-
داروهای هومیوپاتی
• داروهای هومیوپاتی
در مورد اینکه داروهای هومیوپاتی چگونه عمل می‌کنند و مکانیسم درمان چیست، نظرات بسیاری وجود دارد. در این نوشتار سعی شده است تا به غالب این تئوری‌ها همراه تمثیلاتی پرداخته شود .
همانطور که در مباحث قبلی ذکر شد داروی هومیوپاتی خود در حقیقت توانایی ایجاد بیماری را دارد. بطوری که برای پی بردن به خواص دارویی آن بایستی عده‌ای آن را داوطلبانه به مقادیر زیاد استفاده کنند تا بروز حالات و علائم بالینی به دقت بررسی و گزارش شود برای نمونه با مصرف داروی هومیوپاتی قهوه علائم بی‌خوابی، عصبی شدن، حساس بودن به درد و ناملایمتی و … در فرد ایجاد می‌شود (البته موقت و بعد از چند روز فرد خود به خود به حالت اولیه باز می‌گردد) بدین ترتیب خصوصیات داروی هومیوپاتی (قهوه) ثبت می‌شود (اثبات دارویی). حال اگر بیماری داشته باشیم که مشکل بی‌خوابی به همراه عصبی بودن (با جزئیات شبیه اثبات دارویی قهوه)داشته باشد در آن صورت مصرف مقدار کمی از این دارو بیمار را درمان می‌کند.
آن چه در عمل رخ می‌دهد تحریک سیستم ایمنی و حیاتی بیمار است (مانند آنچه در واکسیناسیون رخ می‌دهد).
بیماری در واقع اثر برهم کنش عامل بیماریزا (میکروب، شوک روحی و عاطفی، مواد غذایی مضر، شرایط بد زندگی و …) با موجود زنده (بیمار) می‌باشد بدین ترتیب در ایجاد بیماری هر دو عامل دخیلند، به گونه‌ای که اثر گذاری بر هر یک از آن‌ها میتواند منجر به درمان (ویا احیانا وخامت بیماری) شود.
در پزشکی کلاسیک اصل بر نابودی عامل بیماریزا ست این امر در صورت تحقق میتواند منجر به بهبودی کامل شود. چیزی که در درمان بیماری‌های عفونی (باکتری‌ها) توسط آنتی بیوتیک‌ها شاهد آن هستیم. اما این شیوه عملاً محدودیت‌های فراوان دارد؛ چرا که نه تنها برای بیماری‌های ویروسی درمان موثری وجود ندارد (هپاتیت، ایدز…)بلکه اصولاً در اکثریت بیماری‌های مزمن عامل بیماریزا قابل شناسایی نبوده یا نمی‌توان آن را نابود کرد در نتیجه تنها با از بین بردن علائم بیماری سعی در کنترل بیماری می‌شود (مسکن‌ها).
در هومیوپاتی قسمت دوم بیماری اهمیت می‌یابد یعنی فرد بیمار . و اعتقاد بر این است که سیستم حیاتی بیمار (ایمنی و …) قدرت ذاتی حل بیماری را دارد اما در اثر شوک ناشی از عامل بیماریزا به درستی عمل نمی‌کند بنابر این با تنظیم مجدد آن می‌توان بر بیماری غلبه کرد؛ و این امر در هومیوپاتی با تحریکی مشابه بیماری اعمال می‌شود و به عبارتی بدن هوشیار می‌شود. بیماری از دیدگاه هومیوپاتی چیزی نیست جز توهم بدن نسبت به شرایط بیماری یعنی بدن نمی‌تواند به درستی اشکال را تشخیص بدهد
شهری را در نظر بگیرید که دچار حمله دشمن شده (شروع بیماری حاد). در ابتدا نیروهای دفاعی شهر به درستی عمل می‌کنند اگر این دفاع کامل و درست باشد خطر حمله رفع خواهد شد (بهبودی بعد از یک بیماری حاد همچون سرماخوردگی، ضرب دیدگی، …). اما اگر دفاع شهر کامل نباشد و یا به هر شکل ضعیف‌تر از دشمن باشد شهر به اشغال در خواهد آمد. در این حال عدم هماهنگی و انسجام نیروها باعث تحلیل رفتن ساکنین شهر می‌شود(بیماری مزمن. یعنی بیماری که به خودی خود بهبود نمی‌یابد).
در این حال دو راه برای نجات شهر موجود است ۱) استفاده از حمله هوایی و بمباران شهر و احیانا رساندن آذوقه به اهالی (پزشکی کلاسیک که با داروهای شیمیایی عمل می‌کنند).
اگر فرض را بر این بگیریم که بمباران‌ها بسیار دقیق باشد (انتخاب صحیح داروی شیمیایی)در بهترین حالت علاوه بر نابودی دشمن کل شهر یا اکثر آن ویران می‌شود و تمام تاسیسات حیاتی شهر آسیب می‌بیند و هر گونه دفاع داخلی سخت می‌گردد. گر چه در عمل هیچگاه از این طریق تمام نیروهای دشمن از بین نمی‌روند و هر بار با قطع بمباران تجدید قوا می‌کنند (برگشت بیماری بعد از هر بار قطع داروی شیمیایی). از طرف دیگر اگر هم موفق به نابودی کامل دشمن شویم و فرض کنیم آسیب‌های شهر هم غیر قابل جبران نباشد در نهایت چون نقطه ضعف‌های شهر جهت نفوذ دشمن هنوز وجود دارد (استعداد ژنتیکی یا اکتسابی ابتلا به بیماری) لذا همواره این شهر در معرض خطر دشمن قرار دارد و دیر یا زود دوباره اشغال می‌شود (عود مجدد بیماری).
۲)روش دوم فرستادن یک عده افراد زبده به شهر است که این افراد نقاط ضعف شهر و همچنین دشمن را به خوبی می‌دانند همچون خود دشمن (هومیوپاتی). این افراد با آگاهی دادن به نیروهای دفاعی شهر و بازسازی آن‌ها در یک نبرد داخلی و تنها با کمک امکانات داخل شهر بر دشمن فائق می‌آیند. در این روش در صورت خبره بودن و آگاه بودن آن‌ها از شرایط موجود (انتخاب صحیح داروی هومیوپاتی براساس علائم بیماری) دشمن نابود شده بدون آن که شهر (سیستم حیاتی فرد) آسیب ببیند و در عین حال با شناسایی و ترمیم نقاط ضعف آن شهر عملاً راه نفوذ‌های بعدی گرفته می‌شود.
این تشبیه ساده میتواند در درک نحوه عمل هومیوپاتی و مقایسه آن با طب کلاسیک راه گشا باشد.
در دیدگاه هومیوپاتی کل سیستم حیاتی فرد توسط یک نیروی حیاتی حفظ می‌شود (وایتال فورس). سیستم ایمنی (آنگونه که پزشکی کلاسیک در نظر دارد)تنها قسمتی از این نیروی حیاتیست. در برخورد با عامل بیماریزا (میکروب یا هر گونه استرس) این نیروی حیاتی به گونه‌ای تقویت می‌شود تا بر غلبه بر بیماری بتواند سلامت را باز گرداند.
به گزارش خبرنگار سایت پزشکان بدون مرز ، در بیماری‌های مزمن (که به راحتی و به خودی خود خوب نمی‌شوند) این نیروی حیاتی نمی‌تواند خود را به سطح نیروی بیماریزا برساند و در نتیجه برآن غلبه نمی‌کند و تنها باعث بروز یکسری واکنش‌ها در بدن می‌شود که ما آن‌ها را علائم بیماری تلقی می‌کنیم .
به عبارت دیگر علائم بیماری و آلام ناشی از آن چیزی نیست جز واکنش‌های بدن برای غلبه بر بیماری که در صورت غلبه نکردن بر بیماری بصورت دائم باقی می‌مانند عطسه، آبریزش بینی، اسهال، سرفه و … واکنش‌های بدن است برای دفع عامل بیماریزا، آه کشیدن، بیقراری، تمیز کردن وسواس گونه و … تماماً رفتارهایی است که وجود فرد با هدف رهایی از بیماری انجام می‌دهد؛ اما به علت پایین‌تر بودن سطح توان فرد (نیروی حیاتی) این حالات تنها باعث رنج بیمار می‌شوند بدون آن که در بهبودی نقشی داشته باشند.
داروی هومیوپاتی در واقع با ایجاد بیماری درست مشابه بیماری طبیعی فرد نیروی حیاتی را تحریک و افزایش می‌دهد (که این امر به صورت یک تشدید بیماری گذرا و کوتاه مدت خود را نشان می‌دهد). و بعد در مدت بسیار کوتاهی به علت مصنوعی و گذرا بودن بیماری دارویی(هومیوپاتی) نیروی حیاتی میتواند بر بیماری واقعی غلبه کند.
در عمل با یک بیماری گذرا و کاملاً کنترل شده سیستم ایمنی بدن تقویت شده و بربیماری غلبه می‌کند.
این پدیده تشدید را می‌توان با واکنش‌های گذرا بعد از واکسیناسیون مقایسه نمود (تب و بی‌حالی …) البته در اکثر موارد به قدری کوتاه و خفیف است که بیمار متوجه آن نمی‌شود.
از نظر هومیوپاتی در یک بدن فقط یک بیماری ایجاد می‌شود سردرد، درد معده، عصبانی شدن، بی‌خوابی، عرق زیاد کف دست و …در یک بیمار تنها علائم یک بیماری هستند و (نه آن چنان که پزشکی کلاسیک به آن آعتقاد دارد) مثلا ۵ بیماری مختلف در یک نفر! و تمامی این حالات باید با یک دارو حل شوند.
در عمل هم میبینیم که معمولاً تمامی عوارض اصلی بیماری با همدیگر (از لحاظ زمانی) و به دنبال یک استرس یا اتفاق روحی یا جسمی حادث شده است. جالب اینکه با درمان صحیح هومیوپاتی نیز تمامی این ناراحتی‌ها با هم از بین می‌روند که این مطلب خود گواه به هم پیوستگی این مشکلات است. جدا نمودن علائم بیماری‌ها و محدود کردن آن‌ها با نام‌هایی چون میگرن، زخم معده، روماتیسم، افسردگی، درد سیاتیک … جز گم شدن راه اصلی درمان اثری ندارد.
علائم بیماری‌ها و آنچه بیمار از آن شکایت می‌کند آن چیزی است که باید به آن توجه کافی نمود تکیه بیش از حد بر نتایج آزمایشگاهی و دقت در پاتولوژی حاکم بر بیماری علیرغم اینکه جزو واقعیت بیماری می‌باشند ولی اکثر موارد تاثیری در درمان ندارند. چه بسیار مواردی که پزشک بعد از انجام آزمایشات و عکس‌های مختلف و رسیدن به تشخیص (تشخیص با معیارهای کلاسیک) تنها با گفتن یک نام عجیب(ام اس، پارکینسون، لوپوس، پسوریاسیس، …) و یا نا امید کننده (انواع سرطان‌ها، روماتیسم، میگرن، …) به بیمار او را ناچار از قبول ناعلاج بودن بیماری‌اش می‌کند. و این سناریو هر روزه تکرار می‌شود بی‌آنکه کسی به حق بپرسد که پس درمان کجاست؟ در نظر بگیرید که سنگ بزرگی در سر راه شما قرار دارد در بار اول شما برای حل این مسئله سعی می‌کنید ابتدا آن را با زور تکان دهید و بعد شروع می‌کنید ابتدا جنس سنگ سپس رنگ آن و منشا زمین شناسی آن و … را تعیین می‌کنید!
اما هیچ یک از این اطلاعات در عمل نمی‌تواند در جابجا کردن آن نقشی داشته باشد (گرچه جزو حقایق آن سنگ هستند) در صورتی که تنها با دانستن وزن سنگ و استفاده از یک اهرم مناسب و در نظر گرفتن شرایط زمین زیر آن می‌توان به راحتی آن را جا به جا کرد و این همان نکته ایست که گاهی بیماران و پزشکان کلاسیک تعجب می‌کنند که چطور این همه آزمایش و بررسی نتوانسته بیماری را علاج کند در صورتی که یک داروی کوچک هومیوپاتی خط قرمزی بر روی تمام آلام بیمار می‌کشد.
* داروهای هومیوپاتی از نظر شکل ظاهری به گونه‌های مختلفی عرضه می‌شوند:
۱) محلول الکلی:
در این حالت داروی هومیوپاتی در محلولی که شامل آب و الکل سفید (اتیلیک) می‌باشد حل شده است (با نسبت‌های مختلف که معمولاً در صد الکل کمتر از ۴۰% می‌باشد) این شکل دارویی کمتر به بیماران ارائه می‌شود و اگر هم استفاده شود توسط خود هومیوپات و در مطب به مقدار چند قطره در دهان بیمار چکانده می‌شود. در ضمن از این محلول برای تهیه فرم‌های گلبولی داروهای هومیوپاتی استفاده می‌شود .
۲) قرص:
این نوع داروهای هومیوپاتی شباهت زیادی از نظر ظاهری با قرص‌های پزشکی کلاسیک دارد. این فرم از داروی هومیوپاتی در ایران بسیار کم یِافت می‌شود .
۳) گلبول:
در این شکل دارویی که رایج‌ترین فرم داروی هومیوپاتی نیز می‌باشد از قند شیر (لاکتوز) که بصورت گلوله‌های کوچک فرم گرفته است استفاده می‌شود اندازه گلوبول‌ها از قطر ۱ میملیمتر تا ۱۰ میلیمتر متفاوت می‌باشد که معمولاً از اندازه‌های استاندارد ۱، ۳-۵ میلیمتر اسفاده می‌شود. گلوبول‌های کروی همانطور که گفته شد از جنس قند می‌باشند و داروی هومیوپاتی بر روی آن‌ها چکانده شده است و به عبارت دیگر با محلول هومیوپاتی مرطوب شده‌اند. این گلبول‌ها بسته به سبک کاری پزشک هومیوپات به گونه‌های مختلف ممکن است تجویز شود عده ای از هومیوپات‌ها اعتقاد به مصرف مستقیم داروهای گلوبولی دارند یعنی بیمار یک یا چند عدد از گلوبول‌ها را باید زیر زبان قرار دهد تا در دهان حل شوند.
عده‌ای دیگر از هومیوپات‌ها معتقدند که با حل داروی هومیوپاتی در مقداری آب و مصرف کمی از آب مورد نظر دارو نه تنها بهتر عمل می‌کند بلکه خاصیت تشدید علائم نیز کاهش می‌یابد. هر یک از این دو شیوه طرفداران خاص خود را دارند. لازم به ذکر است که اندازه گلوبول‌ها برخلاف ظاهر آن‌ها تغییر زیادی در قدرت دارو ایجاد نمی‌کند. به خصوص در شیوه محلول کردن در آب این تفاوت بسیار کم خواهد شد. از طرف دیگر خرد شدن داروی هومیوپاتی خواص آن را کاهش نمی‌دهد.
۴) پماد- کرم هومیوپاتی: بعضی از شرکت‌های دارویی از تعدادی از داروهای هومیوپاتی که قدرت زیادی در درمان یک بیماری موضعی (عمدتا پوستی دارند) کرم و پماد تهیه نموده‌اند که مورد مصرف گاهی قرار می‌گیرد. البته لازم به ذکر است که بسیاری ازاساتید هومیوپاتی این نحوه تجویز را مردود می‌دانند؛ چرا که معتقدند دارو باید کل سیستم را درمان نماید و چنین تجویزی در صورت مؤثر بودن نیز ممکن است اثر سرکوب‌گرانه و پوشاننده بر روی علائم بیماری داشته باشد.
• نگهداری داروها
داروهای هومیوپاتی به علت خواص خاص خود ممکن است در شرایط خاصی بی‌اثر شوند؛ مانند سرما و گرمای زیاد.
محیط میتواند یکی از علل خراب شدن داروها باشند. از سوی دیگر قرار گرفتن در میدان مغناطیسی وسایل برقی (تلویزیون، یخچال…) نیز در بی اثر شدن دارو نقش دارد. نور زیاد و مستقیم خورشید نیز از عوامل موثر شناخته شده است. عطر و ادوکلن نیز نباید در کنار داروهای هومیوپاتی نگهداری شوند.
در مقادیر زیاد دارو نیز اگر داروهای هومیوپاتی در کنار هم نگهداری شوند دیده شده است که می‌توانند بر روی خواص هم (بصورت الکترومغناطیسی) اثر بگذارند البته این موضوع کاملاً اثبات نشده است.
در ضمن داروهای هومیوپاتی بایستی از دسترس بچه‌ها (مانند هر داروی دیگر) دور نگه داشته شود و همینطور از مصرف دارو از روی کنجکاوی بپرهیزید گرچه هِچ خطر جدی وجود ندارد اما ممکن است با داشتن حساسیت به دارو خاطره بدی را تجربه کنید!
• هومیوپاتی در جهان
از ۲۰۰ سال قبل که هومیوپاتی متولد شد، بسیاری ازمردم سطوح بالای اجتماعی در اروپا از افراد خانواده‌های سلطنتی گرفته تا نخبگان تحصیل‌کرده و هنرمندان مشهور همواره پشتیبان هومیوپاتی بوده‌اند. جای تعجب نیست که یکی از گران‌ترین نقاشی‌هایی که تا به حال فروخته شده است تصویر یک پزشک هومیوپات است که توسط بیمار و دوست وی، ونسان ون گوگ نقاشی شده است. به نظر می‌رسد که اگر چه هومیوپات‌ها از داروهای بسیار کم (دوز دارو) و بسیار ارزان قیمت برای درمان استفاده می‌کنند اما مردم حاضر هستند برای تصویر هومیوپات‌ها قیمت زیادی را بپردازند!!!. در این مورد نقاشی دکتر گچت به قیمت ۸۲٫۵ میلیون دلار فروخته شده است.
هومیوپاتی اینک با سرعتی زیاد در سراسر جهان در حال گسترش می‌باشد؛ به طوری که در حال حاضر دومین طب از نظر وسعت بیماران تحت پوشش در جهان، هومیوپاتی است و میلیون‌ها نفر در سراسر جهان برای درمان نزد هومیوپات‌ها مراجعه می‌نمایند در انگلستان بیش از ۵۰% پزشکان بیماران خود را در صورت لزوم نزد پزشکان هومیوپات ارجاع می‌دهند. در فرانسه بیشترین فروش داروها برای سرماخوردگی و آلرژی مربوط به داروهای هومیوپاتی می‌باشد در هندوستان بیش از ۱۰۰۰۰۰ پزشک هومیوپات فعالیت می‌کنند هومیوپاتی در بیش از ۴۰ کشور جهان شناخته شده است و روز به روز بر طرفداران این علم افزوده می‌شود اکثر کشورهای اروپایی بخصوص انگلستان آلمان فرانسه کشورهای آمریکایی همچون کانادا ایالات متحده آرژانتین و حتی کشورهای افریقایی همچون غنا و افریقای جنوبی همگی شاهد گسترش هومیوپاتی هستند.
سازمان بهداشت جهانی با حمایت از هومیوپاتی از کشورهای عضو در جهت ارتقاء هر چه بیشترجایگاه این طب کمک می‌نماید .
در ایران نیز هومیوپاتی تقریبا از ۱۲ سال قبل به همت اساتیدی همچون دکتر ناصری و دکتر میرزازاده و تشکیل کلاس‌های درس در دانشگاه تهران ودانشگاه آزاد تهران آغاز شد، و اکنون دوره کامل آموزش هومیوپاتی در محل دانشکده دامپزشکی دانشگاه تهران برگزار می‌شود. در حال حاضر انجمن هومیوپاتی ایران با بیش از ۱۰۰ عضو رسمی فعالیت خود را از ۲ سال قبل آغاز نموده است هومیوپاتی از نظر وزارت بهداشت و درمان ایران به رسمیت شناخته شده است و پزشکان هومیوپات با رعایت ضوابط می‌توانند درمان بیماران را انجام دهند.
• گسترش هومیوپاتی در اروپا
بر اساس آخرین مطالعات در فرانسه، حدود ۴۰٪ از مردم فرانسه از هومیوپاتی برای درمان بهره‌مند می‌شوند و ۳۹٪ از پزشکان داروی هومیوپاتی تجویز می‌کنند، حداقل در ۶ کالج پزشکی، کلاس‌های هومیوپاتی ارائه می‌گردد و این میتواند بیان‌گر گسترش شگفت‌انگیز هومیوپاتی در فرانسه باشد. در فرانسه بیشتر داروهای مورد مصرف برای درمان سرماخوردگی و آنفولانزا داروی هومیوپاتی هستند و نه داروهای شیمیایی رایج.
هومیوپاتی در انگلستان به اندازه فرانسه مردمی نیست، اما بر اساس یک نظرسنجی که در British Medical Journal چاپ شده است ۴۲٪ از پزشکان انگلیسی بیماران صعب العلاج خود را به هومیوپات‌ها ارجاع می‌دهند. تحقیق دیگر نشان می‌دهد که ۸۰٪ از فارغ التحصیلان پزشکی در انگلستان (در سال‌های اخیر) علاقه‌مند به یادگیری هومیوپاتی، طب سوزنی، هیپنوتیزم هستند.
اسکاتلندی‌ها همواره از این که زیر سایه انگلستان باشند متنفر بوده‌اند و این در مورد هومیوپاتی هم صدق می‌کند. هومیوپاتی سریع‌ترین رشد را در بین طب‌های جایگزین در اسکاتلند داشته است و تعداد اسکاتلندی‌هایی که به هومیوپات‌ها مراجعه نموده‌اند از سال ۱۹۸۵ تا ۱۹۹۰دو برابر شده است (از ۵٪ به ۱۱٪ رسیده است). در سال ۱۹۸۵ فقط ۲۳٪ از اسکاتلندی‌ها که مورد مصاحبه قرار گرفته بودند معتقد به درمان هومیوپاتی بطور جدی بودند که این رقم در سال ۱۹۹۰ به ۴۰٪ رسید.
هومیوپاتی در آلمان بسیار مردمی می‌باشد، ۲۰٪ از پزشکان آلمانی (گاه به گاه) از درمان هومیوپاتی برای بیماران خود استفاده می‌کنند (هومیوپاتی غیر کلاسیک) .در حال حاضر شایع‌ترین روش درمانی حساسیت فصلی(Hay Fever) در آلمان درمان هومیوپاتی می‌باشد و داروهای هومیوپاتی جزو ۱۰ داروی اصلی مورد مصرف در سرماخوردگی‌ها و گلو درد در آلمان هستند.
در رشد هومیوپاتی در آلمان رئیس جمهور اسبق آلمان (کارل کارستنز) و همسرش که یک پزشک هومیوپات است (دکتر ورونیکا کارستنز) نقش زیادی دارد چرا که در دوران وی اساس تحقیقات اساسی در مورد هومیوپاتی نهاده شد، بسیاری از تحقیقات هومیوپاتی در آلمان در حال حاضر بر اساس پایه گذاری‌های آن تلاش‌ها صورت می‌گیرد.
نکته جالب توجه آن است که هومیوپاتی آن چنان اعتباری در عرصه پزشکی تجاری در آلمان دارد که یکی از موسسات هومیوپاتی آلمان متعلق به شرکتی می‌باشد که از اجزای کارخانه اتومبیل سازی BMW است.
• هومیوپاتی در هندوستان
هومیوپاتی در هندوستان بسیار مردمی‌تر از اروپا می‌باشد. در حال حاضر بیش از ۱۰۰۰۰۰ پزشک هومیوپات و بیش از ۱۰۰ کالج هومیوپاتی (با دوره‌های ۴ تا ۵ ساله) در این کشور وجود دارد. هومیوپاتی در هندوستان آنچنان مورد توجه قرار دارد که در سال ۱۹۸۷ دولت هندوستان کلینیک‌های هومیوپاتی را برای درمان اعتیاد به مواد مخدر در ۶ ایستگاه پلیس (اورژانس) در دهلی نو تاسیس کرد اخیرا کنفرانسی در مورد ترک اعتیاد توسط هومیوپاتی در هندوستان توسط وزارت سلامت و خانواده و وزارت دارائی و دادگستری کل برگزار شد. علاوه بر این دولت از تحقیقات هومیوپاتی و همچنین از بیمارستان‌ها و کلینیک‌های هومیوپاتی حمایت می‌کند.
مادر ترزا (برنده جایزه صلح نوبل) که برای چندین دهه به فقیران هندی کمک می‌نمود، درمان هومیوپاتی بیماران را در اهداف خیرخواهانه خود قرار داد. ایشان به علت اثرات درمانی فوق العاده و همین طور ارزانی، توجه خاصی به هومیوپاتی داشتند. در حال حاضر ۴ موسسه خیریه که تحت مدیریت مادر ترزا قرار دارند در حال کمک به مردم فقیر هندوستان می‌باشند. با توجه به فقر فزاینده و مشکلات فراوان درمانی در هندوستان، هومیوپاتی معجزه‌ای برای درمان بیماران هندی است. مادر ترزا گاه خودش به بیماران شخصاً داروی هومیوپاتی تجویز می‌کند .
• هومیوپاتی در روسیه
هومیوپاتی در روسیه به تازگی مورد توجه زیادی قرار گرفته است، اگرچه تا سال ۱۹۹۵ تنها ۵۰۰ هومیوپات در آنجا وجود داشت. با توجه به این که تا چندی قبل تمام هزینه درمانی بیماران در درمانگاه‌های دولتی بدون هزینه برای بیماران بود توجه به این نکته که هومیوپات‌ها در این کشور با دریافت وجه درمانی از بیماران قادر به تامین مخارج خود بودند باید موفقیت بزرگی را برای هومیوپاتی در آنجا قائل شد. بنابر یک تحقیق که در روزنامه “Isvestia” چاپ شد تأسیس یک کلینیک هومیوپاتی برای کارگران یک کارخانه در سال ۱۹۸۴ منجر به کاهش ۱۰.۱٪ در روزهای کاری هدر رفته به علت بیماری کارگران شد. دکتر دمیان پوپوف برای خدماتی که در جهت گسترش هومیوپاتی در اتحاد جماهیر شوروی انجام داد، مفتخر به دریافت مدال لیاقت از دست رئیس جمهور وقت، میخائیل گورباچف شد.
• هومیوپاتی در آمریکای لاتین
هومیوپاتی در آمریکای جنوبی رشد قابل توجهی داشته است بخصوص در برزیل و آرژانتین.
در آرژانتین هومیوپاتی با تاریخ این کشور ارتباط پیدا کرده است بطوریکه قهرمان ملی آرژانتین در قرن نوزدهم، ژنرال سان مارتین، هر بار که به سفر می‌رفت، همواره یک کیف داروهای هومیوپاتی را با خود همراه داشت!
هومیوپاتی در مکزیک نیز کاملاً شناخته شده است، به طوری که ۵ کالج هومیوپاتی در آن کشور وجود دارد که در مکزیکوسیتی قرار دارند.
• هومیوپاتی در ایالات متحده آمریکا
اما در آمریکا در نتیجه یک تلاش و برنامه ریزی هماهنگ که توسط انجمن پزشکی آمریکا و شرکت‌های داروسازی انجام شد هومیوپاتی در این کشور سال‌ها سیر نزولی را طی کرد به طوری که در سال ۱۹۵۰ کمتر از ۲۰۰ هومیوپات در آمریکا وجود داشت. اگر چه هومیوپاتی در حال حاضر در آمریکا بسیار عقب تر از باقی جهان قرار دارد اما آمریکایی‌ها همیشه از این که دوم باشند متنفرند!
خوشبختانه هومیوپاتی در حال یک رشد بسیار سریع در آمریکا می‌باشد. بر اساس آمار FDA فروش داروهای هومیوپاتی ۱۰۰۰٪ افزایش را از سال ۱۹۷۰ تا ۱۹۸۰ نشان می‌دهد و بر اساس گزارش واشنگتن پست تعداد متخصصین هومیوپاتی از سال ۱۹۸۰ تا ۱۹۸۲ دو برابر شده‌اند. تحقیقات جدید در این زمینه، به سرعت رشد هومیوپاتی افزوده است و کتاب‌های جدیدتری در مورد هومیوپاتی انتشار می‌یابند.
