وضعیت تاسف بار فقیران سفید پوست در آفریقای جنوبی + گزارش تصویری
درحالی که اکثریت سفید پوستان آفریقای جنوبی هنوز در پی ثروت و شرایط زندگی برتر می باشند، تعداد مردم فقیر سفید پوست طی 15 سال گذشته به شدت افزایش یافته است. به گزارش بانکی دات آی آر ، از سال 1995 تا 2005 میزان بیکاری در میان آن ها به جهت مسایل امنیتی در تحصیل دو برابر شده است.
دوران طاقت فرسا
به دنبال ده ها سال نابرابری های نژادی در جهان، نحوه قانون گذاری دولت تغییر کرد و معرف نگاه مثبت در جهت گسترش استخدام و ایجاد شغل برای سیاه پوستان آفریقای جنوبی شد و به موجب آن بخش بزرگی از اقتصاد این منطقه به سیاه پوستان تعلق گرفت. این تغییر در عملکرد استخدامی با شرایط بحران اقتصادی همراه شد و این بدین معنا بود که فقیران سفید پوست آفریقای جنوبی در شرایط بسیار سخت تر و طاقت فرسایی قرار گیرند.
حداقل 450000 سفید پوست آفریقای جنوبی از 10 در صد جمعیت کل سفید پوستان این منطقه در زیر خط فقر زندگی می کنند و 100000 نفر دیگر نیز با کمک نهادهای مدنی و همکاری با اتحادیه های تجاری سفید پوستان سخت در تلاشند تا خود را از این شرایط حفظ کرده و در امان نگه دارند.جمعیت کل آفریقای جنوبی چیزی در حدود 50 میلیون است.
بسیاری از این فقیران هم اکنون در مکان هایی مانند پارک کورنیشن در روگرستارپ در جنوب یوهانسبرگ اسکان داده شده اند. مکانی سرسبز که در گذشته محل اسکان کاروان های مسافرتی در کنار یکی از گذرگاه های آبی بوده است و مدام محل رفت و آمد و پیک نیک خانواده های طبقه متوسط در آخر هفته بوده است
.
تپه های یلو بروان ،پارکی که به عنوان کمپ برای مردم آفریقا در زمان جنگ آنگلو بوئر در قرن بیستم توسط انگلیسی ها ساخته شده بود، نام محلی دیگری است که هم اکنون این مردم فقیر در آن اسکان دارند. حدود 400 نفر آن ها در چادر های این منطقه به نحوی غیر قانونی اتراق کرده اند. منظره ای از رفت و امد سگ ها و گربه ها را در این منطقه می توان مشاهده کرد که به دنبال غذا در میان انبوهی از زباله های انباشته شده هستند و صدای زوزه آن ها منطقه را پر کرده است.در مکانی باز در کمپ می توان از آتش استفاده کرد و به طبخ غذا و گرم کردن آب پرداخت.
شورای محلی، برق این منطقه را پس از آن که نتوانست آنان را از کمپ بیرون کند، قطع کرده استچرا که مسئولین در صدد گسترش مکان های ورزشی و فضای سبز برای جام جهانی فوتبالی هستند که آفریقای جنوبی در ژوئن و جولای سال جاری میزبان آن می باشد.
بسیاری از این ساکنان که حتی شامل سه خانواده سیاه پوست هم می شدند تا به حال مجبور به ترک این محل شده اند اما برخی دیگر در هفته های گذشته به این جمع اضافه شده اند.
دنیس بوشاف 38 ساله می گوید، "وقتی که از کار اخراج شده باشی و درآمدی و پولی نداشته باشی کجا می توانی بری؟ هیچ کس حاضر به کمک به شما نیست و این تنها جایی است که می توانیم حداقل سرپناهی داشته باشیم."
حیرت رئیس جمهور " زوما"
رئیس جمهور آفریقای جنوبی ، جاکوب زوما ، زمانی که سال گذشته در اوج انتخابات از کمپ بی خانمانان سفید پوست در نزدیکی پایتخت بازدید کرد طی سخنانی گفته بود که بسیار شوکه و متعجب شده است.
زوما در آن زمان گفته بود ،" وجود جمعیت عظیمی از فقیران سیاه پوست نباید موجب شود تا ما سفید پوستان فقیر را نادیده بگیرم و این امری است بسیار تاسف بار و خجالت آور."
فقر مردمان سفید پوست در آفریقای جنوبی از لحاظ سیاسی امری حساس می باشد که کمترین توجه به آن شده ولی مسئله تازه ای محسوب نمی شود.
در پی اختلافاتی که بین سفید پوستان و سیاه پوستان آفریقای جنوبی در سال 1948 پدید آمد، سفید پوستان توانستند حمایت و جایگاه گسترده ای را در استخدام و سایر امور از آن خود کنند. حتی ضعیف ترین و کم سواد ترین آن ها تحت حمایت نهادهای مدنی بودند و ملاکان و فعالین صنایع زمینه های شغلی را برای آنان فراهم می کردند . حتی فقیر ترین آن ها از لحاظ مسکن و زندگی تامین بود.اما امروزه با به اجرا درآمدن شبکه امنیت اقتصادی ، سفید پوستان بدون تخصص و مهارت ،خود را در نقطه دیگری از تاریخ یافته اند. کسانی که کمترین همدردی با آنان می شود. کسانی که ناعادلانه در زمان آپارتاید ( زمان اختلاف و نفاق میان سفید پوستان و سیاه پوستان) از امکانات بهره مند بودند.
اتحادیه شرکت ها ی همکاری تجاری می گوید در حدود 430000 نفر از بی خانمان سفید پوست در کمپ های غیر مجاز ساکن هستند . تنها 80 درصد این کمپ ها در حوالی پرتو یعنی پایتخت می باشد. این میزان برای سیاه پوستان چیزی در حدود 2000 کمپ بیشتر است.
آفریقایی های مرفه دیروز، امروزه مجبور به حاشیه نشینی شده اند و خود را قربانیان تحولات آپارتاید یافته اند و معتقدند که بسیار بیشتر از میلیون ها فقیر سیاه پوست در آفریقای جنوبی متضرر شده اند.
بوشاف می گوید،" هم اکنون سیاه پوستان بیش از ما دریافتی دارند . آنان با ما مشکل دارند و این علت بودن ما در این جا است. این بسیار ناعادلانه است زیرا آنان وعده داده بودند که همه چیز مساوی خواهد بود ولیکن اینطور نیست."
این احساس قربانی شدن و رها شدن توسط دولت به نحوی بر اعتقادات مذهبی این مردم تاثیر منفی گذاشته است. بسیاری از دخترهای جوان ونوجوان با بحران هایی هم چون الکلی شدن و مورد سوء استفاده واقع شدن مواجه هستند.
یکی از فعالان خیر با همه تلاش هایی که در زمینه دریافت کمک از دولت داشته اما چندان موفق نشده است می گوید، " ما نمی توانیم از دولت مسکنی دریافت کنیم. اگر سیاه پوست بودیم شاید، اما ما سفید پوست هستیم"
