دلايل شکست در عشق

دلايل شکست در عشق

چرا همه چی به هم ریخت؟

ما که عاشق هم بودیم....اما الان حتی نمی خوایم همدیگه رو ببینیم...

ما با عشق ازدواج کردیم اما هیچ علاقه ای الان به هم نداریم.. رابطه مون خیلی گرم و خوب بود اما الان با هم از قبل هم غریبه تر شدیم..

اینا جملاتی که که هر کدوم از ما ممکنه تو شرایط شکست احساسی به زبون آورده باشیم..اما یا جواب درستی براش پیدا نکردیم یا نخواستیم که پیدا کنیم چون فکر می کردیم اینجوری بیشتر عذاب می کشیم.تو این یادداشت من رابطه قبل از ازدواج رو بررسی میکنم اما رابطه و دلایل بی علاقگی بعد از ازدواج رو در یادداشت های بعدی عنوان می کنم.

من نکاتی رومطرح می کنم که به ترتیب عنوان در رابطه باید مورد دقت قرار بگیرند شما نباید فراموش کنید که عشق هم رازهایی داره که باید اونا رو بدونید وگرنه شکست می خورید این نکاتی رو که مطرح میشه با رابطه ای که دارید یا می خواید شروع کنید مقایسه کنید و ببینید چند درصد احتمال موفقیت یا شکست وجود داره! بهتره منصفانه قضاوت کنید چون اگه بخواید خودتون رو گول بزنید بیشترین کسی که آسیب میبینه خود شما هستید!

۱.به نحوه شروع عشق اهمیت بدید: خیلی از ما این نکته رو اصلا در نظر نمیگیریم.مکان و زمانی که عشق اتفاق می افته تا حدودی اعتبار اون رو مشخص میکنه. تجربه نشون می ده که هر چقدر مدت بیشتری برای رسیدن به عشق صرف بشه و مکانی که اتفاق می افته از هویت اجتماعی بیشتری برخوردار باشه عشق دوام بیشتری داره.پس این مثل که تب تند زود عرق می یاره تا حدودی در این مورد مصداق داره.یعنی اگه کسی در طول زمان به خاطر شناخت بیشتری که از شخص به دست می یاره و در محیطی مثل محیط کار،تحصیل، خانوادگی به این مفهوم برسه بیشتر از کسی که در عرض چند روز یا چند ساعت تو خیابون یا کافی شاپ یا پارتی عاشق میشه احتمال موفقیت داره.

۲.به عوامل ظاهری کمتر از عوامل شخصیتی اهمیت بدید: این نکته به این معنا نیست که اصلا به ظاهر اهمیت ندید نه! بلکه به این معنی که شما باید اون رو بعد از شخصیت مهم بدونید،یه استاد داشتیم که خیلی شوخ طبع بود یادمه یه بار سرکلاس بهمون گفت: مجنون اگه لیلی دهنش بوی سیرمیداد و به دندوناش سبزی چسبیده بود هنوزم دوستش داشت!این جمله رو واسه بحث علاقه به عوامل باطنی نه ظاهری عنوان کرد.شما چی؟ اگه طرفتون یه روز اینجوری سر قرار بیاد چه احساسی دارین؟ اگه حالت مشمئز کننده ای پیدا کردین شما طرفداره عوامل ظاهری هستین.بهتره فراموش نکنید که طرف شما همیشه یه ونوس نیست!

۳.تفکرات آرمانی و رویایی رو جدی نگیرید: بعضی ها گاهی اینقدر از رابطه شون توقعات رویایی و آرمانی دارن که مرز بین خیال و واقعیت رو گم می کنند،یه کم رمانتیک بودن واسه رابطه لازمه اما اگه از حد بگذره هر دو طرف رو خسته می کنه.علاوه بر این توانایی روبه رو شدن با واقعیت رو ازتون میگیره، الان بهتره یه لحظه فکر کنید ببینید که چقدر راجع به مسایل منطقی و جدی با هم صحبت کردین، بهتره بدونید زندگی شوخی و رویا نیست .. پس اگه مثل یه نهال شکننده باشید زودتر در مقابل نسیم حقیقت می شکنید.

۴. از عشق چی می خواید: خیلی ها می ذارن عشق اتفاق بیفته بعد ببینن چی می خوان ! این کاملا غلطه...متاسفانه تو کشور ما از همون ابتدای رابطه موضع طرفین مشخص نمیشه واسه همینم ممکنه هر دو طرف دچار سوء تفاهم بشن.یکی از اونا به ازدواج فکر میکنه و یکی دیگه فقط یه دوستی ساده..بهتره قصدتون رو از شروع رابطه برای هم توضیح بدید و احتمال جدایی رو درصد بندی کنید تا در صورت اتفاق دچار شوک روحی و احساسی نشید و یا حداقل راحت تر با قضیه کنار بیاید.

۵.خودت رو بشناس و جدی بگیر! شناخت از خودت باعث میشه انتخاب های درست تری هم داشته باشی.اگه یه آدم حساس و درونگرایی شاید با یه آدم خیلی برونگرا و رک نتونی کنار بیای، یا اگه منطقی و رسمی هستی شاید در طول زمان با کسی که خیلی رویایی و انعطاف پذیر باشه مشکل پیدا کنی.یه زمانی وقتی توی یه کلینیک مشاوره بودم یه زن و مرد واسه مشاوره اومدن.تست شخصیت که گرفتیم هر دوتاشون کلی با هم فرق داشتن ، عجیب این که می دونستند ولی اهمیتی نداده بودن و فکر می کردن عادت میکنن! اما این کاملا غلطه! شاید تفاوت ها اوایل به خاطر تنوعشون لذت بخش باشن اما در طول زمان باعث میشن فکر کنید طرفتون شما رو درک نمیکنه و بینتون فاصله ایجاد بشه..چون نمی تونه نیاز های حسی و معنوی تون رو اون طور که می خواید برآورده کنه.

۶.مشکلات ابتدای رابطه رو جدی بگیر! توی یه کتاب می خوندم که علت جدایی ها اون بحث آخری نیست که انجام میشه..بلکه علتش همون اختلافای کوچیک و به ظاهر بی اهمیتی که همون اوایل انجام می دیم. وقتی می بینید طرفتون همون اوایل رابطه به شما چندان توجه نمی کنه ، تلفن نمی زنه یا قراراش رو یه خط در میون می یاد یا احساسش اونجور که می خواید نیست یا خطایی میکنه که ناراحت می شید چرا فکر می کنید که اگه ادامه بدید همه چی درست میشه؟چه تضمینی وجود داره ؟ یکی از دوستای زمان دبیرستانم یه یه پسر علاقه مند شده بود،خیلی بهش تلفن می کرد، کلی تحویلش می گرفت و ... اما پسره چندان اهمیتی نمی داد هر بار بهش می گفتیم قبول نمی کرد و می گفته نه! منو دوست داره سرش شلوغه... حق داره و ... با این که رابطه شون به سال کشید اما پسره به بدترین شکل رهاش کرد! بهتره تا وقتی آمادگی جدا شدن دارید این کار رو انجام بدید،نترسید چون اگه جدایی تلخ باشه شیرینیه یه انتخاب درست هنوز در پیشه..