گزیده اشعار رودکی

دیوان رودکی

«باد سحری گذر به کویت دارد// زان بوی بنفشه راز مویت دارد// در پیرهن غنچه
نمی‌گنجد گل// از شادی آن‌که رنگ رویت دارد»
«باد و ابر است این جهان، افسوس// باده پیش‌آر، هرچه باداباد»
«بس که بر گفته پشیمان بوده‌ام// بس که بر ناگفته شادان بوده‌ام»
«به‌چشمت اندر بالار ننگری تو به‌روز// به‌شب به‌چشـم کسان اندرون ببینی کاه»
«زآنست قوی شیر به‌گردن که به‌هرکار// از خود به‌تن خویش رسولست و فرسته»
«زندگانی چه کوته و چه دراز// نه به‌آخـر بمـُـرد باید باز// هــم به چنبر گذار خواهد بود// این رسن را اگر چه هست دراز»
«زمانه پندی آزاده‌وار داد مرا// زمانه را چو نکو بنگری همه پند است// به‌روز نیک کسان تا تو غم نخوری// بسا کسا که به‌روز تو آرزومند است.»

از رودکی تا بهار - انتشارات باقرالعلوم

«روی به‌محراب نهادن چه‌سود// دل به‌بخارا و بتان طراز// ایزد ما، وسوسه عاشقی// از تو پذیرد، نپذیرد نماز»

«شاد زی با سیاه‌چشمان، شاد// که جهان نیست جز فسانه و باد»

«میلفنج دشــمن که دشمن یکی// فزون است و دوست ار هزار، اندکی»

«نیک بخت آن کسی که داد و بخورد// شوربخت آنکه او نخورد و نداد»