اي ماكيان !
به خانه ،پي نفع بعد خويش
تا زنده اي ،به قُد قُد تو گوش مي كنند
آنگه كه
چاق و چله شدي ،
مرگ مي رسد
در گريه اند و خون تو را نوش مي كنند
مشتي گرسنه ،
تا كه بود گرم پيكرت
زودت ،
شغال وار ، پر و پوشت مي كنند
وانگه به سفره
از تو جناغي كه مانده است
مصروف شرط
ياد و فراموش مي كنند
