ما در معادلات جهانی با قدرت نظامی و اقتصادی وارد نمیشویم.نگاه ما دفاع از کشور است، هر چند که دوست داریم قدرت اول اقتصادی دنیا شویم و در این مسیر نیز حرکت میکنیم اما اکنون در این جایگاه نیستیم و با این نگاه نمیخواهیم در معادلات انسانی جهان، برای منافع خاص بهره ببریم.
زمانی که ایران در کنفرانس ان پی تی صحبت کرد تقریبا همه کشورها اعلام کردند که حرف ما نیز همین است و آن را قبول داریم، ولی حالا که آمریکا بمب دارد ما هم داریم، یعنی اگر آمریکا آن را کنار بگذارد ما هم به صورت داوطلبانه آن را کنار خواهیم گذاشت. بنده همین جا از برزیل و ترکیه تشکر میکنم که دوره جدیدی را در مناسبات جهانی آغاز کردند که نشان داد میتوان در مقابل اراده آمریکا ایستاد و پیروز شد.
تقویت خودباوری در خانمها یکی از مباحث مختص بانوان است.در این زمینه باید موانع پیش روی بانوان برداشته شود که کارهای زیادی در این زمینه انجام شده و یک نمونه آن حضور زنان در دولت است که کار بسیار بزرگی بود. در این مسئله اتفاق بزرگی رخ داد که مقاومتهایی در مقابل آن شکل گرفت و ما تا مرز طرد شدن از برخی مجامع نیز پیش رفتیم.
معاونت علمی و فناوری که کل فناوری و جریان علمی کشور را هدایت میکند در اختیار یک بانوی دانشگاهی قرار دارد که البته در کار خود نیز موفق است. در بخش حقوقی نهاد ریاست جمهوری که کارهای بسیار پیچیده حقوقی در آن انجام می شود نیز یک خانم دانشگاهی فعال است که در کار خود نیز موفق بوده و مشاور امور بانوان ریاست جمهوری نیز یکی دیگر از این نمونهها به شمار میرود.
اگر اقتصاد خانواده در دست زنان قرار بگیرد بسیاری از نابسامانیهای و فاصلهها برطرف خواهد شد و هیچ بچهای در خانه احساس کمبود نخواهد کرد.
اخیرا در دولت موضوعی تصویب شد که خانمهایی که کارمند هستند و میتوانند کار خود را در منزل انجام دهند، این اجازه را دارند که کار خود را در منزل انجام دهند و دلیلی ندارد که کارشناسان را در یک محیط بسته و تحت فشار دنبال کنند.
موضوعاتی نظیر برخورد با بدحجابی هیچ ربطی به دولت ندارد و دولت واقعا در آنها هیچ دخالتی ندارد و ما این موارد را توهین میدانیم که از یک زن و مرد در خیابان سؤال شود که چه نسبتی با هم دارید. هیچ کس حق ندارد در این موارد از مردم سؤال کنداما این طور نیست که ما نابسامانیهای اجتماعی را در جامعه نمیبینیم و یا به دنبال اصلاح آن نیستیم، بلکه تأکید میکنم که این روش برای حل این مشکل درست نیست.
ما اینگونه برخوردها را اساسا قبول نداریم . تا جایی که بتوانیم با این موارد برخورد میکنیم و آن را کنترل خواهیم کرد. این نگاه دولت است. اما برخی تا اسم زن به میان میآید ناراحت میشوند که این افراد باید خود را اصلاح کنند.
اما اگر عدهای میخواهند به صورت سازمان یافته مشکلات اخلاقی در جامعه گسترش دهند هرگز از آنها چشم پوشی نخواهیم کرد و مسئولین مربوطه آنها را شناسایی خواهند کرد تا برخورد لازم با آنها انجام شود.
برخی به امر به معروف اشاره میکنند که حرف درستی است اما قبل از آن باید یک پدیدهای در جامعه معروف شود که عموم جامعه آن را کار خوب بدانند.
احمدینژاد در پاسخ به این سؤال که آیا به نظر شما همه این حرکات سازمان یافته است و درست است که از تمام ماشینهای عکس گرفته شود و روی آنها تابلو قرار دهند؟ گفت: هیچ کس نباید بدون حکم قاضی کسی را محاکمه کند. یعنی اگر عکس فردی در روزنامه به عنوان متخلف چاپ شود، آن را مجازات کردهاید و اگر کسی را متوقف کنید و تابلویی روی ماشین وی قرار دهید و از آن عکس بگیرید یعنی آن را مجازات کردهاید.
وی با بیان اینکه هیچ کس حق ندارد بدون حکم قاضی فردی را مجازات کند اضافه کرد: این کار فقط زمانی ممکن است قانون اجازه آن را به ما بدهد. مثلا افسر راهنمایی و رانندگی میتواند این کار را انجام دهد که البته در این شرایط نیز حق فرد مجازات شونده برای شکایت محفوظ است.
مثلا فردی با مقام معظم رهبری ملاقات میکند اما زمانی که با همان هیبت بیرون میآید تذکر میگیرد. در حالی که رهبری پذیرفته اند که با او صحبت کنند.
نهادهای مختلف فرهنگی از جمله حوزههای علمیه و صدا و سیما در اختیار دولت نیست و آنها نیز مسئولیتهای خاصی در این زمینه دارند.
درست نیست که انتظار داشته باشیم دولت خودش تولید فکر کند و آن را نیز به عرصه عمل بکشاند، با توجه به برخی محدودیتها این مسئله عملی نیست.
در کشور تعدد نهادهای فرهنگی وجود دارد که هر کدام از این نهادها احساس استقلال و استغنا میکنند که این مسئله کار را برای دولت اندکی مشکل کرده است.
