آشنایی با ناو هواپیمابر USS Constellation

يو اس اس كانستليشن USS Constellation به شمارهء شناسايي CV-64 يكي از ناوهاي هواپيمابر كلاس كيتي‎هاوك است كه به تاريخ 1 جولاي 1956 ساخت آن آغاز شد و به تاريخ 14 سپتامبر 1957 ساخت آن به اتمام رسيد و به تاريخ 8 اكتبر 1960 به آب انداخته شد.
http://www.daneshju.ir/forum/imageho...d452bf0daa.jpg
اين ناو به هنگام ساخت دچار آسيب‏ديدگي بسيار شديد شد. اين حادثه به واسطهء سقوط يك جراثقال بر روي دريچهء آشيانه‏هاي هواپيما رخ داد و يك تانك سوخت را سوراخ نمود. سوخت به سرعت به قسمت زير عرشه، جايي كه كارگان مشغول جوشكاري بودند جاري شد و باعث وقوع آتش‏سوزي مهيبي گرديد. در نتيجهء اين حادثه 50 نفر كشته و 323 كارگر به شدت مجروح شدند، 75 ميليون دلار صرف هزينهء تعميرات گرديد و باعث شد كه اين ناو، هفت ماه ديرتر از موعدي كه براي اولين ماموريتش در نظر گرفته شده بود، آماده شود. كانستليشن به تاريخ 1 اكتبر 1961 تحويل نيروي دريايي شد و اولين ماموريت آن به تاريخ 27 اكتبر 1961 اعلام گرديد. تا آن زمان، 400 ميليون دلار صرف ساخت آن گشته بود.



به تاريخ 13 جولاي 1965، جنگندهء F-4B متعلق به اسكادران VF-161 به خلباني ستوان William M. McGunigan و افسر رادار ستوان Robert M. Fowler اولين شكار هوايي اين ناو را با ساقط كردن يك فروند ميگ-17 (MiG-17) نيروي هوايي ويتنام شمالي به ثبت رساندند. در ماموريت بعدي كه به تاريخ آوريل 1967 در ويتنام آغاز گرديد، جنگنده‏هاي F-4B متعلق به اسكادرانهاي VF-142 و 143 موفق به ساقط كردن چهار ميگ شدند. در طول هشت ماه ماموريت كه در ماه دسامبر به پايان رسيد، جمعن 16 فروند جنگنده از اين ناو با آتش كمونيستهاي ويتنام شمالي ساقط شدند، 7 نفر كشته شد و 8 نفر به اسارت درآمدند.



به تاريخ مي 1968، پس از شش ماه دوري، مجددن به ويتنام بازگردانده شد به دستور رياست جمهوري ايالات متحده، در ماه مارس، به طور همزمان، 20 نقطه در ويتنام شمالي، مورد حملهء جنگنده‏هاي اين ناو قرار گرفتند. اين رشته عمليات پس از اندكي وقفه، مجددن از تاريخ 1 نوامبر 1968 از سر گرفته شد. جنگنده بمب‏افكن‏هاي ناو هواپيمابر كانستليشن در طي توقف 128 روزهء خود در خطوط درگيري، در بيش از 11000 عمليات رزمي و پشتيباني عملياتي شركت كردند و در حدود 20 هزار تن از انواع مهمات را فرو ريختند. طي اين مدت، 15 هواپيما از دست رفت كه 9 فروندشان به دليل آتش دشمن بود. شش نفر از خدمهء كشته شدند و 5 نفر در ليست احتمالي كشته‏شدگاني قرار گرفتند و سه نفر نيز به اسارت ويتنام شمالي درآمدند. استقرار هشت ماههء اين ناو در خطوط درگيري ويتنام، سرانجام به تاريخ ژانويهء 1969 پايان پذيرفت.



به تاريخ آگوست 1969، اين ناو جهت انجام پنجمين عمليات جنگي خود به ويتنام فرستاده شد. به دنبال يك سري عمليات اوليهء 20 روزه در ويتنام جنوبي و لائوس، كانستليشن در درياي ژاپن در موقعيت دفاعي استقرار داده شد. به تاريخ 1 نوامبر 1969 با بازگشت كانستليشن به بندرگاه خود در آمريكا، يك فروند جنگندهء F-4J جمعي اسكادران VF-143 يكصد هزارمين فرود بر روي اين ناو را به ثبت رساندند.



در طول ماموريت اين ناو به تاريخ 28 مارس 1970، جنگندهء F-4B متعلق به اسكادران VF-142 يك فروند MiG-21 ويتنام شمالي را ساقط كردند. دورهء شركت 128 روزهء اين ناو در خطوط درگيري ويتنام، پس از نه ماه به تاريخ مي 1970 با از دست رفتن هفت هواپيما (پنج با آتش دشمن) و اسارت يك نفر (بدون تلفات) پايان يافت.

به محض بازگشت به بندرگاه، ناو به مدت نه ماه تحت تعميرات قرار گرفت. به سال 1972، ماموريت جديد اين ناو بر ضد اهدافي در ويتنام شمالي و لائوس از سرگرفته شد. به تاريخ 19 ژانويه 1972، جنگندهء اف4 فانتوم (با هدايت Cunningham & Driscoll) جمعي اسكادران VF-96 موفق به ساقط كردن يك فروند ميگ21 ويتنام شمالي گشتند؛ كه اين اولين شكار اين ناو از زمان ساقط كردن ميگ ويتنامي به تاريخ 28 مارس 1970 محسوب مي‏شد. به تاريخ 30 مارس، و پس از گسترش حملات كمونيستهاي ويتنام شمالي، ناو كه در اواخر ماموريتش بود، زمان حضورش در خطوط درگيري، افزايش داده شد.



حملات اوليهء هوايي بر ضد اهدافي مهم در ويتنام شمالي در جهت حمايت از يگانهاي زميني، مجددن از سر گرفته شدند. به تاريخ 8 مي 1972، همان جنگندهء اف4 متعلق به اسكادران VF-96 كه در بالا ياد شد (Cunningham & Driscoll)، موفق به ساقط كردن يك ميگ17 ويتنامي گشتند. اندكي بعد به تاريخ 10 مي 1972، خدمهء همان اف4 فوق (Cunningham & Driscoll) سه فروند ميگ17 ويتنامي را ساقط كردند و عنوان اولين تكخال جنگ ويتنام را از آن خود ساختند. سه فروند ميگ17 ديگر نيز توسط دو هواپيماي ديگر اسكادران VF-96 يكي به هدايت ستوان Michael J. Connelly و Thomas J. Blonski و ديگري به هدايت ستوان Steven C. Shoemaker و Keith V. Crenshaw ساقط شدند. به جز اينها، خدمهء اف-4 متعلق به اسكادران VF-92 به هدايت ستوان Curt Dose و James McDevitt يك فروند ميگ-21 ويتنام شمالي را ساقط كردند.



تا تاريخ 19 مي 1972، خدمهء هوايي ناو كانستليشن موفق به ساقط كردند هفت ميگ ويتنامي شدند. استقرار نه ماههء اين ناو، پس از سپري كردن 154 روز در ويتنام به تاريخ جولاي 1972 پايان يافت. در اين مدت هفت هواپيماي ناو از دست رفتند، دو خدمه كشته شده و دو نفر ديگر به اسارت دشمن درآمدند. تيم ناو هواپيمابر كانستليشن به دليل رشادت در جنگ موفق به كسب تقديرنامهء ويژهء رياست جمهوري به نام Presidential Unit Citation گشتند. اما اين ناو دستخوش حوادث ناخوشآيند گرديد، زيرا پرسنل سياه پوست اين ناو به رفتار تبعيض‏آميز ساير پرسنل اعتراض داشتند و اين امر در نهايت منجر به شورش بي‏نتيجه در اواخر سال 1972 گرديد.



به تاريخ ژانويهء 1973، دوباره به جنوب شرق آسيا اعزام گشت. موافقت‏نامهء صلح پاريس به تاريخ 28 ژانويه شكل گرفت، اما حملات هوايي به اهدافي در لائوس تا زمان آتش‏بس 21 فوريه ادامه يافتند. ناو هواپيمابر كانستليشن كه از ابتداي درگيري‏هاي ويتنام به سال 1964 در صحنهء جنگ حاضر بود، تا پايان نيز جنگ، يعني نه سال بعد نيز در منطقه حضور داشت. باقيماندهء زمان آخرين ماموريت نه ماهء اين ناو در ويتنام، به پروازهاي پشتيباني هوايي عمليات مين‏روبي در شمال ويتنام اختصاص داده شد.



به محض مراجعت كانستليشن، اين ناو مشمول تعمير و نگهداري نه ماهه گرديد و اولين ماموريت زمان صلح آن جهت 10 سال آغاز شد. به تاريخ 23 نوامبر 1975، يو اس اس كانستليشن، اولين ناو هواپيمابري بود كه از سال 1949 وارد خليج فارس مي‏گرديد. اين سفر شش ماهه در نهايت به تاريخ 23 دسامبر 1975 پايان پذيرفت.

برنامهء تعميرات اساسي و ارتقاء توانايي‏هاي فني اين ناو در محل بندرگاه Puget Sound Naval Shipyard به تاريخ فوريه 1975 آغاز گرديد. طي اين برنامه، ناو به نحوي تغيير داده شد تا قادر باشد هواپيماهاي جديد شكاري، ضربتي و ضدزيردريايي را به خدمت بگيرد. اين نام به تاريخ 30 ژوئن 1975 به CV اسم‏گذاري مجدد شد و تعميرات اساسي آن به تاريخ آوريل 1976 پايان پذيرفت. پس از اجراي اين برنامه بهسازي، هواپيماهاي جديد S-3A Viking و F-14A Tomcat بر روي عرشهء اين ناو عملياتي شدند. با اين حال، برنامهء تعميراتي انجام شده، مشكلات را رفع نكرد و در نتيجه به دورهء تعميرات 26 روزه در بندرگاه Long Beach Naval Shipyard در كاليفرنيا احساس نياز شد.


دورهء بعدي استقرار ناو هواپيمابر كانستليشن، بين سپتامبر 1978 تا مي 1979 آغاز گرديد. (در ابتدا قرار بود تنها تا مارس 1978 ادامه يابد) در اين دوره، ناو به دليل شورش‏هاي سياسي يمن، در اقيانوس هند مستقر شد. پس از يك دورهء گردشي نسبتن كوتاه هشت ماهه، اين ناو دوباره به تاريخ فوريه 1980 به ماموريت اعزام شد.

Gonzo Station

پس از شركت در تمرينات موسوم به RIMPAC، كانستليشن به غرب درياي عربي (جنوب درياي عمان)، رهسپار گشت، جايي كه از تاريخ نوامبر 1979 دچار بحران و درگيري بود كه در نهايت منجر به گروگانگيري اعضاي سفارت آمريكا در تهران شده بود. مناطق حساسي كه ناوهاي هواپيمابر نيروي دريايي ايالات متحده در اقيانوس هند استقرار پيدا مي‏كنند، با نام مستعار Gonzo Station شناخته مي‎شوند. اين منطقه، در جريان شورش و گروگانگيري سال 1979 در تهران و همچنين جنگ نفتكشها در خليج فارس، از اقيانوس هند به شمال خليج فارس و درياي عمان انتقال يافت و امروزه از درياي عمان و شمال درياي عربي با نام «منطقهء گذر» يا Transit Area در نيروي دريايي ياد مي‏‎شود.


پس از عمليات ناموفق 24 آوريل 1980 جهت آزادسازي گروگانهاي آمريكايي در بند در تهران، ناو كانستليشن به شرق اقيانوس هند اعزام شد و باعث شد تا ناو كورال سي Coral Sea ( به شماره CV-43) به تاريخ 1 مي 1980 از وضعيت Gonzo Station خلاص شود. در اين دوره، عمليات كانستليشن 110 روز به طول انجاميد و در اواسط ماه اكتبر به پايان رسيد.

در طول ماه آوريل 1987، كانستليشن در عمليات Operation Earnest Will جهت حفاظت از نفتكش‏هاي كويتي كه با پرچم آمريكا در خليج فارس حركت مي‏كردند، شركت نمود. كانستليشن به تاريخ 1 دسامبر 1988 به ماموريت در اقيانوس هند اعزام شد. پس از سپري شدن چهار روز، يك فروند هواپيماي جنگ الكترونيك EA-6B Prowler به همراه چهار خدمه‏اش از دست رفتند. اين ماموريت، شش ماه بعد و با پهلو گرفتن كانستليشن در بندرگاه سانديگو به تاريخ 1 ژوئن 1989 پايان پذيرفت.

بين مي تا ژوئن 1994، كانستليشن در تمرينات RIMPAC شركت كرد و به تاريخ 10 نوامبر 1994 سانديگو را براي اولين بار پس از شش سال ترك نمود. تمرينات بعدي اين ناو در منطقهء كره و به دنبال سياست تمركز بر روي برنامهء هسته‏اي كره شمالي دنبال شد.

به تاريخ 11 ژاويه 1995، كانستليشن جهت انجام پشتيباني از عمليات موسوم به OSW جهت كنترل منطقهء پرواز ممنوع در جنوب عراق (Operation Southern Watch) وارد خليج فارس شد. پس از شش ماه حضور در خليج فارس، كانستليشن به تاريخ 10 مي 1995 به مقصد سانديگو منطقه را ترك نمود. استقرار بعدي كانتسليشن باز هم در خليج فارس بود و بين 1 آوريل تا 1 اكتبر 1997، جهت كمك به عمليات پرواز ممنوع در جنوب عراق به منطقه بازگشت، هرچند اين بار فعاليتهايش زير نظر ناوگان پنجم قرار گرفته بود. در طي 10 هفته حضور در خليج فارس، هنگ دوّم هوايي (CVW-2) مستقر در ناو، بيش از 4400 سورتي پرواز به انجام رساندند كه بيش از 1000 سورتي در جهت حمايت از كنترل منطقهء پرواز ممنوع در جنوب عراق بود.



هنگامي كه كانستليشن جهت ماموريت سال 1999 آماده مي‎شد، تنش در منطقهء شبه جزيرهء كره مجددن بالا گرفت. كانستليشن به تاريخ 18 ژوئن 1999 سانديگو را به مقصد شبه جزيرهء كره ترك نمود. به تاريخ 28 آگوست كانستليشن مجددن وارد خليج فارس شد و هواپيماهاي آن بيش از 5000 سورتي پرواز بر روي عراق انجام دادند كه 1256 مورد آن مربوط به عمليات كنترل منطقهء پرواز ممنوع در جنوب عراق مي‎شد. اين ماموريت كانستليشن به دليل انجام دو حملهء بسيار مهم شاخص محسوب مي‏‎شود: يكي حمله به ايستگاههاي رادار عراق و دومي به كارگيري موشكهاي دوربرد فونيكس بر عليه يك جت جنگندهء ميگ-25 عراقي به وسيلهء اسكادران VF-2 به تاريخ 14 سپتامبر 1999. به جز اين، يگان هوايي CVW-2 در نه عمليات ويژه شركت كرده و اهدافي را بمباران كردند. ناوگروه به تاريخ 5 نوامبر 1999 خليج فارس را جهت تعطيلات پايان سال ترك گفت و به تاريخ 17 دسامبر وارد بندرگاه اصلي خود گشت. در پايان سال، كانستليشن براي دومين مرتبه، عنوان بهترين هواپيمابر براي 12 ماه گذشته را با كسب عنوان E از آن خود كرد.



بيستمين ماموريت كانستليشن از تاريخ 16 مي 2001 آغاز شد. اين ناو به تاريخ 30 آوريل 2001 وارد خليج فارس شد و بلافاصله عمليات خود را جهت كنترل منطقهء پرواز ممنوع در جنوب عراق آغاز نمود. به تاريخ 13 مي 2001، كاپيتان John W. Miller به عنوان 30 امين و آخرين فرمانده ناو برگزيده شد.



عمليات كنترل پرواز ممنوع به تاريخ 4 آگوست 2001 متوقف شد و به دنبال آن، يك رشته از عمليات ضربتي هوايي بر عليه اهدافي در عراق به دليل ***** عراقي‏ها به منطقهء پرواز ممنوع به انجام رسيد. كانستليشن به تاريخ 9 سپتامبر 2001 بندرگاه پرل‏هاربر در هاوايي را به مقصد منزل اصلي خود يعني بندر سانديگو ترك نمود. به تاريخ 11 سپتامبر 2001، كانستليشن در حالي كه تقريبن در نيمهء راه قرار داشت، خبر حملهء تروريستهاي القاعده را به نيويورك و پنتاگون دريافت نمود. با وجود اينكه بحث دربارهء بازگرداندن ناو در جريان بود، كانستليشن اجازه يافت تا در بندرگاه اصلي خود پهلو بگيرد. كانستليشن به تاريخ 14 سپتامبر 2001 به سانديگو وارد شد و ماه بعد، جشن تولد 40 سالگي اين ناو برگزار گرديد.

به دنبال كوتاه شدن دورهء گشت و گذار ناو، كانستليشن به تدريج آمادهء آخرين استقرار خود گرديد و فرصت يافت تا در جنگ جهاني بر عليه تروريسم شركت كند. كانستليشن به تاريخ 2 نوامبر 2002، از بندرگاه اصلي خود خارج گرديد و اندكي بعد، جهت پشتيباني عمليات عليه طالبان در افغانستان كه به نام Operation Enduring Freedom شناخته مي‎شد، وارد جنگ شد. به تاريخ 17 دسامبر 2001، اين ناو وارد آبهاي خليج فارس شد تا در ماموريت كنترل منطقهء پرواز ممنوع در جنوب عراق (OSW) شركت جويد.



به تاريخ 19 مارس 2003، با همراهي دو ناو هواپيمابر مستقر در شرق درياي مديترانه و سه ناو هواپيمابر مستقر در خليج فارس، عمليات آزادسازي عراق آغاز شد. مقرر شده بود كانستليشن به عنوان يك هواپيمابر فعال در شب ايفاي نقش نمايد و تا زماني كه عمليات زميني گسترده به اتمام نرسيده، در صحنه باقي بماند. در جريان عمليات آزادسازي عراق، بيش از 1500 سورتي پرواز از عرشهء اين ناو به انجام رسيد و هنگ دوّم هوايي (CVW-2) بيش از 1.7 ميليون پوند (معادل 770 هزار تن) از انواع مهمات را در عراق مصرف كردند. با وجود اينكه يك هواپيما طي سانحه‎اي از دست رفت، اما تلفات جاني به بار نيامد.



در جريان عمليات آزاد سازي عراق، هنگ هوايي CVW-2 شامل اسكادرانهاي ذيل بود:



* اسكادران VF-2 موسوم به Bounty Hunters شامل 10 فروند F-14D Tomcats



* اسكادران VFA-137 موسوم به Kestrels ، VFA-151 موسوم به Vigilantes و VMFA-323 موسوم به Death Rattlers ، هركدام مجهز به 12 فروند F/A-18C Hornets



* اسكادران VAW-116 موسوم به Sun Kings شامل 4 فروند رادار پرندهء E-2C Hawkeyes



* اسكادران VAQ-131 موسوم به Lancers شامل 4 فروند هواپيماي جنگ الكترونيك و ضدرادار EA-6B Prowlers



* اسكادران VS-38 موسوم به Red شامل 8 فروند هواپيماي ضدزيردريايي S-3B Vikings



* اسكادران HS-2 موسوم به Golden Falcons شامل 6 فروند هليكوپتر SH-60F Seahawks و 2 فروند هليكوپتر HH-60H Pave Hawks



* اسكادران VRC-30 موسوم به Providers Detachment شامل دو فروند هواپيماي ترابري C-2A Greyhounds



* اسكادران HSL-47 موسوم به Saberhawks Detachment شامل دو هليكوپتر SH-60B Seahawks
__________________

يو اس اس كانستليشن از خدمت خارج مي‏شود؛

اداي احترام پرسنل








به تاریخ 17 آوریل 2003، کانستلیشن خلیج فارس را برای آخرین بار به مقصد بندرگاه ساندیگو ترک کرد. به تاریخ 1 ژوئن 2003 یک فروند هواپیمای S-3B متعلق به اسکادران 38 کنترل دریایی، که با هدایت ستوان Hartley Postlethwaite و Arthur Gutting در پرواز بود، به همراه کاپیتان John W. Miller رقم 395710 مین قلاب گیری (فرود بر عرشه) را به ثبت رساندند. روز بعد، آخرین و 21 مین ماموریت ناو پایان پذیرفت.



به تاریخ 7 آگوست 2003، پس از 41 سال انجام ماموریت و خدمت دهی، ناو هواپیمابر یو اس اس کانستلیشن در محل بندرگاه نیروی دریایی (Naval Air Station North Island) در ساندیگو از خدمت خارج شد.




http://irapic.com/uploads/1200230817.jpg


به تاریخ 1 ژوئن 2003 یک فروند هواپیمای S-3B متعلق به اسکادران 38 کنترل دریایی،

رقم 395710 مین قلاب گیری (فرود بر عرشه) را به ثبت رساندند

ه تاریخ دوم آگوست 2003، دومین مصیبت و خبر ناگوار برای ناو اتفاق افتاد. (پیشتر، شمارهء ثبت ناو از لیست شناورهای نیروی دریایی حذف شده بود) در این روز، آدمیرال Vern Clark بر علیه هزینه‏های نگهداری این ناو موضع گرفت. بدین ترتیب، ناو کانستلیشن در طبقه‏بندی X قرار داده شد. هنگامی که طبقه‏بندی X به شناوری داده می‏شود، این شناور هیچگونه بودجه‏ای را برای تعمیر و نگهداری نمی‏تواند دریافت کند و تنها ترتیباتی برای حفظ آن در برابر آتش‏سوزی، سرقت و حوادث طبیعی پیش‏بینی می‏شود. این گونه شناورها، اگر مشتری خارجی پیدا نکنند، اوراق می‏شوند. جای کانستلیشن را ناو هواپیمابر رونالد ریگان (CVN-76) پر نمود.

برخی مشخصات ناو هواپیمابر یو اس اس کانستلیشن

سفارش: 1 جولای 1956

اتمام ساخت: 14 سپتامبر 1957

به آب اندازی: 8 اکتبر 1960

اولین ماموریت: 27 اکتبر 1961

خروج از خدمت: 7 آگوست 2003

بندرگاه اصلی: San Diego (ایالت کالیفرنیا)



تناژ: 61981 تن در حالت سبک، 88000 تن در حالت بارگذاری کامل

طول: 1088 فوت (327 متر)

آبخور طول: 990 فوت (302 متر)



عرض: 282 فوت (86 متر)

آبخور عرض: 130 فوت (40 متر)



آبخور: 39 فوت (11.9 متر)



پیشرانه: هشت دیگ با چهار توربین بخار به قدرت 280 هزار اسب بخار (210 مگاوات)



سرعت: 34 نات (62.96 کیلومتر)



استعداد نفر: 3150 نفر، قسمت هوایی: 2480 نفر



تسلیحات دفاعی: پرتابگرهای موشک Sea Sparrow و سه مسلسل 20 م م Phalanx CIWS



تعداد هواپیما: 85 فروند



نام مستعار: Connie __________________