميکند. چه سود که تو آنرا در قلبت حس نکردي و
معنايش را ندانستي ، از من بريدي و از اين آشيان پريدي مگر از من چه بد ديده بودي اي
نامهربان که ترکم کردي و دل برتنهائيم نسوزاندي.
اي کاش هيچ گاه نگاهمان با هم آشنا شده بود ، اي کاش هرگز نديده بودمت و دل به
تو دل*** نمي بستم. اي کاش هيچ گاه عطر ياد و خاطرات گذشته در
مشام روحم باقي نمانده بود تا امروز مجبور به تحمل مجازات تنهايي شوم. اي کاش از
همان اول بي وفايي و ريا کاري تو را باور داشتم و اي کاش هيچ گاه
قدم در زندگي سردم نمي گذاشتي و من هيچ وقت صداي قدمهايت رادر کوچه ي بن بست
زندگي ام نشنيده بودم اما تو آمدي و در قلبم نشستي و معناي
دل بستن را به من آموختي اما زود رفتي و عهد ديرينمان را شکستي و دلم را به آتش
کشيدي و تا خاکستر آنرا بر باد ندادي که جاي پايت را پاک کني آسوده
نشدي.
تنها مرحمي که بر زخم قلب و روحم دارم اشکهاي لبريز از ملالي است که بي اختيار از
ديدگانم روان است . تو گريستن را با رفتنت به من آموختي .
انتظار باز آمدنت بهانه اي براي هاي هاي گريه هاي شبانه ام شد و علتي براي چشم به
راه دوختنم.
اما... امشب مينويسم تا تو بداني که ديگر با ياد آوري اولين ديدارمان چشمانم پر از اشک
نميشود چون بي رحمي آن قلب سنگين را باور دارم.
امشب ديگر اجازه نخواهم داد که قدم به حريم روياهايم بگذاري چون اينبار من اينطور
خواسته ام.
هر چند که علت رفتنت را نمي دانم و علت پا گذاشتن روي تمام حرفهايت را اما،...باور کن
... که ديگر باور نخواهم کرد عشق را...ديگر باور نميکنم محبت را...
و اگر باز گردي به تو نيز ثابت خواهم کرد...

http://cdn.forum.patoghu.com/images/icons/icon1.png

براي تو مي نويسم که بودنت بهار و نبودنت خزاني سرد است
تويي که تصور حضورت سينه بي رنگ کاغذم را نقش سرخ عشق مي زند
در کوير قلبم از تو براي تو مي نويسم
اي کاش در طلوع چشمان تو زندگي مي کردم
تا مثل باران هر صبح برايت شعري مي سرودم
آن گاه زمان را در گوشه اي جا مي گذاشتم و به شوق تو اشک مي شدم
و بر صورت مه آلودت مي لغزيدم
اي کاش باد بودم و همه عصر را در عبور مي گذراندم
تا شايد جاده اي دور هنوز بوي خوب پيراهنت
را وقتي از آن مي گذشتي در خود داشته باشد
که مرهمي شود براي دلتنگي هايم

دوباره دلم هوای تو را کرده است !

خودکارم را از ابر پر میکنم !

و برایت از باران می نویسم !

به یاد شبی می افتم که تو را در میان شمع ها دیدم !

دوباره می خواهم به سوی تو بیایم !

تو را کجا می توان دید ؟!

در آواز شباویز های عاشق !؟ در چشمان یک آهوی مضطرب ؟!

در شاخه های یک مرجان قرمز ؟!

و یا در سلام دختر بچه ای که تازه نام تو را یاد گرفته است ؟!

دلم می خواهد وقتی باغها بیدارند ، تا وقتی زنده ام ، برای تو نامه بنویسم !

برای تو نامه بنویسم و تو نامه هایم را بخوانی !

من تمام آرزوهام تو بودی
حالا امسال کی برام تولد بگیره
حالا باید احساس کنم که ....
نمیدونم چی باید بگم جز اینکه بهت تبرک بگم گل من
کاش ......
خیلی دوستت دارم عزیزم
دوستت دارم تا ابد
اگه فراموشم کنی ...
اگه دوستم نداشته باشی .....
اگه .....
چی کار کنم
چرا تنهام گذاشتی
ولی بازم میگم مبارک....

می دونی بعضی اوقات با خودم فکر می کنم بیامو برای اولین بار دل سنگ بشم دیگه عاشق

نشم سعی کنم دیگه به ادمای این زمونه دل نبندم حرف هیچ کسو باور نکنم دائما به این فکر

کنم که دارن بهم دروغ می گن.دارن تظاهر می کنن.دوست داشتن گفتناشون از ته دل نیستو

فقط یه شعار.

اما .....

اما.........

اما نمی تونم .می بینم اگه من یه همچین آدمی باشم دیگه زندگی واسم معنی نداره.دیگه به

اون نمیشه گفت زندگی.وقتی ادم احساسشو بذاره کنار دیگه چی ازش می مونه میشه مثل

سنگ که هیچی روش اثر نداره هیچی.

می دونی وقتی داشتم متنامو زیرو رو می کردم یکیشون خیلی ناز بود بود خیلی قشنگ

بود.می گفت:

من فراموشت کردم توام منو فراموش کن.

می دونم اگه الان نتونی فرموشم کنی یه روزی می رسه که خیلی راحت بتونی

فراموشم کنی .

دست سرنوشت هیچ وقت دوتا آدم عاشق و به هم نمی رسونه هیچ وقت پس بهتره هر چی

زودتر همو فراموش کنیم.

وقتی به این فکر می کردم که منم باید تورو فراموشت کنم آتیش می گرفتم.

دوست داشتم دیگه نباشم بمیرمو این روزو نبینم.

یاد اون روزایی می افتادم که هر شب واست دعا می کردم.هر شب تا صداتو نمی شنیدم آروم

نمی گرفتم.هر شب واست نامه می نوشتم

هرشب به یادت هق هق گریه می کردم.

با این که اونقدر عذابم می دادی با این حال دوست داشتم.

نمی تونستم فراموشت کنم

خیلی سخته وقتی یه نفرو عاشقانه دوسش داشته باشی. دوست داری همیشه این جمله رو

لبات باشه گل نازم دوست دارم ولی نتونی بهش بگی.

خیلی سخته وقتی شب ور روز به این فکر می کنی که وقتی دیدیش بغلش کنی ساعت ها در

آغوشش آروم بگیری.اما وقتی دیدیش حتی یه نگاهم نتونی بهش بکنی

خیلی سخته وقتی عاشق یه نفر باشی و با خودت بگی که اون تمام زندگیمه هیچ وقت ترکش

نمی کنم ولی اون خیلی راحت جلوت بشینه و از عشقش بگه.

بگه یه نفر دیگرو دوست داره.ولی بااین حال بازم دوسش داشته باشی

خیلی سخته وقتی دلت می گیره دوست داشته باشی ساعت ها باهاش حرف بزنی بلکه با

شنیدن لحن صداش آروم بگیری بعد بهت بگه دارم می رم بیرون یه وقت بهم زنگ نزنیا.

بعدش بفهی که اون ساعت با اونی که دوسش داشته رفته.

خیلی سخته تو خیالت هزار بار خودتو لعنت کنی و بگی روانی فراموشش کن اما تا این فکر

به ذهنت میاد از خودت متنفر شی

خیلی سخته خیلی سخته بدونی دیگه دوست نداره اون شونه های نازنینش واسه یکی دیگس

اون حرفای قشنگش که همیشه آرومت می کرد دیگه تو گوشت زمزمه نمیشه .

ولی بازم بگی منو دوست داره.دارم اشتباه می کنم.................

خیلی سخته وقتی عاشقشی همه بهت بگن تو اون به درد هم نمی خورین بهتره فراموشش

کنی

دوست داشته باشی فریاد بزنی به خدا نمی تونم فراموشش کنم.بابا عاشقشم دوسش دارم می

فهمید اما یه بغض سنگین راه گلوتو گرفته باشه وهیچ کاری نتونی بکنی.

خیلی سخته همه بشینن جلوتو ازش بد بگن دوست داشته باشی بهشون بگی تورو خدا بس

کنید ولی نتونی چیزی بگی.

خیلی سخته

خیلی سخته دوسش داشته باشی و اما نتونی به اون و دیگران ثابت کنی که واسش می

میری.

اینم نامه ی من به اونی که خیلی دوسش داشتم..............
البته نامه که نه یه جور دردودله ه ه ه ه...ولی میشه گفت که نامس.....

کاش مرا هیچ وقت نمی شناختی روزی به من گفتی از تو متنفرم

اما من باز هم دوستت داشتم هیچ وقت اختلاف سنت باعث نشد من احساس دوری کنم

اما لحظاتی که مرا تنها گذاشتی و من بی اختیار برای بازامدنت غرورم را شکستم به یاد بیاور

و وفای من را در خودت زنده کن من هیچوقت تنهایت نگذاشتم و هیچوقت نامرد نبودم هیچوقت

اما تو که بدون من می مردی وفایت را دیدم چگونه من را بدون حرفی تنها گذاشتی و سراغی از من نگرفتی

اما بدان عاشقی این نیست عاشقی به خاطر هم شکستن و خورد شدن است که من صدای خورد شدن خودم را از بی وفاییت شنیدم