قاداغاسیدی

قاداغاسیدی / خسته قاسم


منی آیری سالان گول اوزلو یاردان
او ظالیم فلکین قاداغاسیدی
باشیندا قیرخ کنیز چیخمیشدی باغا
سئوگیلیم قیزلارین بیل آغاسی دی
قاشلاری خنجردی گؤزلری جلاد
یاندیریب عمرومو ائیله دی برباد
منی گؤرن کیمی یار چکدی فریاد
دئدیلر گؤره سن نه غوغاسی دی

انصاف ائیله ، آ بی مروت ، آ ظالیم
دولانیب باشینا ، قادانی آلیم
آلا گؤزلو ، شوخ باخیشلی مارالیم
بو « قاسیم » گؤزلرین صاداغاسی دی

ممنوعیت

آنچه که مرا از یار جدا کرده
ممنوعیتی است که فلک ظالم برایم مقدر کرده
یار همراه با چهل کنیز وارد باغ شده بود
بدان که دلدارم سرکرده دختران است

ابروهایش خنجر و چشمانش جلاد است
عمرم را سوزانده و بر باد داده
یار به محض دیدن من فریاد برآورد
شنونده با خود گفت مگر چه غوغائی است

انصاف کن ، ای بی مروت ، ای ظالم
بگذار دورت بگردم ، درد و بلایت به جانم
آهوی شهلا چشم شوخ نگاهم
این قاسم تصدق چشمانت است