ناوشکن Type 051B کلاس Luhai
ناوشکن Type 051B کلاس Luhai ناوشکن Type 051B کلاس Luhai
ناوشکن موشکی Type 051B، در سال 1998 توسط شرکت کشتی‌سازی دالیان و جهت استفاده در نیروی دریایی ارتش آزادیخواه خلق چین ساخته‌شده‌است. از این کلاس ناوشکن تنها یک فروند یعنی Shenzhen 167 ساخته شد و پروژه‌ی ناوشکن دوم منحل گردید. ساخت اولین و تنها شناور این کلاس در سال 1996 در حوضچه‌ی شرکت دالیان آغاز گردیده است. منابع جاسوسی غربی در سال 1998 به وجود پروژه پی بردند و همزمان یک مجله‌ی ژاپنی اقدام به انشار تصاویری از شناور کرد؛ در این تصاویر ناوشکنی دیده می‌شد که منتظر نصب سامانه‌های رزمی بود. پس از آن ناتو کد Luhai را برای ناوشکن برگزید.
برنامه
برنامه‌ی ساخت ناوشکن لوهای در ابتدا توجه بسیاری را به خود جلب کرد چرا که این ناوشکن بزرگترین شناور نظامی بود که در چین ساخته‌شده‌بود. این ناوشکن همچنین نخستین شناور چینی بود که طراحی بدنه‌ی آن به صورت شیب‌دار بود، این طرح شاخصه‌ی سطح مقطع راداری شناور را کاهش می‌داد. به هر حال وقتی ناوشکن در حوالی سال 1998 وارد خدمت‌شد مشخش شد که تنها برخی پیشرفت‌های اندک در سامانه‌های رزمی ناوشکن نسبت به ناوشکن‌ها قبلی وجود دارد. به عنوان مثال انتظار میرفت سامانه‌ی دفاع هوایی ناوشکن به گونه‌ی شلیک عمودی VLS باشد؛ اما بر روی این شناور سامانه‌ی بردکوتاه دریایی HQ-7 نصب‌شده‌بود.
سانژن در سال 1998 آزمایشات دریایی خود را پشت سرنهاد و مدت اندکی پس از آن به ناوگان جنوبی PLAN پیوست. شناور دومی در کار نبود؛ اما بر اساس برخی گزارشات با وجود ساخته‌شدن بدنه‌ی ناوشکن، پروژه لغو گردید. بدنه‌ی ساخته‌شده مدت‌ها در حوضچه‌ی دالیان باقی‌ماند تا اینکه در سال 2004 به عنوان ناوشکنType 051C کلاس Luzhou و با نام 115 Shenyang به آب‌انداخته‌شد.
سانژن در نخستین بازدید صلح‌آمیز نیروی دریایی چین از آفریقا در سال 2000 و اروپا در سال 2001 شرکت کرد. در سال 2004 برخی بروزرسانی‌ها بر روی ناوشکن انجام گرفت که از جمله‌ی آنها می‌توان به تعویض توپ اصلی و سامانه‌ی HQ-7 با گونه‌های بهبود‌یافته اشاره کرد.
طراحی
ناوشکن Type 051B، نخستین ناوشکن بومی ساخت چین بود که در طراحی آن تلاش‌های فراوانی صورت گرفته تا سطح مقطع راداری شناور کاهش یابد. طراحی نسبتا اریب بدنه، وجود دو دکل با حسگرهای الکترونیکی کمتر، وجود دو فانل با آثار مادون‌قرمز کمتر و عرشه‌ی ساده‌تر که تسلیحات به صورت فشرده روی آن نصب‌‌نشده‌اند؛ همه و همه باعث کاهش سطح مقطع راداری شناور گشته‌است. این خصوصیات در شناورهای بعدی PLAN نیز به کاررفتند.
موشک‌ها
ناوشکن جهت نبرد با واحدهای سطحی دشمن مجهز به موشک‌های کروز ضدکشتی کف‌رو YJ-83 است. تعداد چهار مقر چهارگانه‌ی شلیک در قسمت میانی ناوشکن وجود دارد. این موشک دارای رادار داخلی است، سرجنگی آن 165 کیلوگرم بوده و برد آن تا 180 کیلومتر قابل افزایش است.
سامانه‌ی دفاع ضدهوایی ناوشکن، سامانه‌ی هشت سلولی HQ-7 (مدل چینی Crotale فرانسوی) است. این سامانه قادر است هواگردهای دشمن را در روز یا شب و در هر وضعیت هوایی تا برد 12~8 کیلومتر مورد هدف قراردهد. این سامانه همچنین قابلیت‌های محدودی جهت درگیر شدن با موشک‌های کف‌رو در برد 6~4 کیلومتری را داراست.
توپ‌ها
توپ اصلی ناو، توپ دولوله‌ای 100 میلیمتری گونه‌ی Type 79A PJ-33 است. این توپ در سینه‌ی کشتی و روبه‌روی سامانه‌ی HQ-7 نصب‌شده‌است. این توپ قادر است گلوله‌های 15 کیلوگرمی را با نواخت 18 گلوله بر دقیقه و تا برد 22 کیلومتر شلیک نماید.
جهت دفاع هوایی ناوشکن مجهز به چهار توپ ضدهوایی دولوله‌ای 37 میلیمتری Type 76A است. این توپ‌ها قادرند گلوله‌های 1.42 کیلوگرمی را با نواخت 180 گلوله بر دقیقه به سمت اهداف هوایی در برد 8.5 کیلومتر شلیک نمایند.
اچ کیو-7 و توپ Type 79A
نبرد ضد زیردریایی
شناور جهت نبرد با زیردریایی‌های دشمن مجهز به دو مقر سه‌گانه‌ی 324 میلیمتری پرتاب اژدر‌های Yu-7 (مدل چینی اژدر آمریکایی Mk46 Mod1) است. یو7 دارای سرجنگی 43 کیلوگرمی است، سرعت زیرسطحی آن 43 گره (79.6 کیلومتربرساعت) بوده و برد آن به 8.5 کیلومتر می‌رسد.
حسگرها
حسگرهای ناوشکن عبارت‌انداز: رادار کاوش سطحی/هوایی گونه‌ی Type 360S یا همان SR60 باند E/F، رادار سه‌بعدی کاوش هوایی Type 381 باند G، رادار کاوش هوایی دوربرد دوبعدی باند A گونه‌ی Type 517H-1، رادار Type 345 یا همان MR35 باند J جهت کنترل سامانه‌ی HQ-7، رادار Type 344 یا همان MR34 باند I/J جهت کنترل موشک‌های YJ-83 و توپ اصلی و رادار باند I گونه‌ی 347G یا همان EFR-1 جهت کنترل توپ‌های 37 میلیمتری. رادار ناوبری شناور Racal Decca RM-1290 باند I است.
سامانه‌های جنگ الکترونیک
سامانه‌های اقدام متقابل ناوشکن شامل سوئیت اخلالگر SRW210A، رادار پیش‌اخطار، سیستم تشخیص دوست از دشمنIFF و دو مقر شلیک راکت‌های چف/دکوی 15 لوله‌ای Type 946 PJ46 می‌باشد.
فرماندهی و کنترل آتش
ناوشکن مجهز به سامانه‌ی کنترل داده‌ی نبرد ZJK-4-3A است که حسگرها و تسلیحات ناوشکن را یکپارچه می‌کند. گفته می‌شود این سیستم قادر است همزمان صدها هدف را شناسایی و رهگیری نماید. سایر سامانه‌ها شامل سیستم ارتباط ماهواره‌ای SATCOM، دو هدایتگر لیزری OFD-630 و سیستم پیوند داده می‌باشد.
هواگردی
عرشه‌ی فرود ناوشکن قادر است از یک بالگرد سایز متوسط مانند هلیکس روسی و یا هاربین چینی پذیرایی نماید. عرشه‌ی فرود مجهز به سامانه‌ی نگهداری بالگرد است. آشیانه‌ی ناشکن قادر است تا دو فروند بالگرد را در خود جای دهد.
هلیکس
هاربین
پیشران
ن یروی مورد نیاز ناوشکن احتمالا از طریق دو توربین بخار بومی چین تامین می‌گردد. این پیشران قادر است سرعت ناوشکن را تا 31 گره (57 کیلومتربرساعت) افزایش دهد.
تصویر گرافیکی از زوایای مختلف
مشخصات
●سازنده: شرکت کشتی‌سازی دالیان
●متصدی: نیروی دریایی ارتش آزادیخواه خلق چین
●تعداد: 1 فروند، سانژن
●تناژ جابجایی: 6100 تن
●طول: 153 متر
●عرض: 16.5 متر
●آبخور: 6 متر
●سرعت: 31 گره (57 کیلومتربرساعت)
●برد: 14000 مایل (22530 کیلومتر)
●خدمه: 250 نفر
●تسلیحات:
چهار مقر چهارگانه‌ی شلیک موشک‌های کروز ضدکشتی کف‌رو YJ-83
سامانه‌ی هشت سلولی HQ-7
دولوله‌ای 100 میلیمتری گونه‌ی Type 79A PJ-33
چهار توپ ضدهوایی دولوله‌ای 37 میلیمتری Type 76A
دو مقر سه‌گانه‌ی 324 میلیمتری پرتاب اژدر‌های
●حسگرها:
رادار کاوش سطحی/هوایی گونه‌ی Type 360S یا همان SR60
رادار سه‌بعدی کاوش هوایی Type 381
رادار کاوش هوایی دوربرد دوبعدی باند A گونه‌ی Type 517H-1
رادار Type 345 یا همان MR35 باند J
رادار Type 344 یا همان MR34 باند I/J
رادار باند I گونه‌ی 347G یا همان EFR-1
رادار ناوبری Racal Decca RM-1290
●سامانه‌ی فرماندهی:
سامانه‌ی کنترل داده‌ی نبرد ZJK-4-3A
سیستم ارتباط ماهواره‌ای SATCOM
دو هدایتگر لیزری OFD-630
سیستم پیوند داده
●هواگردی:
بالگردهای هلیکس یا هاربین
عرشه‌ی فرود
آشیانه جهت نگهداری دو فروند بالگرد
●پیشران:
دو توربین بخار و یا گازی
تصاویر
