ذخيره سازي انرژي خورشيد توسط باتريهاي مايع

ذخيره سازي انرژي خورشيد توسط باتريهاي مايع محققان در mit طرحی را برای ساخت باطری های مایع از نوعی مولکول گران قیمت ارائه کرده اند که می تواند انرژی خورشیدی را در خود ذخیره کرده و یا در صورت نیاز آن را آزاد کند.

به گزارش سرویس علم و فن آوری پایگاه اطلاع رسانی صبا به نقل از خبرگزاری مهر، فناوری هایی که برای جمع آوری انرژی خورشیدی ابداع شده اند، از قبیل تجهیزات فتوولتائیک که فوتونهای نوری یا حرارت خورشید را جذب می کنند، به منظور ذخیره کردن انرژی خورشید ساخته نشده اند از این رو بخش اضافی انرژی خورشید که مقدار قابل توجهی را شامل می شود، برای همیشه به هدر خواهد رفت.
از این رو محققان mit مطالعاتی انجام داده اند که می تواند منجر به ارائه شیوه ای جدید برای جذب و ذخیره کردن نور خورشید شود، شیوه ای که از پتانسیل کافی برای ذخیره سازی و قابل حمل کردن انرژی خورشیدی برخوردار است.
این مطالعات بر پایه مولکول "فولولین دیروتینیوم" که از عنصری کمیاب، گران و پلاتین مانند به نام روتنیوم به دست می آید، انجام گرفته است.
محققان دریافتند زمانی که این مولکولها نور خورشید را دریافت می کنند، به حالتی ناپایدار تغییر شکل می دهند و با افزودن یک کاتالیزور به این ترکیب می توان مولکولها را به حالت اولیه آن بازگرداند.
این رفتار مولکولی می تواند از دیدگاه انرژی خورشیدی بسیار قابل توجه باشد زیرا مولکولها با نگه داشتن انرژی خورشیدی در خود به حالت ناپایدار درآمده و می توان در زمان نیاز با افزودن یک کاتالیزرو علاوه بر تغییر دادن مولکول به شکل اولیه، انرژی ذخیره شده در آن را نیز آزاد کرده و آن را به شکلهای مورد نیاز انرژی مانند الکتریسیته و یا حرارت تبدیل کرد.
محققان باور دارند این مولکولها می توانند در حالت مایع به عنوان ابزاری برای ذخیره و تبدیل کردن انرژی خورشیدی به کار گرفته شوند. تصور نهایی آنها ایجاد استخرهایی مملو از این مایع است تا انرژی خورشیدی را در خود ذخیره کنند و سپس آنها را با استفاده از شبکه لوله کشی به مناطق نیازمند انرژی انتقال داد تا انرژی نهفته در خود را به شکلهای مختلف آزاد کنند.
سوختی که از این مولکولها به دست آمده باشد می تواند حرارتی به اندازه 200 درجه ایجاد کند، حرارتی که برای گرم نگه داشتن خانه ها و یا حتی به کار انداختن یک موتور الکتریکی کافی خواهد بود.
بر اساس گزارش گاردین، تنها مشکل باقی مانده که بزرگترین مشکل نیز به شمار می رود، این است که دیروتنیوم بسیار گران قیمت است از این رو استفاده از آن به عنوان باطری های مایع قابل شارژ مجدد چندان کاربردی نخواهد بود از این رو محققان در تلاشند مولکولهایی ارزان قیمت تر را با ویژگی هایی مشابه اما هزینه ای پایین تر کشف کنند.