مَنِنگ آیِم(maneng ayem )

مَنِنگ آیِم(maneng ayem ) / م


ماه من، شعر ترکی بجنوردی
گِئجه لَه آی که چِخَن دَ،من سَنِه آی دَ گِئرَر-دِم
gejala ay ke chekhanda man sane ay da gerardem
شب ها هنگامی که ماه بیرون می آمد، من تو را در ماه می دیدم

سَن بیلَردِنگ که بُ ایش چِن نُقَدِر داغَه چِخَر-دم
san bilardeng ke bu ishchen noghader dagha chekhardem
تو می دانستی که برای این کار ، چقدر به کوه می رفتم؟ (در می شدم)

دامِنگ ایستِن دَ یاتردِم تا یاخِن دَن سَنه گئریم
dameng isten da yatardem ta yakhen sane gerim
پشت بام می خوابیدم تا از نزدیک تو را ببینم

سَن نَمیستینگ گَنَم مَن دَن،گَ سَنه جانِمِه بئرِیم
san namisting ganam Manda g asana janeme bearim
تو باز چه می خواهی از من ؛ بیا تا جانم را به تو بدهم

کیچَه باغ دَن که گِئچَردِنگ مَن اُلَردِم یاش و سَن گِئز
Kicha baghdan ke gechardeng man olardem yasho san gez
از کوچه باغ که می گذشتی ، من اشک می شدم و تو چشم
گِئز لَرنگ یاش لِه اُلَردِ،مَنَه دییَردِ مِنگ سانِه سِئز
Gezlareng yashle olarde mana diyarde meng sane seaz چشمانت اشکی می شد و به من هزاران حرف می گفت(می زد)
سَن گِئچَردِنگ و گِدَر دِنگ،مَن اُلَردِم سَنَه شیدا
San gechardengo gedardeng man olardem sana sheyda
تو رد می شدی و می رفتی و من واله و شیدای تو می شدم

ایرَیِم گرب گرب اِئدَر- دِ باشِمَه گَلَردِ غوغا
Irayem gorb gorb eadarde bashema galarde ghogha
دلم (قلبم) به طپش می افتاد و به سرم غوغا و سرو صدا می آمد

گِئزِمه یولَه تیکردِم سَنیچن آت دَن دیشردِم
Gezeme yola tikardem sanichen at dan dishardem
چشمم را به راه می دوختم،( و) برای تو از اسب پیاده می شدم

آتِِنگه مَن یال وارَردِم ،گینِنگ آلن لِن دَ بیشَردِم
Atenga man yalvarardem gineng al lenda bishardem
به اسبت تمنا می کردم(و) در مقابل آفتاب داغ پخته می شدم

یادنگه گَل یَه اُگین لَه سَنِ گِدَردِنگ کِئنَه یول دَن
Yadega galya oginla san gedardgeng kena yol dan
آن روزها یادت می آید تو از راه کهنه* می رفتی

مَنِه آواره سنیچِن تاش لَدِم آلَمَه ، شُ قول دَن
Mane bichara sanichen tashladem alma sho ghol dan
من آواره از همان سمت، برایت سیبی انداختم

سن گئچردِنگ و گِدَردِنگ ،مَن گِئزِم سَن دَ ، قالَر دِ
San gechardengo gedardeng man gezem san da ghalarde
تو رد می شدی و می رفتی و من چشمم در تو می ماند

اُتِرَردِم مَن یولِنگ دَ، بوی بالنگ گِئز دَن قاچَردِ
Oterardem man yoleng da boybalang gez dan ghachar de
می نشستم در راهت، قد و قامتت از مقابل چشمانم محو می شد

قِرخ بُهارگِئش دِ اُگین دَن و منَ ،یادِنگ دَ بارَم
Gherkh bohar geash de ogindano man yadeng da baram
چهل بهار از آن روز گذشت و من به یادت هستم

نَمَه فرق اِئد-دِ سنیچن که گِئرَنگ مَنَم بارَم
Nama fargh ead de sanichen ke gearang manam baram
برای تو چه فرقی کرد که ببینی من هم هستم

خاراگر خوار دِ، گَنَم بیر گینِه چِن ایشَه گَلیَه
Khar agar khar de ganam bir ginechen isha galya
خار اگر خوار است باز هم برای یک روز به کار می آید

نَم اِئدِ د دَنگ مَنیچن ایندِه یَچَن گئزَه گَلیَه؟
Nam eded dang manichen indeyachan geza galya
برای من چه کردی که تا حالا به چشم می آید؟

اما بیل بویِه بَلَند،گِئزِه قشنگ ،مَن سَنَه قول بِئرودِم
Am ma bil boye baland geze ghashang man sana ghol berodem
اما بدان (ای) زیبا چشم ، بلند قد (که)من به تو قول داده بودم

سَنَم اما مَنیچِن ،یانَم دَ دیل بئرودِنگ
Sanam am ma manichen yanem da dil berodeng
تو هم اما پیش من، برایم زبان (قول) داده بودی

سِن گِدِ د دِنگ یو لِنگه مَنَم گِد دِم ایئز یولِمَه
San geded dang yolega manam ged dem eaz yolema
تو به راه خودت رفته ای ، من هم به راه خودم رفتم

اما بیرگین گِئرَرنگ کِه مَن دُرِد دَم قولِمَه
Am ma bir gin gerarang ke man dored dam gholema
اما روزی خواهی دید که روی قولم ایستاده ام!