كاربرد نانولوله هاي هوشمند براي دارورساني

عنوان : كاربرد نانولوله هاي هوشمند براي دارورساني

شرح

گروهي متشكل از محققين علم مواد و بيولوژيست ها در ايالات متحده ادعا مي كنند كه با استفاده از نانولوله هاي-زيستي ‹‹هوشمندي›› كه طراحي كرده اند مي توان يك دارو يا ژن را به محل خاصي از بدن هدايت نمود.
به گفته اين محققين كه در دانشگاه كاليفرنيا، سانتا باربارا، فعاليت مي نمايند نانولوله ها را مي توان بصورت باز يا مسدود تهيه نمود و در آينده مي توان طوري آنها را طراحي كرد كه دارو را محاط (انكپسوله) نموده و در محل و زمان مناسب آن را آزاد نمايند.
نتايج تحقيقات اين گروه نشان داد كه با تغيير بارهاي الكتريكي چربي موجود در غشاء و
ميكروتوبول هاي سلول ها مي توان نانولوله هاي زيستي يا نانوكپسول هاي باز يا بسته را تهيه نمود.
اين محققين براي انجام آزمايش هاي خود ميكروتوبول هاي مورد نظر را از بافت مغز گاو خالص نمودند. ميكروتوبول ها سيلندرهاي توخالي در ابعاد نانو هستند كه از ساختار متشكله سلول نشأت مي گيرند. در يك ارگانيسم، ميكروتوبول ها و ساختار همراه آنها اجزاء مهمي هستند كه در انجام عمليات مختلف سلولي دخيل مي باشند. نقش آنها انتقال پيش سازهاي نوروترنسميترها در سلول هاي عصبي است.
Uri Raviv يكي از محققين دانشگاه كاليفرنيا اظهار داشت كه: ‹‹ ما تداخل بين ميكروتوبول ها (سيلندرهاي با بار منفي و در ابعاد نانو) و چربي هاي كاتيوني (بار مثبت) غشاء را بررسي مي نماييم. مشاهدات ما نشان مي دهد كه تحت شرايط مناسب نانوتوبول هاي چربي و پروتئيني به صورت خودبخودي تشكيل مي شود››.
Cyrus Safinya پروفسور علم مواد و فيزيك دانشگاه كاليفرنيا و يكي از محققين اصلي گروه تحقيقاتي فوق بيان داشت: ‹‹ ما بطور خيلي جالبي دريافتيم كه با كنترل درجه افزايش بار الكتريكي بر نانولوله هاي چربي – پروتئين مي توان بين دو حالت مختلف نانولوله ها تغيير وضعيت داد››. وي افزود: ‹‹ با استفاده از لوله هاي سر باز (افزايش بار منفي) يا لوله هاي سر بسته (افزايش بار مثبت با سر چربي)مي توان از اين نانولوله ها براي محاط كردن دارو و كننترل آزاد سازي آن استفاده نمود››.
قطر داخلي نانولوله هايي كه در اين سري تحقيقات تهيه شد حدود 16 نانومتر بود و قطر كل كپسول ساخته شده حدود 40 نانومتر بود.
به گفته Raviv داروي شيمي درماني پكلي تاكسول از داروهايي است كه در اين تحقيقات مورد استفاده قرار گرفته است. نتايج فعاليت هاي اين محققين نشان داده است كه حضور پكلي تاكسول در نانولوله ها به افزايش پايداري و همچنين افزايش طول آنها كمك نموده است. متن كامل اين گزارش در سايت آكادمي ملي علوم ايالات متحده قابل دسترس مي باشد.