هنر پرورش کودک / فرمانهای دهگانه

هنر پرورش کودک / فرمانهای دهگانه
میاکلمر پرینگل/مترجم:ژاله رهبر
این فرمانهای دهگانه مراقبت،حکم راهنما را دارند. بی تردید، تعداد اندکی از آنها را میتوتن درسطح جهانی تعمیم داد؛ زیرا روابط بین پدرها و مادرها، همچنین روابط بین والدین با هرکدام ازبچه ها منحصربه فرد است. بهترین راهنمای هر پدر و مادری، کیفیت درک و شناخت خودشاست که ازنیازهای رشدی کودک دارد؛ این دو عامل در پرورش هرکودکی به کار می آیند . درکتوانایی های جسمی و ذهنی کودک در هر مرحله از رشد، و در نتیجه، شناسایی زمانی که اوبرای پاسخگویی و سازش آمادگی دارد، مطمئن ترین معیاری است که معقول بودن انتظارات والدین را نشان می دهد.
رفتاریکسان باهمه بچه ها، اغفال کننده و حتی گاهی زیانبار است.آنچه ضرورت دارد ، الگو یا شیوه ای است که به «فراخور حال»و ویژه هر کودک تهیه شده ، اما اساس آن ، اصول کلی پرورش کودک باشد؛ همان اصولی که به صورت ده فرمان مراقبت از کودکان ارائه می شود. تنها با در نظر گرفتن تفاوتهای فردی می توانیم مطمئن شویم که محیط مناسبی برای هر عضو خانواده فراهم آورده ایم . به این ترتیب ، کودکان رابر اساس تصویر ذهنی خودمان تربیت نمیکنیم و ازاین که آنها مطابق تصورات ما نیستند دچار احساس ناامیدی نمی شویم و آنها را بی کفایت نمیخوانیم.
ده فرمان مراقبت از کودکان
1. از فرزندخود به طور مستمر ، با ثبات و عاشقانه مراقبت کنید؛ زیرا همان قدر که غذا برایبدن ضرورت دارد، این نوع مراقبت هم برای سلامت روانی کودک لازم است.
2. کودک را درک کنید و با رغبت ورضایت، اوقاتی را به او اختصاص دهید. بازی با کودک و خواندن شعر و قصه برای او مهم تر از خانه ای تمیز ، منظم و آراسته است.
3. امکان تجربه های تازه را برای کودک فراهم کنید و او را از بدو تولد، در محیط کلامی غنی و مطلوبی قرار دهید.چنین محیطی رشد ذهنی او را تقویت می کند.
4. کودک را تشویق کنید که گاهی به تنهایی و گاهی با بچه هایدیگر بازی کند. کشف چیزهای تازه، تقلید، ساختن و خلق کردن و تظاهر به این که فردی دیگر، حیوان یا شیئ خاص است، از بهترین شیوه ها و دستاوردهای بازی کودکان به شمارمی رود.
5. تلاش کودک را بیش از پیشرفت و موفقیت او تحسین کنید.
6. هراز گاهی مسئولیتهای بیشتری را به او بسپارید. مسئولیت پذیری هم مثل هرمهارت دیگر، به تمرین نیاز دارد.
7. به خاطر داشته باشید که هر کودک، منحصربهفرد است؛ پس شاید مراقبتی که برای یک کودک مناسب است، برای کودک دیگر مناسب نباشد.
8. روشی کهبرای ابراز نارضایتی با مخالفت خود با کودک به کار میبرید،بایدبا خلق و خو ،سن و درک او تناسب داشته باشد.
9. هرگزکودکرا این گونه تهدید نکنید که دیگر«دوستش نخواهید داشت»یا «او راترک میکنید»؛شمامیتوانید نشان دهید که رفتار او را نمی پسندید، ولی هرگز نگویید که او را از خود می رانید.
10. از فرزند خود انتظار قدردانی نداشته باشید؛زیرا او از شما نخواسته بود که وی را به دتنیا بیاورید. اتخاب با شما بوده است.