هنگام دعــا

هنگام دعــا



از چمنـــزار خیـال تــو گلی بر چیـــد م

عطر گل از هوس خـــاطــر تو بـویـد م

پیــراهن از گل سرخ دمنت ســا خته ام

چـــادر سبــز تمنــای تـــرا پــو شیــد م

حلقــه ء عشق تو در پـای د لـم افتـــاد ه

تــا به وادی محبــت گهـی تــو افتیـــد م

روی سجــاده زعشق تــو به هنگام دعـا

دوش با دیـــده ء تـر پیش خـدا نا لیــد م

زشـــرار دل و با آه پـــر از سوزوگـدا ز

شعله ء عشق تـو بـر ملک تنـم پیچیــد م

شب که با اختر و مه قصـه ء او میگفتـم

سخن از و صف جما لش زهمه بشنید م

تا دلم شاد (عزیزه) زهــوای رخ او سـت

دل از آسـایش و شـادی جهـان ببـــریــد م