قصه ی خداحافظی

نگاهم دشت شقایق های عاشقی ست
که نسیم دلتنگی، گلبرگ هایش را عاشقانه نوازش می کند
تصویر قلب شکست خورده ی روی دیوار
که هستی منست_ملکه ی ذهنم شده است
شاید تنها مرهم دلم سفر با رویاهایم باشد.
تو بمان با تمام رویاهایی که برای من خاکستری ست
ولی برای تو رنگی ست!
من می روم،باور کن خیلی سخت است
ماندن و شکسته شدن دوباره ی دلم!
این بار من می روم
و تو را با دنیایت تنها می گذارم
دستانم را به دست نسیم می سپارم
و دلم را راهی جاده ی روزگار می کنم
عاشقانه فریاد می زنم:
عزیز بی وفای من
«خدا حافظ!»
http://www.aftablog.com/uploads/a/ar...rzin/29678.jpg