مسئولان برای شهدا وقت نداشتند!
http://img.tebyan.net/big/1389/11/27...4200247174.jpg
23 بهمن سالروز واقعه زمین چوار بود اما این واقعه تنها در حد یک یادواره کوچک و در سکوت کامل خبری و بدون حضور مسئولان کشوری از جمله رئیس تربیت بدنی برای چندمین سال پی در پی در ایلام برگزار شد.
در حالیکه در 23 بهمن‌ماه سال 1365 هجری شمسی، یکی از بزرگ ترین فجایع تاریخ فوتبال دنیا، در شهر چوار از توابع استان ایلام، به وقوع پیوسته است اما به راحتی مسئولان برای سالهای متوالی از این واقعه می گذرند.
این واقعه عظیم فقط در حد یک یادواره کوچک آن هم در سکوت کامل خبری بخصوص رسانه ملی برگزار شد که جای سئوال دارد که چرا همچین واقعه مهمی جایی در کشور ندارد.
مسئولان کشوری بخصوص مسئولان ارشد ورزش وقت برای بهره برداری از پروژه های ورزشی استانهای دیگر دارند اما برای چنین واقعه مهمی که ورزش کشور مرهون خون شهداست، وقت ندارد.این واقعه برای چندمین سال پی در پی فقط در حد یک یادآوره کوچک و در سکوت کامل برگزار می شود.
در تاریخ 23 بهمن سال 65 و به مناسبت دهه فجر انقلاب اسلامی و جهت ایجاد فضای نشاط و شادابی در بین مردم جنگ زده استان ایلام، تیم های فوتبال منتخب چوار و منتخب جوانان استان ایلام در ساعت 16آغازگر یک مسابقه رویایی و باور نکردنی بودند.
نیمه اول این مسابقه با پیروزی 2 بر1 تیم جوانان استان به پایان رسید. در بین دو نیمه شهید حسین هزاوه مربی و بازیکن تیم منتخب چوار به بازیکنان گفت: فرض کنید در خط مقدم جبهه هستید. با شجاعت و شهامت بجنگید، گویی می دانست واقعه ای عظیم در راه است.
http://img.tebyan.net/big/1389/11/18...4124177181.jpg
در حالی که حدود 10 دقیقه از نیمه دوم گذشته بود ، هواپیماهای بی رحم دشمن بعثی با انواع و اقسام بمب ها، زمین فوتبال را تبدیل به خط مقدم واقعی کرند. شهید هزاوه که خودش یک پاسدار بود، لحظاتی قبل از بمباران سعی کرد با فریاد های خود همه را روی زمین بخواباند.
تعدادی از بازیکنان برروی زمین خوابیدند و در حالی که شهید هزاوه سعی می کرد بقیه بازیکنان را نیز مطلع کند، به سمت فرزند پنج ، شش ساله خود رفت و او را به بغل گرفت تا از بمباران در امان بماند. شاید شهید هزاوه می خواست این فرزند عزیزش را حفظ کند تا سالها بعد، این واقعه را به نسل های فعلی منتقل کند.
در این روز خونین یونس تلوکی، مجتبی ناصری، علی نجات کرمی، علی عباسی، محمد کمالوندی، جهانگیر کاوه، عبدالرزاق مهدیه، صید محمد زارعی ، حسین هزاوه( بازیکنان فوتبال)، حمیدرضا رضایتی ( داور مسابقه)، مراد آذرخش، خلیل مظفری، سجاد مظفری، محمدجواد مظفری، امجد حیدری(تماشاگران مسابقه) به شهادت رسیدند و علی قیطاس ، رحمت محمود ، الیاس گهرسودی، گل مرادفاضلی، فرمان فولادوند و سلمان کرد( بازیکنان فوتبال ) به افتخار جانبازی نائل شدند.
مشکل استان ایلام این است که دارای افراد صاحب نفوذ به ویژه در رسانه ها نیست زیرا اگر از این امتیاز برخوردار بود این رودیداد بسیار مهم، باید در تاریخ فوتبال ایران به نحو برجسته ای انعکاس می یافت و حتی هر سال در تاریخ22 بهمن، فدراسیون فوتبال برنامه های ویژه ای را تدارک می دید تا این روز به عنوان نمادی از ارتباط«فوتبال» و«شهادت» نه تنها در تاریخ ایران بلکه در تاریخ فوتبال دنیا درج شود.
کسانی که در 23 بهمن سال 65، در زمین فوتبال چوار و در حال بازی فوتبال به شهادت رسیدند، همگی از انسانهای مومن و فداکار منطقه بودند و علیرغم بمباران های متعدد رژیم بعث عراق، مردانه ایستادگی کردند و در کنار دفاع از وطن، ورزش و به ویژه فوتبال را برای ایجاد روحیه در بین مردم جنگ زاده استان انتخاب کردند.
