-
نشانه‌های سجاوندی
نشانه‌های سجاوندی
نشانه‌های سجاوندی نشانه‌هایی است که برای روشن کردن معنی و مشخص کردن آغاز و انجام عبارت ها و جمله ها و بند هادر نگارش بکار می‌رود.
این نشانه‌ها که نشانه‌های نوشتاری هم نامیده می‌شوند نشانه‌هایی هستند که برای آسانتر خواندن یک نوشته، بیان یک احساس، فرمول‌نویسی در ریاضیات و غیره و یا ایجاد دگرگونی در تلفظ واژه‌ها بکار می‌روند.
واژه سجاوندی از نام ابوالفضل سجاوندی گرفته شده‌است.
تاریخچه
در قدیمی‌ترین متن‌هایی که در دست است اثری از نشانه‌های سجاوندی دیده نمی‌شود. در متن‌های باستانی یونانی و رومی برخی نمونه‌های نشانه‌گذاری مانند دو نقطه روی‌هم دیده می‌شود. قرآن های نخستین بی نشانه سجاوندی نوشته می‌شد.
ابوالفضل سجاوندی در قرن ششم هجری قمری برای راهنمایی قاریان نخستین نشانه‌ها را در نگارش قرآن بکار برد. با همین انگیزه کاتبان اروپایی کتاب مقدس در سده های میانه نشانه‌هایی را بکار می‌بردند.
با اختراع چاپ گرایش به استاندارد کردن نشانه‌گذاری متن‌ها بیشتر شد. آلدوس مانو تیوس و نوه‌اش نخستین کوشش‌ها را در استاندارد کردن نشانه‌گذاری متن‌ها انجام دادند.
فهرست نشانه‌ها
نقطه.
خط تیره-
مد~
آپاستروف یا بالا نقطه ` (در فارسی دری افغانستان: ناخنک)
علامت سوال یا پرسش نما؟ (در فارسی دری افغانستان: سوالیه)
علامت تعجب! (در فارسی دری افغانستان: نشانهٔ ندا، ندائیه، اعجابیه، علامهٔ خطاب)
نقطه چین ...
پرانتز، دوکمان یا گریزنما ( ) (در فارسی دری افغانستان: کمانک‌ها، قوس‌میان، هلالین)
درنگ نما,
علامت نقل قول " "
گیومه «» (در فارسی دری افغانستان: ناخنک‌های دوتایی)
ویرگول یا نشانه فاصله یا سرکج ، (در فارسی دری افغانستان: سکته)
نقطه با ویرگول، سرکج با نقطه، سمیکولون ؛ (در فارسی دری افغانستان: مفرزه)
دونقطه بیانی : (در فارسی دری افغانستان: شارحه)
سه‌نقطه یا نشانه تعلیق ...
چندنقطه ........
تیره بلند ــ
خط کشیده ــــــــــــ
قلاب، دونبش، افزوده‌نما [ ]
یک ستاره *
دو ستاره **
سه ستاره ***
آکولاد (در فارسی دری افغانستان: کژک) [/quote]
