بیوشیمی دامپزشکی

ویتامین ث

فواید ویتامین ث آنتی اکسیدان است ٬ یعنی در جریان خون قرار گرفته و اثر شیمایی موادی که به بافت‏های بدن آسیب می‏رسانند را خنثی می‏کند. این ویتامین موجب محافظت پوست در مقابل آثار مخرب اشعه ماورای بنفش نور خورشید می‏شود. همچنین این ویتامین به افزایش قدرت ایمنی بدن استحکام لثه‏ها و دندان‏ها کمک می‏کند. این ویتامین همچنین باعث ساخت کلاژن شده و در پیشگیری از بالارفتن کلسترول خون و ایجاد لخته‏های خونی در رگ مؤثر است .اشاره شده‌است که این ویتامین برخلاف تفکر همگان کمکی در پیشگیری از بروز سرماخوردگی نمی‏کند و فقط طول دوره بیماری را کوتاه و به تخفیف عوارض آن کمک می‏کند. همچنین مصرف این ویتامین باعث جذب بهتر آهن در بدن می‏شود و به افرادی که دچار کم‏خونی هستند توصیه می‏گردد.
ویتامین ث به عقیده برخی کارشناسان احتمال بروز سکته مغزی در افراد غیر سیگاری را تا ۳۰٪ و در افراد سیگاری تا ۷۰٪ کاهش می‏دهد. به اعتقاد این محققان آنتی اکسیدان‏هایی مانند ویتامین ث احتمالا سلول‏ها را از فشار اکسیدی که در سکته مغزی موثر هستند٬ حفظ می‏کند. البته به گفته دانشمندان ویتامین ث که از طریق مصرف طبیعی کسب شود ٬ اثرش بسیار بیشتر است. .همچنین در تحقیق دیگری دانشمندان مصرف این ویتامین را در تراکم استخوانی افراد موثر دانسته‏اند .در پژوهشی دیگر نیز گفته شده‌است که تزریق مقدار زیادی ویتامین ث به افرادی که دچار سرطان هستند باعث می‏شود که رشد سرطان در آنها را متوقف کند. این ویتامین می‏تواند زنجیره‏ای مخرب در درون سلول بیمار بوجود آورد. گفته شده که تزریق این ویتامین به موش‏هایی که دچار تومور بودند، اندازه تومور‏های آنان را به نصف کاهش داده‌است. . این ویتامین از اکسید شدن سلول‌های چرب حاضر در غشاء سلولی توسط عوامل اکسید کننده جلوگیری می‌کند؛ با تداوم اکسید شدن سلول‏های چرب و ایجاد تغییراتی در سلول و ماده ژنتیکی سلول باعث بروز برخی سرطان‌ها می‌شود. محققان مصرف این ویتامین را به کسانی که از بیماری‏های قلبی رنج می‏برند نیز توصیه کرده‏اند. زیرا ویتامین ث باعث تسلم شریان شده و کمبود آن در بیماران قلبی همراه با خشکی و سفتی رگها می‏شود و باعث بوجود آمدن درد در این افراد می‏گردد.
کمبود
ویتامین ث مورد نیاز برای هر فرد سالم ۶۰ میلی‏گرم در روز توصیه شده‌است .اگر فردی به مدت یک ماه به میزان کمتر از حداقل مورد نیاز یک فرد این ویتامین را دریافت کند دچار عوارضی مانند بیماری اسکروی ٬ خونریزی لثه و همچنین خشکی پوست و آثار خون مردگی در زیر آن می‏شود . در پژوهشی دانشمندان به این نتیجه رسیدند که وجود چربی در غذا باعث می‏شود که ویتامین ث خاصیت ضد سرطانی خود را از دست بدهد. دانشمندان می‌گویند وقتی مخلوط از بزاق و مواد غذایی در معده با شیره‏ آن مخلوط می‌شوند، ویتامین ث موجود در مواد غذایی می‌تواند رادیکال‌های آزاد، یعنی همان موادی که سرطان‏زا هستند را از بین ببرد؛ رادیکال‌های آزادی مانند نیتریت که در مواد غذایی آماده و کنسروی، مانند سوسیس و کالباس به مقدار زیاد وجود دارند. اما در یک تحقیق، هنگامی که مقدار بیشتری چربی به همین مخلوط غذایی اضافه شد دیده شد که دیگر ویتامین ث نمی‌تواند این واکنش شیمیایی را انجام دهد.
مصرف زیاد
معمولا اضافه این ویتامین از راه ادرار دفع می‏شود . اما مصرف خیلی زیاد آن باعث تکرر ادرار، سنگ کلیه و اسهال می‏شود. همچنین مصرف زیاد این ویتامین به صورت دارو باعث بروز اختلالات گوارشی، خطر ابتلا به سنگ اگزالات در مجاری ادراری و اعتیاد بدن به مقدار زیاد مصرف این دارو می‏شود.
منابع
بیشتر جانداران این ویتامین را خود می‏سازند اما جاندارن دیگری مثل انسان هستند که باید این ویتامین را در طول روز از موادی که مصرف می‏کنند بدست بیاورند. این ویتامین هم بصورت طبیعی در منابع گیاهی و جانوری موجود است و هم بصورت مصنوعی و قرص. منابعی که بیشترین مقادیر این ویتامین را در خود دارند عبارتند از: توت فرنگی، کلم بروکلی، گریپ فروت، گوجه فرنگی، انبه، لیمو، گل کلم، سیب زمینی، هندوانه، اسفناج، کلم، نارنگی و مرکبات، کیوی و دیگر میوه‏ها و سبزی‏ها، منابع گیاهی دارای ویتامین ث و جگر منبع حیوانی دارای ویتامین ث است . نگهداری طولانی مدت در یخچال‏، پختن، گرمای هوا، نور و دخانیات باعث از بین رفتن این ویتامین می‏شوند. از این رو افراد سیگاری به این ویتامین نیاز بیشتری دارند . همچنین شیر مادر نیز دارای مقادیری از ویتامین ث می‏باشد و به همین جهت زنان باردار باید از مقدار بیشتری از این ویتامین مصرف کنند. همچنین می‏شود این ویتامین را ۳ تا ۶ ماه در دمای زیر صفر نگهداری کرد اما پس از آن تجزیه می‏شود. همچنین در میان سبزی‏ها ۲ سبزی‏های تیره برگ ویتامین ث بیشتری دارند و جعفری شش تا هفت برابر سایر سبزی‏ها دارای ویتامین ث می‏باشد.
برگرفته از وبسایت : ویکیپدیا

شناسایی قندها کربوهیدرات به پلی هیدروکسی آلدئید یا پلی هیدروکسی کتون و یا ترکیباتی که به این دو گروه هیدرولیز میشوند اطلاق میگردد. دسته ای از کربوهیدراتها را که نمیتوانند به ترکیب ساده تری شکسته شوند. مونوساکارید میگویند. گروهی را که در اثر هیدرولیز به دو مولکول مونوساکارید تجزیه شوند دی ساکارید و بالاخره کربوهیدراتهایی که به چندین واحد مونو ساکارید تجزیه میشوند را اولیگوساکارید گویند و چنانچه تعداد واحدهای تشکیل دهندة آن بیش از شش عدد باشد پلی ساکارید نامیده میشود.


مونوساکاریدها را میتوان به دو گروه عمده تقسیم کرد: اگر مونوساکاریدها دارای عامل آلدئیدی باشند آنها را آلدوز و چنانچه عامل کتونی داشته باشند آنها را کتوز مینامند.


از لحاظ احیا کنندگی نیز قندها را به دو دسته احیا کننده و غیر احیا کننده تقسیم میکنند. قندهای احیا کننده به علت داشتن گروههای احیا کننده آلدئیدی یا کتونی دارای خاصیت فوق هستند. قندهای احیا کننده میتوانند یونهای فلزاتی مثل مس دو ظرفیتی (Cu2+) و یون نقره را در محیط قلیایی احیا کنند. مس دو ظرفیتی پس از احیا به صورت مس یک ظرفیتی (Cu+) در می آید. این یون کمتر از مس دو ظرفیتی در آب محلول است و در نتیجه به صورت رسوب سبز رنگ CuOH یا رسوب قرمز رنگ Cu2O و یا مخلوط زرد رنگی از این دو ترکیب در می آید. اگر PH محیط اسیدی شود (مانند آزمایش بارفورد) و همچنین زمان حرارت دادن کنترل شود، فقط مونو ساکاریدها به این آزمایش جواب مثبت میدهند.


بخش عملی


الف) آزمایش مولیش (تمامی قندها جواب مثبت میدهند): اسید سولفوریک غلیظ باعث هیدرولیز اتصالات گلیکوزیدی شده، ایجاد مونوساکارید میکند. مونوساکارید تولید شده آب خود را از دست میدهد و به فورفورال و مشتقات آن تبدیل میشود. سپس این ترکیب با آلفا نفتل کمپلکس بنفش رنگی ایجاد میکند.

روش کار: 5 میلی لیتر محلول قند را در یک لوله آزمایش ریخته، به آن دو قطره محلول آلفا نفتل اضافه کنید و خوب بهم بزنید. به دقت 3 میلی لیتر اسید سولفوریک غلیظ از دیواره لوله اضافه کنید. اسید را به آرامی اضافه کنید تا محلول درون لوله به هم نخورد و در زیر، یک فاز (بخش) تشکیل شود. مشاهدات خود را یادداشت کنید.

آزمایش آنترون: یکی دیگر از آزمایشهای عمومی برای کربوهیدراتها، آزمایش آنترون است. اساس آزمایش مطابق آزمایش مولیش میباشد. در این آزمایش، فورفورال تولید شده با آنترون واکنش کرده، کمپلکس آبی مایل به سبز تولید میکند.

آنترون

روش کار: 2 میلی لیتر محلول آنترون را در لوله آزمایش ریخته و 2/0 میلی لیتر محلول کربوهیدرات به آن اضافه کنید. مشاهدات خود را یادداشت کنید.

آزمایشهای بندیکت و فهلینگ (تمامی قندهای احیا کننده جواب مثبت میدهند): تمام قندهای احیا کننده اعم از مونوساکاریدها و دی ساکاریدها به این دو آزمایش جواب میدهند. اساس دو آزمایش یکی است و فقط در غلظت قلیائی به کار رفته و نیز ترکیبی که با یون مس کمپلکس ایجاد میکند، اختلاف دارند. محلول فهلینگ کمپلکس تارتارات مس دو ظرفیتی است در صورتی که محلول بندیکت یون مس دو ظرفیتی به صورت کمپلکس سیترات میباشد. در این محلول قلیائی Cu2+ در محیط باقی میماند و بصورت Cu(OH)2 رسوب نمیکند. املاح مس دو ظرفیتی (محلول آبی رنگ) در حضور یک قند احیا کننده، احیا شده و تبدیل به مس یک ظرفیتی (رسوب قرمز آجری رنگ) میشوند. معمولا آزمایش بندیکت بر فهلینگ ترجیح داده میشود، زیرا محلول فهلینگ ناپایدار است. این نوع واکنشها، واکنشهای اختصاصی قندها نیست، بلکه به ترکیباتی که دارای گروههای فعال آلدئیدی هستند نیز پاسخ میدهد.

رسوب قرمز آجری اسید آلدونیک محلول آبی رنگ قند

روش کار: چند لوله آزمایش برداشته و در هر کدام 5 میلی لیتر محلول بندیکت بریزید. سپس به هر لوله یک میلی لیتر محلول قند 2% مورد آزمایش اضافه کنید. لوله ها را به مدت 5 دقیقه در حمام آب جوش قرار دهید. این آزمایش را برای گلوکز، مالتوز، سوکروز و نشاسته انجام دهید. و مشاهدات خود را یادداشت کنید.


در این آزمایش رنگ رسوب تولید شده به سرعت واکنش بستگی دارد. اگر عمل احیا به کندی صورت گیرد، اندازه ذرات رسوب حاصل بزرگ بوده، رنگ آن قرمز آجری است و در غیر این صورت اندازه ذرات رسوب کوچک و رنگ آن زرد یا سبز میباشد.


آزمایش تالن یا نیترات نقره آمونیاکی: محلول تالن یک کمپلکس نقره و آمونیاک است که از واکنش یون نقره و محلول آمونیاک (هیدروکسید آمونیم) در مجاورت هیدروکسید سدیم به دست می آید.


در این آزمایش یون نقره در مجاورت قند احیا کننده احیا میگردد و به صورت فلز نقره رسوب میکند. رسوب حاصله به جدار لوله چسبیده، به صورت آئینه در می آید. به همین سبب به آن آزمایش آئینه نقره نیز میگویند.

آئینه نقره محلول بیرنگ

روش کار: در یک لوله آزمایش تمیز، 2 میلی لیتر نیترات نقره 5% ریخته و به آن یک قطره سود 10% اضافه کنید. سپس به اندازه کافی هیدروکسید آمونیم 2% اضافه کنید تا رسوب حل شود. سپس به محلول حاصل چند قطره از محلول قند مورد نظر اضافه کرده خوب به هم بزنید. مشاهدات خود را یادداشت کنید.


آزمایش بارفود (فقط به مونوساکاریدها جواب مثبت میدهند): این آزمایش برای تشخیص مونو ساکاریدها از دی ساکاریدهای احیا کننده است. چنانچه آزمایش احیا قندها در محیط اسید ضعیف صورت گیرد و مدت زمان حرارت دادن کنترل شود، فقط مونو ساکاریدها به علت قدرت احیا کنندگی قوی به این آزمایش جواب مثبت میدهند.


روش کار: یک میلی لیتر از محلول بارفود را در لوله آزمایش ریخته و به آن 2 میلی لیتر محلول قندی 2% اضافه کنید. لوله آزمایش را در حمام آب جوش قرار دهید. اگر رسوب قرمز در فاصله دو دقیقه تشکیل گردید، قند مورد آزمایش مونو ساکارید است. دی ساکاریدها را باید مدت بیشتری (مثلا 10 دقیقه) جوشانید تا رسوب قرمز رنگ ایجاد شود.


اثر اسید و باز بر قندها

قندها در مجاورت اسیدها (مثلا اسید کلریدریک 10 تا 20 درصد) آب از دست میدهند. در نتیجۀ این عمل پنتوزها به فورفورال، کتوهگزوزها و آلدوهگزوزها به اسید لوولینیک و هیدروکسی متیل فورفورال تبدیل میشوند. البته آلدوهگزوزها مقدار اندکی هیدروکسی متیل فورفورال تولید مینمایند. بنابراین با این روش میتوان سه نوع مونو ساکارید را از هم تمیز داد. فورفورال و هیدروکسی متیل فورفورال بی رنگ و در آب محلول هستند و در مجاورت فنلها به کمپلکس رنگی تبدیل میشوند.


آزمایش سلیوانف (کتوهگزوزها جواب مثبت میدهند): در این آزمایش کتوهگزوزها در مجاورت اسید کلریدریک آب از دست داده، به هیدروکسی متیل فورفورال تبدیل میشوند. این ترکیبات با رزورسینول ترکیب شده به کمپلکس قرمزرنگی تبدیل میگردند. آلدوزها در شرایط سخت تری با رزورسینول واکنش میدهند.


روش کار: 3 میلی لیتر محلول سلیوانف را در لوله آزمایش ریخته، بدان یک میلی لیتر محلول قند مورد نظر اضافه کنید. لوله آزمایش را در حمام آب جوش قرار دهید. هر پنج دقیقه به لوله آزمایش نگاه کنید و مدت زمان تولید رنگ را یادداشت کنید. این آزمایش را برای گلوکز، فروکتوز و سوکروز انجام دهید.


آزمایش بیال (پنتوزها جواب مثبت میدهند) : پنتوزها در مجاورت اسید کلریدریک غلیظ آب از دست داده، فورفورال تولید میکنند. فورفورال با اورسینول به کمپلکس با رنگ سبز مایل به آبی تبدیل میشود. در این آزمایش در اثر حرارت طولانی و اسید کلریدریک غلیظ، هگزوزها نیز هیدروکسی متیل فورفورال تولید میکنند که با اورسینول میتواند کمپلکس رنگی (زرد مایل به قهوه ای) تولید کند.


روش کار: 2 میلی لیتر محلول بیال را در لوله آزمایش ریخته و یک میلی لیتر محلول آرابینوز یا ریبوز به آن اضافه کنید، لوله را چند دقیقه در حمام آب جوش قرار دهید و مشاهدات خود را یادداشت کنید.


آزمایش مور: مولکولهای قند در مجاورت بازهای قوی شکسته شده، به مولکولهایی کوچکتر تبدیل میشود. سپس مولکولهای کوچک حاصل پلیمریزه شده به کارامل تبدیل میشوند که زرد رنگ است. قندهای احیا کننده به این آزمایش جواب مثبت میدهند.


روش کار: در دو لوله آزمایش به ترتیب 2 میلی لیتر نشاسته 5/0 درصد و 2 میلی لیتر گلوکز 2/0 درصد بریزید. سپس به هر لوله 3 میلی لیتر سود 5 نرمال اضافه کنید. آنها را در آب جوش قرار داده چند دقیقه حرارت دهید. تغییر رنگ لوله را یادداشت کنید.


تشخیص پلی ساکاریدها:


آزمایش ید: ید با پلی ساکاریدها ایجاد کمپلکس رنگی میکند. برای ایجاد کمپلکس رنگی وجود حداقل 8 مولکول گلوکز در یک زنجیر خطی لازم است. رنگ ایجاد شده به طول زنجیره مولکولها بستگی دارد. مثلا آمیلوز، رنگ آبی تیره، آمیلوپکتین، رنگ ارغوانی و گلیکوژن، رنگ قهوه ای مایل به قرمز تولید میکند.


روش کار: 2 میلی لیتر محلول نشاسته در لوله آزمایش ریخته و به آن دو قطره محلول لوگل اضافه کنید. خوب مخلوط کنید و رنگ ظاهر شده را یادداشت کنید. لوله آزمایش را حرارت دهید و تغییر رنگ را یادداشت کنید. لوله آزمایش را به حال خود بگذارید تا سرد شود و رنگ ایجاد شده را یادداشت کنید

آزمایش مولیش
اهداف آزمایش:
مولیش : برای تشخیص وجود قند در محلول مجهول
مواد مورد نیاز آزمایش :
1.محلول مجهول (قند گلوگز) 2.محلول شاهد( آب مقطر) 3.معرف الفا نفتول 4.اسید سولفوریک غلیظ
روش آزمایش مولیش :
ابتدا در هر دو محلول مقدار 2 سی سی اسيد سولفوریک غلیظ اضافه میکنیم مشاهده میشود در لوله حاوی قند حلقه ای تیره رنگ تشکیل میشود که به آن فورفورال میگویند و علت تشکیل آن از دست دادن آب توسط قند ها در مجاورت اسید سولفوريک است سپس 3 تا 4 قطره الفا نفتول بعنوان معرف به لوله ها اضافه میکنیم و بعد چند لحظه حلقه رنگی ای بنفش رنگ ایجاد میشود که نشان دهنده وجود قند در محلول مجهول می باشد.

http://i37.tinypic.com/1znwks0_th.jpg
آزمایش بندیکت
اهداف آزمایش:
بندیکت : تشخیص قندهای احیا کننده از غیر احیا کننده
مواد مورد نیاز آزمایش :
1.محلول غیر احیا کننده (قند ساکارز) 2.محلول احیا کننده( گلوگز) 3.معرف بندیکت 4.حمام بن ماری
روش آزمایش مولیش :
ابتدا 2 لوله آزمایش حاوی 2 سی سی محلول مجهول (قند ساکارز) محلول شاهد( آب مقطر) آماده میکنیم در هر دو محلول مقدار 2 سی سی معرف بندیکت اضافه میکنیم و بمدت 3تا 5 دقیقه در حمام بن ماری قرار میدهیم سپس نتیجه آزمایش را به صورتی که در لوله حاوی قند احیا کننده محلول به رنگ قرمز آجری مشاهده میشود در حالی که محلول غیر احیا کننده به رنگ ابتدایی خود باقی مانده است
http://i38.tinypic.com/whjfbn_th.jpg
لوله آجری رنگ : محلول احیا کننده( گلوگز)
لوله آبی رنگ : محلول غیر احیا کننده (قند ساکارز)
کربوهیدرات ها
مقدمه:
کربوهيدرات ها به 3 دسته تقسیم می شوند:
1. مونوساکارید ها : پنتوزها : آرابینوز – گزیلوز – ریبوز
هگزوزها : گلوکز- گالاکتوز- مانوز- فروکتوز
2.الیگو ساکاریدها : (دی ساکاریدها ) ساکارز
3. پلی ساکاریدها : نشاسته - گلیکوژن
مونوساکاریدها :
در مونوساکاریدها بعلت پیوند دو گانه بین کربن و اکسیژن در مواجهه با ترکیبات می توانند با باز شدن پیوند دو گانه آنها خاصیت احیا کنندگی را نشان می دهند
مونوساکاریدها بعنوان بیشترین خاصیت احیا کنندگی شناخته شده اند
دی ساکارید ها :
در صورتی که در دی ساکارید ها عامل پیوند دو گانه کربن با اکسیژن ( عامل الدئیدی یا کتونی)
از یک مونو ساکارید با عامل هیدروکسیل از مونوساکارید دیگر ترکیب شود دی ساکارید بوجود آمده خاصیت احیا کنندگی خور را از دست نمی دهد.
اما در دی ساکارید های غیر احیا کننده مثل ساکارز و ترهالوز عامل دوگانه ی آنها با هم ترکیب شده است و پیوند دو گانه صرف ایجاد ساختمان جدید شده است
پلی ساکارید ها:
پلی ساکارید ها بعلت اين که از مونوساکارید . الیگو ساکارید تشکیل شده در حالت عادی نمی توانند خاصیت احیا کنندگی داشته باشند مگر به زير واحدهاي خود تجزیه شوند.
در آزمایش بندیکت مونو ساکاريدها و دی ساکاريدها (بجز ساکارز غیر احیا کننده ) به آزمایش جواب مثبت می دهند
نکته : می توان بجای ترکیبات 2 ظرفیتی از ترکیبات نقره نیز استفاده کنیم که از این خاصیت برای آینه های نقره ای استفاده می شود

آزمایش بیال
اهداف آزمایش:
برای تشخیص پنتوزها از سایر قندها
مواد مورد نیاز آزمایش :
1.معرف بیال 2.لوله شاهد (قند شش کربنه مثل فروکتوز) 3.لوله تست (قند پنج کربنه مثل گزیلوز)
روش آزمایش مولیش :
3 سی سی معرف بیال در دو لوله می ریزیم بعد در یک لوله بعنوان لوله شاهد 1 سی سی قند فروکتوز ریخته و در لوله دیگر بعنوان لوله تست 1سی سی قند گزیلوز می ریزیم
بعد هر 2 لوله را حرارت داده نه بصورت مستقیم بلکه نزدیک شعله به مدت 1 دقیقه مشاهده میشود که در لوله تست به رنگ سبز کاهویی و لوله شاهد به رنگ قهوه ای در می آیند
http://i38.tinypic.com/qovss3_th.jpg
لوله سبز کاهویی : قند پنتوز ( مثبت بودن لوله تست آزمایش )
لوله قهوه ای : قند هگزوز ( لوله شاهد )
آزمایش سلیوانف
اهداف آزمایش:
جهت تشخیص آلدوز یا کتوز بودن مونوساکاریدها بکار می رود
مواد مورد نیاز آزمایش :
1.لوله تست حاوی فروکتوز 2.لوله شاهد حاوی گلوکز 3.معرف سلیوانف
روش آزمایش مولیش :
ابتدا در هر 2 لوله 3 سی سی معرف سلیوانف ریخته و سپس در لوله شاهد مقدار 5 قطره گلوکز و 5 قطره فروکتوز در لوله دیگر بعنوان لوله تست یا نمونه می ریزیم بعد هر دو لوله را حرارت میدهیم به مدت 45 ثانیه و نتیجه به صورت زیر بروز میکند که لوله ی حاوی قند کتوز به رنگ ارغوانی و لوله دیگر بی رنگ باقی می ماند


http://i34.tinypic.com/2s67jlx_th.jpg
لوله ارغوانی ( کتوز )
لوله بی رنگ ( آلدوز )
معرف سلیولنف :
اسید غلیظ HCL را به نسبت یک به یک رقیق می کنیم یعنی 50 سی سی آب مقطر به صورت قطره قطره اضافه می کنیم
یعد 50 میلی گرم رزورسینول (متا دی هیدروکسی بنزن ) اضافه می کنیم و معرف بی رنگی تهیه میشود.
معر ف بیال:
معرف بیال : 3/0 گرم اورسینول یا دی هیدروکسی تولوئن در 100 سی سی HCL غلیظ حل می کنیم . بعد 25/0 سی سی کلرید فریک 10 % اضافه میکنیم
کلریدفیک 10% : 10گرم کلریدفریک در 90 سی سی آب مقطر یا الکل یا اتر
آزمایش هیدرولیز ساکارز
در 3 ميلي ليتر از محلول ساكارز يك تكه كاغذ قرمز كنگوا می اندازیم
قطره قطره اسيد كلريدريك 1% می افزاییم تا كاغذ به رنگ آبي درآيد (PH در حدود 3-2).
مخلوط را براي مدت 5 دقيقه می جوشانیم.
روي محلول هيدروليز شده واكنشهاي بنديكت بارفود سليوانف را انجام داده و نتیجه هیدرولیز
را مشاهده و تجزیه وتحلیل میکنیم
اثبات آزمایش به کمک لوله تست و شاهد
برای این کار ابتدا در 2 لوله آزمایش مقدار 3سی سی قند ساکارز ریخته دو لوله ی دیگر آزمایش در هر کدام مقدار 3 سی سی معرف سلیوانف ریخته و آماده میکنیم.
در یکی از دو لوله به عنوان لوله تست مقدار15 قطره اسید کلریدریک 1% ریخته و به مدت 10 دقیقه در حمام بن ماری قرار می دهیم تا واکنشهای لازم هیدرولیز در حضور اسید رقیق و حرارت انجام شود .
از لوله ی تست خارج شده از حمام بن ماری (لوله ی حاوی قند ساکارز و اسید کلریدریک 1% ) و لوله ی شاهد هر کدام مقدار 5 قطره به دو لوله ی حاوی معرف سلیوانف ریخته و نتیجه را مشاهده میکنیم که درلوله شاهد که عمل هیدرولیز انجام شده به رنگ ارغوانی کم رنگی مشاهده می شود
علت : در لوله هیدرولیز شده ساکارز قندهای فروکتوز (کتوز) و گلوکز (آلدوز) ایجاد می شود و فروکتوز باعث مثبت شدن آزمایش سلیوانف بعنوان یک کتوز می شود