آسیب تاندون و عضلات پشت ران پیش زمینه

آسیب تاندون و عضلات پشت ران پیش زمینه
عضلات پشت ران یا هامسترینگ ها یک گروه عضلانی در پشت ران می باشند که متشکل از 3 عضله به نام های عضله دوسر رانی _ عضله نیم تاندونی و عضله نیم غشایی ( semimembronus) می باشد.
آسیب این گروه عضلانی یکی از شایعترین آسیبها و از علل مهم درد مزمن در ورزشکاران محسوب می گردد. شدت آسیب را به 3 درجه تقسیم می کنند:
• درجه ۱: آسیب خفیف عضله همراه با پارگی جزئی فیبر عضلانی
• درجه ۲: آسیب متوسط عضله با پارگی تعداد بیشتری فیبر عضلانی همراه با کاهش قدرت عضلانی
• درجه ۳: پارگی کامل عضله
آسیب عمدتاً در محل اتصال عضله به تاندون در عضله دو سر رانی ایجاد میشود. آسیب مجزا به تاندون کمتر اتفاق میوجود داشته باشد افتد ، مگر اینکه آسیب قبلی به آن وجود داشته باشد.جداشدگی تاندون از استخوان لگن نادر و عمدتاً در شرایطی که فرد بطور ناگهانی در وضعیتی که زانو باز است در مفصل لگن به جلو خم شود ( مثل افتادن اسکی باز به سمت جلو ) رخ می دهد.اغلب آسیب وارده به عضلات هامسترینگ در ورزشهایی مثل فوتبال و دوهای سرعت رخ می دهد.
فرکانس
آسیب این عضلات 33% آسیب های اندام تحتانی را در محدوده سنی 25-16 امسال در ورزشکاران را شامل می شود.
آناتومی کاربردی این عضلات در بالا و در پائین به استخوان درشت نی ساق اتصال دارند. لذا برروی دو مفصل زانو و ران اعمال اثر می کنند. اینها سبب بسته شدن زانو و باز شدن مفصل ران ( بردن ران به عقب یا extension ) می شوند.همگی ازعصب سیاتیک عصب میگیرند.
بیومکانیک ورزشی
رخدادهای دو میدانی که ورزشکارنیروی گریز از مرکز یا استارتهای قوی را تجربه می کند شانس ایجاد آسیب زیاد است. در ورزشهای تماسی مثل فوتبال در اثر ضربات مستقیم به این گروه عضلانی احتمال پارگی ،*له شدگی یا خونریزی داخلی وجود دارد.له شدگی ها چنانچه در زمان برخورد ضربه ماهیچه منقبض باشد سطحی و اگر ماهیچه در حالت استراحت باشد عمقی تر خواهد بود،* در اسکی روی آب در صورت بروز حادثه احتمال جدا شدگی تاندون از لگن وجود دارد.
عوامل خطرزای مستعد کننده به ایجاد آسیب عبارتند از :
1- فقدان گرم کردن کافی قبل از مسابقه یا تمرین
2- انعطاف پذیری کم و نسبت توده عضلانی هامسترینگ ( توده عضلانی دوسر رانی )کمتر از 50%
3- سابقه آسیب قبلی این ناحیه
4- تکنیکهای غلط دویدن مثل بازکردن زیاد پاها از هم درهنگام دویدن.
شرح حال و معاینه
• شرح حالی از کشش ناگهانی روی عضلات پشت ساق یا برخورد ضربه مستقیم به آنها
• تورم و حساسیت در لمس محل اتصال تاندون عضله دو سر به سر استخوان نازک نی
• تشدید درد محل آسیب در هنگامی که زانو در برابر مقاومت بسته شود.
• در صورت وجود خونریزی داخل عضله گاهی یک توده برجسته بر روی عضله که در لمس حساس است وجود خواهد داشت.
• در صورت پارگی کامل این عضلات یک توده نرم زیر پوست احساس می شود و فرد قادر نیست زانو را به عقب خم کند.
تکنیکهای تصویربرداری
دراغلب موارد تصویربرداری نقش مهمی در بررسی آسیب ندارد.
• رادیوگرافی می تواند کلسیفیکاسیون را در افرادی که درد مزمن این ناحیه دارند را نشان دهد
• در مواردی که به جداشدگی تاندون داریم رادیوگرافی می تواند چیزی نشان ندهد.
• چنانچه ضعف واضح 3-2 روز بعد از آسیب ادامه یابد سونوگرافی یا MRI برای رد پارگی عضله یا خونریزی داخل عضله به کار میرود.
• چنانچه رادیوگرافی یک ضایعه بزرگ را نشان دهد معمولاً MRI برای کمک به تشخیص علت و نیاز به جراحی صورت میگیرد.
درمان
فاز حاد : یک هفته اول بعد از آسیب را شامل می شود.درمان بر حسب نوع و شدت آسیب وارده فرق می کند. درآسیبهای خفیف فرد بسرعت به تمرین بر می گردد اما در پارگی های کامل عضلانی فرد نیازمند جراحی است. بطور معمول در هفته اول درمان برروی کاهش درد و التهاب و تورم توسط استراحت ،* یخ درمانی و فشار موضعی متمرکز میباشد. برای ایجاد فشار موضعی از بانداژهای کشی استفاده و برای کاهش تورم پاها را بالا نگه می داریم. سرما درمانی را به اینصورت انجام می دهیم که 3 بار در روز و هر بار برای مدت 20 دقیقه یخ را روی عضو قرار می دهیم.
در این مدت باید پای ورزشکار در وضعیتی باشد که زانوی وی باز و بالاتر از سطح قلب باید صورت گیرد.
فاز بهبودی:
از 1 الی 6 هفته متغیر است.
این فاز بر 3 اصل محوری استوار است:
1- افزایش دامنه حرکات مفصلی
2- افزایش انعطاف پذیری
3- افزایش قدرت عضلانی
در فاز بهبودی ورزشهای کشتی درجا ( static ) را انجام می دهیم قبل از شروع نرمش باید محل آسیب توسط دستگاه گرم شود و در هنگام فیزیوتراپی درد ایجاد شده را با تحریک الکتریکی یا یخ از بین برد. رسیدن به بی دردی کامل در تمام طول دامنه حرکت مفصلی برای انجام وشروع حرکات قدرتی لازم نیست. می توان تا جایی از دامنه حرکت که درد زیادی ایجاد نشده تمرین کرد و ترجیحاً در حضور یک فیزیوتراپ.
بازگشت به رقابت
برای بازگشت به رقابت باید قدرت و توده عضلانی عضلات هامسترینگ حداقل 50% توده عضلانی عضله چهار سررانی باشد و عضلات هامسترینگ حداقل 90% قدرت قبل از آسیب را بدست آورده باشند.
پیشگیری از آسیب دیدگی
اصول مهم پیشگیری
1- گرم کردن مناسب قبل از تمرین ( حرکات کششی )
2- حفظ انعطاف پذیری در کنار افزایش قدرت عضلانی
3- عدم تمرین در هنگام خستگی ( مهترین جزء است)