توده چربى بدن يك فرد در دوران بلوغ تنها عاملى است كه به ميزان قابل ملاحظه اى با حساسيت به انسولين و احتمال ابتلا به دیابت ارتباط دارد

توده چربى بدن يك فرد در دوران بلوغ تنها عاملى است كه به ميزان قابل ملاحظه اى با حساسيت به انسولين و احتمال ابتلا به دیابت ارتباط دارد


كاهش ديابت با كنترل توده چربى بدن

نتايج يك تحقيق نشان داده است كه ميزان چربى كه يك فرد نسبت به جثه بدن خود و به موازات رشد تا دوران بلوغ ذخيره مى كند در افزايش خطر بروز ديابت نوع دوم موثر است.


در پژوهشى كه بر روى فاكتورهايى چون جثه بدن در هنگام تولد، جثه بدن در هنگام بلوغ و حساسيت به هورمون كنترل كننده قند خون يعنى انسولين صورت گرفت، پژوهشگران دريافتند كه توده چربى بدن يك فرد در دوران بلوغ تنها عاملى است كه به ميزان قابل ملاحظه اى با حساسيت به انسولين ارتباط دارد. به گفته متخصصان كاهش حساسيت به انسولين پيش درآمد ابتلا به ديابت است.

دكتر آروى جى لونيسن و همكارانش از مركز پزشكى اراسموس بيمارستان كودكان روتردام هلند در اين رابطه اظهار داشتند: والدين تمام كودكان، بدون در نظر گرفتن جثه نوزادان در هنگام تولد يا رشد آنها در طى دوران كودكى، بايد در ارتباط با خطر تجمع چربى در بدن كودكانشان آگاه باشند.

وزن پايين هنگام تولد با افزايش خطر بروز ديابت نوع دوم ارتباط دارد و برخى از متخصصان معتقدند كه سرعت گرفتن روند رشد كه در برخى افراد كوتاه قد (در هنگام تولد) رخ مى دهد و سبب مى شود اين افراد در دوران بلوغ به جثه طبيعى دست يابند اثرات زيان بارى بر متابوليسم دارد.

لونيسن و همكارانش متذكر شدند كه هنوز مشخص نيست آيا افرادى كه با قد كوتاه متولد مى شوند اما بعدا به جثه طبيعى دست مى يابند بيشتر در معرض خطر ابتلا به ديابت نوع دوم هستند يا افرادى كه در سراسر زندگى شان كوتاه قد باقى مى مانند.

اين پژوهشگران مى گويند: اطلاعات ما به اين معناست كه توده چربى بدن تمام افراد به نسبت جثه بدنشان و بدون توجه به وزن و قدشان در هنگام تولد بايد طبيعى باشد و افراد بايد اين ميزان را حفظ كنند