ای یوسف خوش نام ما ، خوش می روی بر بام ما *** ای در شکسته جام ما ، ای بر دریده دام ما
ای نور ما ، ای سور ما ، ای دولت منصور ما *** جوشی بنه بر شور ما تا مِی شود انگور ما
ای دلبر و مقصود ما ، ای قبله و معبود ما *** آتش زدی بر عود ما ، نَظّاره کن در دود ما
ای ما عیار ما ، دام دل خمار ما *** پا وا مکش از کار ما ، بستان گرو دستار ما
در گل بماند پای دل ، جان می دهم چه جای دل !
وز آتش سودای دل ، ای وای دل ای وای ما
______________________________________________
امروز دیدم یار را ، آن رونق هر کار را *** می شد روان بر آسمان همچون روان مصطفی
خورشید از رویش خجل گردون مشبک همچو دل *** از تابش او آب و گل افزون ز آتش در ضیا
گفتم که بنما نردبان تا بر روم بر آسمان *** گفتا سر تو نردبان ، سر را در آور زیر پا
چون پای خود بر سر نهی پا بر سر اختر نهی *** چون تو هوا را بشکنی پا بر هوا نه هین بیا
بر آسمان و بر هوا صد رد پدید آید ترا
بر آسمان پران شوی هر صبحدم همچون دعا
______________________________________________
سلطان منی سلطان منی *** و اندر دل و جان ایمان منی
در بدمی من زنده شوم *** یک جان چه بود صد جان منی
نان بی تو مرا زهرست نه نان *** هم آب منی هم نان منی
زهر از تو مرا پازهر شود *** قند و شکر ارزان منی
باغ و چمن و فردوس منی *** سرو و سمن خندان منی
هم شاه منی هم ماه منی *** هم لعل منی هم کان منی
خاموش شدم شرحش تو بگو
زیرا به سخن برهان منی
((مولانا جلال الدین محمّد بلخی(کلیات شمس تبریزی)))
