عشق از دیدگاه حافظ
حافظ درباره عشق الهی که موضوع غزلهای عرفانی اوست، صحبت می کند. در مورد عشق انسانی هم وقتی از معشوقان جسمانی و مادی صحبت می کند، خاطر نشان می کند که عشق وی همچون امری است که به یک سابقه ازلی ارتباط دارد. در غزلهای عرفانی حافظ، عشق مجازی همچون پرده ای به نظر می آید که عشق الهی در ورای آن پنهان است.
درد عشقی کشیده ام که مپرس / زهر هجری کشیده ام که مپرس
گشته ام در جهان و آخر کار / دلبری برگزیده ام که مپر
