اومد پيشم حالش خيلي عجيب بود فهميدم با بقيه فرق ميکنه
گفت :حاج آقا يه سوال دارم که خيلي جوابش برام مهمه
گفتم :چشم اگه جوابشو بدونم خوشحال ميشم بتونم کمکتون کنمگفت:گفتم: يني چي؟گفت: دارم ميميرمگفتم: دکتر ديگه اي، خارج از کشور؟گفت: نه همه اتفاق نظر دارن، گفتن خارج هم کاري نميشه کرد.گفتم: خدا کريمه، انشاله که بهت سلامتي ميدهبا تعجب نگاه کرد و گفت: اگه من بميرم خدا کريم نيست؟فهميدم آدم فهميده ايه و نميشه گول ماليد سرشگفتم: راست ميگي، حالا سوالت چيه؟گفت: من از وقتي فهميدم دارم ميميرم خيلي ناراحت شدم از خونه بيرون نميومدمکارم شده بود تو اتاق موندن و غصه خوردنتا اينکه يه روز به خودم گفتم تا کي منتظر مرگ باشمخلاصه يه روز صبح از خونه زدم بيرون مثل همه شروع به کار کردماما با مردم فرق داشتم، چون من قرار بود برم و انگار اين حال منو کسي نداشتخيلي مهربون شدم، ديگه رفتاراي غلط مردم خيلي اذيتم نميکردبا خودم ميگفتم بذار دلشون خوش باشه که سر من کلاه گذاشتنآخه من رفتني ام و اونا انگار نهسرتونو درد نيارم من کار ميکردم اما حرص نداشتمبين مردم بودم اما بهشون ظلم نميکردم و دوستشون داشتمماشين عروس که ميديم از ته دل شاد ميشدم و دعا ميکردمگدا که ميديدم از ته دل غصه ميخوردم و بدون اينکه حساب کتاب کنم کمک ميکردممثل پير مردا برا همه جونا و آرزوي خوشبختي ميکردمالغرض اينکه اين ماجرا منو آدم خوبي کرد و ناز وخوردني شدمحالا سوالم اينه که من به خاطر مرگ خوب شدم و آيا خدا اين خوب شدن وقبول ميکنه؟گفتم: بله، اونجور که يادگرفتم و به نظرم ميرسه آدما تا دم رفتن خوب شدنشون واسه خدا عزيزهآرام آرام آرام خدا حافظي کرد و تشکر داشت ميرفت گفتم: راستي نگفتي چقدر وقت داري؟گفت: معلوم نيست بين يک روز تا چند هزار روز!!!يه چرتکه انداختم ديدم منم تقريبا همين قدرا وقت دارم. با تعجب گفتم: مگه بيماريت چيه؟گفت: بيمار نيستم!هم کفرم داشت در ميومد وهم ازتعجب داشتم شاخ دار ميشدم گفتم: پس چي؟گفت: فهميدم مردنيم، رفتم دکتر گفتم: ميتونيد کاري کنيد که نميرم گفتن: نه گفتم: خارج چي؟ و باز گفتند : نه! خلاصه حاجيمارفتني هستيم کي ش فرقي داره مگه؟ باز خنديد و رفت و دل منو با خودش برد
