●مومن كسي است كه مردم او را بر مال و جانشان امين مي‌دانند.
●در امر دين توانا و در فراگرفتن علوم حريص و سيري‌ناپذير است. و به نيكوترين وجه پايداري مي‌كند.
●در بي‌نيازي ميانه‌روي مي كند و هنگام تنگدستي ظاهري آراسته دارد.
●هنگام توانايي و تسلط گذشت مي‌كند و در راه حق و صحيح بخشندگي دارد. ●پرسشگري او براي آموختن و دوباره پرسي او براي بهتر فهميدن است.
●نرم خوست رفتارش همراه با فروتني است.
●در سختي‌ها شكيباست.
●خود را در سختي قرار مي‌دهد در حالي‌كه مردم از او آسوده‌اند و ديگران را به زحمت نمي‌اندازد.
●در دوستي خالص و در پيمان استوار و مورد اطمينان است.
●ممكن است بي‌جهت مورد نكوهش واقع شود اما ديگران را بي‌دليل سرزنش نمي‌كند.
●در داوري‌اش ستم نمي‌كند.
●ستمديده را ياري مي‌كند.
●در برنامه اقتصادي زندگي خود انديشه و تدابيري نيكو دارد.
●هنگام خشم از عدالت منحرف نمي‌شود.
●ياري كننده دين است.
●نسبت به قراردادهايش بسيار وفادار است.
●دارايي افزون بر نيازش اندك است.
●بدي را مي‌پوشاند.
●پوزش ديگران را مي‌پذيرد.
●بسيار بخشنده است بدون آنكه زياده‌روي كند.
●از بينوايان بسيار دلجويي مي‌كند.
●در هر امر ناگواري مي‌توان به ياري او دل بست.
●اگر نيكي ببيند از آن ياد مي‌كند.
●كسي را كه با او مشورت مي‌نمايد راهنمايي مي‌كند.
●ياريگر كسي است كه به او ياري رسانده است.
●پرده‌دري نمي‌كند.
●رازگشايي نمي‌كند، امانتدار است.
●از دشنام دادن و ناداني مي‌هراسد و دوري مي‌كند.
●سكوت مي‌كند تا از لغزش‌ها در امان بماند و پرسيدنش براي فهميدن است.
●بردباري را با دانش درآميخته است.
●براي آموختن با مردم معاشرت مي‌كند.
●مومن كسي است كه راه كسب و درآمدش پاك و حلال باشد.
●اخلاق او نيكو و نيتش پاك است.
●از طرف او به كسي آزاري نمي‌رسد.
●حق ديگران را از خود مي‌ستاند.
●براي نزديكان ياور و براي يتيمان پدر است.
●نسبت به زيردستانش بدرفتاري و سختگيري نمي‌كند.
●او را از سستي و تنبلي دور مي‌بيني.
●مومن هيچ‌كار نيكي را براي خودنمايي انجام نمي‌دهد و آن را از روي شرم ترك نمي‌كند.
●لاف‌زني و خودستاني نمي‌كند و خود پيش‌انداز نيست.
●نه فريبكار است و نه پيمان شكن.
●جز به راستي و درستي سخن نمي‌گويد.
●در همه امور زندگيش ميانه‌روي مي‌كند.
●در داوري او نقصي ديده نمي‌شود و در اظهارنظر كردن سستي و ضعف ندارد.
●شكم‌‌پرستي او را به رسوايي نمي‌كشد و غرائز جنسي بر او غلبه نمي‌كند.
●نه بخل مي‌ورزد و نه عجله مي‌كند.
●تندخو نيست و ناسزا نمي‌گويد.
●نه عيب جوست و نه بدگوي ديگران است.
●سست و سهل‌انگار نيست.
●دوري او از ديگران از روي خودبزرگ‌بيني نيست و نزديك‌شدنش به آنها از روي فريب‌كاري نمي‌باشد.
●در آنچه به او مربوط نيست وارد نمي‌شود.
●در سختي‌ها و تنگناهاي زندگي سست نمي‌شود و نمي‌هراسد.
●هنگام آسايش خود را فراموش نمي‌كند و مغرور نمي‌شود.
●از يك سوراخ دوبار گزيده نمي‌شود و يك خطا را دو مرتبه تكرار نمي‌كند.
●از نيكوكاراني كه پيش از او بوده‌اند پيروي مي‌كند.
●پس او پيشواي نيكوكاران بعد از خود مي‌باشد.
منبع:
منتخبی از سخنان حضرت علی (ع)
