-
درياچه زيباي زريوار
استان كردستان :
استان كردستان با مساحت 28 هزار كیلومتر مربع؛ در غرب ایران و از شمال به استان های آذربایجان غربی و زنجان، از جنوب به استان كرمانشاه، از شرق به استان های همدان و زنجان و از شرق به كشور عراق محدود است. این استان دارای 9 شهرستان، 23 شهر، 26 بخش و 83 دهستان می باشد. بانه، بیجار، سقز، سنندج، دیواندره، كامیاران، قروه، مریوان و سروآباد از مهمترین شهرهای استان کردستانهستند.
مريوان :
مریوان مركز شهرستانی به همین نام است كه از شمال به شهرستان سقز، از شرق و جنوب شرقی به شهرستان سنندج، از جنوب به بخش نوسود از شهرستان پاوه و از غرب و شمال غربی به خاك عراق محدود است. شهر مریوان در 125 كیلومتری شمال غربی سنندج قرار دارد. سابقه مریوان به پیش از اسلام باز می‌گردد. با توجه به آثار باستانی موجود، احتمالا در دوره پارت و ساسانی این شهر از نقاط مهم ایران محسوب می‌شده است. مریوان را در تاریخ و متون قدیم "مهروان"، متشكل از واژه "مهر" و "وان" به معنی جایگاه مهر، نامیده‌اند. این شهر به علت موقعیت میان‌راهی بین تیسفون و تخت سلیمان، مراغه و دینور از مراكز شهری بسیار كهن كردستان بوده است. در دوران اسلامی و در قرن سوم ه. ق. این شهر به دلیل داشتن دو دژ به نام‌های "دژان" و "دزان" از شهرت بسیار برخوردار بود. برخی نیز مریوان را منسوب به "مروان‌بن حكم عرب" می‌دانند.
قدمت فعلی شهر مریوان‌به حدود یك قرن پیش می‌رسد. در آن زمان، یكی از بزرگان قاجار به نام "فرهاد میرزا معتمدالدوله" كه در این منطقه حكومت می‌كرد به دستور ناصرالدین‌شاه قاجار در سال 1282 ه. ق. قلعه‌ای مستحكم در این شهر ساخت كه به شاه‌آباد (دژ شاهپور) مشهور شد. بعدها در كنار همین قلعه نظامی، روستایی به نام "قلعه مریوان" نام گذاری شد. شهر مریوان تا سال 1344 رسما "دژ شاهپور" نامیده می‌شد.
از مراكز دیدنی این شهرستان می توان به قلعه هلوخان (ایمام) از دوره صفوی، دریاچه زریوار، پل كاران، روستای دیدنی اورامانات تخت، روستای دركی، آبشار كوبله، آبشار بل و مقبره پیرشالیار اشاره نمود.
-
تالاب زریوار
درياچه زريوار يكي از منحصر به فرد ترين درياچه هاي آب شيرين در جهان بشمار مي رود. درياچه اي با اكوسيستم ظريف وپيچيده اي كه در نوع خود بي نظير مي باشد.اين درياچه در 2 كيلومتري شمال غربي شهر مريوان و در ارتفاع 1285 از سطح دريا واقع گرديده است.مساحت درياچه حدود000 2 هكتار و عمق متوسط آن حدودا" 5 متر و متوسط حجم آب 45 ميليون مترمكعب وهمچنين داراي متوسط بارندگي با بيش از 950 ميليمتر در سال مي باشد. منابع تامين آب درياچه از طريق چشمه هاي كف جوش و نزولات جوي تامين مي گردد.و از نكات جالب توجه آن يخ زذهگي اين درياچه در فصل زمستان هست كه باعث مي شود مردم به راحتي بر روي ان تردد نمايند.
اكوسيستم درياچه:
عوامل تشكيل دهنده اين اكوسيستم عبارتند از آب،خاك،گياه وحيوانات (جانوران) مي باشد. درياچه زريوار بعنوان يك واحد اكولوژيكي و يك اكوسيستم آبي در غرب ايران پديده اي بسيار زيبا و نادر مي باشد.زريوار با قرار گرفتن در يك دره طولي نسبتا" وسيعي از دو طرف غرب و شرق با كوههاي پوشيده از جنگل احاطه شده است.پوشش غالب اراضي در اين منطقه را جنگل و بيشه زارهاي نيمه انبوه تشكيل مي دهند كه گونه غالب جنگلي آن بلوط ايراني بوده ودر حاليكه ساير گونه هاي جنگلي ديگر مانند گلابي وحشي،زالزالك،بادام در شيبها و نقاط مختلف آن خودنمايي مي كند.
-
پوشش گياهي درياچه:
از پوششهاي گياهي درياچه مي توان به گياهان شناور چون سراتوفيليوم،سريوفيليوم و گونه هايي از گياهان خاردار واز گياهان حاشيه اي ميتوان به گونه هاي بارهنگ آبي ، نيلوفر آبي،علف هفت بند،پيچكها، هزارني ،ني،لويي وبزواش، جگن و نعناع اشاره كرد.
آبزيان درياچه:
بر اساس مطالعات انجام پذيرفته مي توان آبزيان درياچه را به دو قسمت بومي و غير بومي تقسيم كرد: از ميان گونه هاي بومي مي توان به:سياه ماهي خالدار، سياه ماهي معمولي ،عروس ماهي، ماهي گامبوزيا (در حال حاضر اين گونه ها در درياچه يافت نمي شوند) واز گونه هاي غيربومي به ماهي آمور،كپور آيينه اي ، كپور معمولي ، كپور سرگنده( بيگ هد) و فيتوفاك اشاره كرد.
پرندگان درياچه:
در حال حاضر بيش از 31 گونه پرنده بومي و مهاجر زندگي مي كنند كه از اين تعداد تقريبا 14 گونه بومي و مابقي انواع پرندگان مهاجرند و اردك سرحنايي و سرسبز، اگرتها ، بوتيمار بزرگ و كوچك، انواع چنگر، پرستوهاي دريايي ،كشيم بزرگ و كوچك ،كاكائيها، حواصيل خاكستري ،خوتكا،گيلار، و پرندگان شكاري همچون سنقر تالابي، دليچه از گونه هاي با اهميت و ارزشمند اين تالاب محسوب مي شوند.
پستانداران درياچه:
پستانداراني كه در اطراف درياچه زريوار زندگي مي كنند شامل : سگ آبي ،روباه،خوك وحشي،خرگوش و نوعي گربه وحشي است.
-
