احادیث اباعبدالله الحسين(عليه السلام)

سري اول احاديث

حدیث شماره 1
حضرت ابا عبدالله الحسین علیه السلام :

چگونه با چيزى كه خود در وجودش نيازمند توست، براى وجود تو دليل آورده شود؟
آيا چيزى هست كه آشكارتر از تو باشد تا وسيله آشكار كردن تو باشد؟ كى پنهانى تا
نيازمند دليلى باشى كه بر تو دلالت كند؟ و كى دورى تا آثارت وسيله رسيدن به تو
باشند؟ كور باد آن چشمى كه تو را مراقب و نگهبان خود نبيند.

( دعاى عرفه، بحار الانوار، ج 98، ص 226)


حدیث شماره 2
حضرت ابا عبدالله الحسین علیه السلام :

چه دارد آن كس كه تو را ندارد؟ و چه ندارد آن كه تو را دارد؟
آن كس كه به جاىتو چيز ديگرى را پسندد و به آن راضى شود، مسلما زيان كرده است.


(دعاى عرفه، بحار الانوار، ج 98، ص 228)


حدیث شماره 3
حضرت ابا عبدالله الحسین علیه السلام :

كسانى كه رضايت مخلوق را به بهاى غضب خالق بخرند، رستگار نخواهند شد.


(مقتل خوارزمى، ج 1، ص 239)


حدیث شماره 4
حضرت ابا عبدالله الحسین علیه السلام :

هيچ كس روز قيامت در امان نيست، مگر آن كه در دنيا خداترس باشد.

(بحار الانوار، ج 44، ص 192)


حدیث شماره 5
حضرت ابا عبدالله الحسین علیه السلام :

خداوند متعال فرموده است: "مردان و زنان مؤمن دوست يكديگرند، امر به نيكى و
نهى از بدى مىكنند". خداوند نخست امر به معروف و نهى از منكر را به عنوان يك
فريضه از سوى خودش ذكر كرده است، زيرا او آگاه است كه اگر اين وظيفه اجرا شود،
وظايف ديگر همه، چه سخت و چه آسان انجام مىگيرد، زيرا امر به معروف و نهى از
منكر دعوت به اسلام مىكند و حقوق ستمديدگان را بازمىستاند و با ستمگران به
مخالفت برمىخيزد...

(تحف العقول، ص 237)


حدیث شماره 6
حضرت ابا عبدالله الحسین علیه السلام :

اى مردم! رسول خدا فرمود: هر كس سلطان زورگويى را ببيند كه حرام خدا را حلال
نموده، پيمان الهى را مىشكند و با سنت و قوانين رسول خدا از در مخالفت درآمده
و در ميان بندگان خدا، راه گناه و معصيت و ستم و دشمنى را در پيش مىگيرد، ولى
با عمل يا سخن اظهار مخالفت نكند، بر خداوند است كه او را در محل و جايگاه آن
سلطان ظالم قرار دهد.

(مقتل خوارزمى، ج 1، ص 234)


حدیث شماره 7
حضرت ابا عبدالله الحسین علیه السلام :

مردم برده و بنده دنيا هستند، و دين لعابى است كه تا وسايل زندگى فراهم است، به
دور زبان مىگردانند، ولى وقتى دوران آزمايش فرا رسد، دينداران كمياب مىشوند.

(بحار الانوار، ج 78، ص 117)


حدیث شماره 8
حضرت ابا عبدالله الحسین علیه السلام :

كسى كه بخواهد از راه گناه به مقصدى برسد ، ديرتر به آروزيش مىرسد و زودتر به
آنچه مىترسد گرفتار مىشود .


(بحار الانوار، ج 78، ص 120)


حدیث شماره 9
حضرت ابا عبدالله الحسین علیه السلام :

آيا نمىبينيد كه به حق رفتار نمىشود و كسى از باطل نهى نمىكند، پس بخواهد مؤمن
ديدار خدا را ، در حالى كه بر حق باشد.


(بحار الانوار، ج 78، ص 116)


حدیث شماره10
حضرت ابا عبدالله الحسین علیه السلام :

به درستى كه من مرگ را جز سعادت نمىبينم و زندگى با ستمكاران را جز محنت
نمىدانم.


(تحف العقول، ص 245)

سري دوم احاديث


سري دوم احادیث

حدیث شماره 11
حضرت ابا عبدالله الحسین علیه السلام :

مصيبت و گرفتارى شما از همه مردم بيشتر است، زيرا مقام و مسند دانشمندان - اگر
بفهميد ( يا بنابر فرض اين كه لياقت آن را داشته باشيد ) - از دست شما گرفته
شده است و اين مصيبتها بدان جهت است كه رتق و فتق امور و اجراى احكام بايد به
دست دانشمندان خداشناسى باشد كه بر حلال و حرام خدا امينند. اما اين مقام و
منزلت از شما گرفته شده، بدان جهت كه شما از حق كنارهگيرى كرديد و با وجود
دليلهاى آشكار و واضح در سنت پيغمبر اختلاف كرديد. اگر شما در برابر آزار و
اذيت صبر و مقاومت مىكرديد و رنج و سختى را در راه خدا به جان مىخريديد، امور
الهى در دست شما قرار مىگرفت و منشأ و مرجع آنها شما بوديد. ولى شما ستمكاران
را بر مقام خود مسلط كرديد و امور الهى را به دست آنها سپرديد، در حالى كه آنان
به شبهات عمل مىكنند و شهوترانى را پيشه خود قرار دادهاند. و آنچه موجب قدرت
ستمكاران در اين امور شده، فرار شما از مرگ و دلخوشى به اين زندگى ناپايدار
است...


(تحف العقول، ص 238)


حدیث شماره 12
حضرت ابا عبدالله الحسین علیه السلام :

خداوندا، تو آگاهى كه آنچه انجام داديم، نه براى رقابت در كسب جاه و مقام بود و
نه براى چيزهاى پوچ و بيهوده دنيا، بلكه براى اين بود كه نشانههاى راه دينت را
ارائه دهيم و (مفاسد را) در شهرهاى تو اصلاح كنيم تا بندگان مظلوم تو در امنيت و
آسايش باشند و به احكام تو عمل كنند.


(تحف العقول، ص 239)


حدیث شماره 13
حضرت ابا عبدالله الحسین علیه السلام :

به درستى كه من بيهوده، گردنكش، ستمگر و ظالم حركت نكردم، بلكه براى اصلاح در
امت جدم محمد (ص) حركت كردم و مىخواهم امر به معروف و نهى از منكر كنم و به
روش جدم محمد (ص) و پدرم على بن ابىطالب (ع) رفتار كنم.


(بحار الانوار، ج 44، ص 329)


حدیث شماره 14
حضرت ابا عبدالله الحسین علیه السلام :

اگر دنيا باارزش شمرده شود، منزل آخرت و دار ثواب الهى باارزشتر و والاتر است.
و اگر بدن و جسم انسانها براى مرگ آفريده شده، به خدا سوگند كشته شدن انسان با
شمشير (شهادت) بهتر است.
و اگر رزق و روزى موجودات تقسيم شده و مقدر گرديده، زيباتر و نيكوتر آن است كه
انسان در طلب رزق و روزى كمتر حرص داشته باشد.
اگر جمع كردن اموال براى ترك كردن آن است، چرا انسان آزاده نسبت به اين چيزى
كه ترك كردنى است بخل بورزد.


(بحارالانوار، ج 44، ص 374)


حدیث شماره 15
حضرت ابا عبدالله الحسین علیه السلام :

واى بر شما اى پيروان آل ابىسفيان، اگر دينى نداريد و از معاد و روز قيامت
نمىترسيد، پس لااقل در دنيا آزاده و جوانمرد باشيد.


(بحار الانوار، ج 45، ص 51)


حدیث شماره 16
حضرت ابا عبدالله الحسین علیه السلام :

عدهاى از روى طمع عبادت خدا مىكنند، اين عبادت سوداگران است، و جمعى از ترس
بندگى خدا مىكنند، اين عبادت بردگان است، و برخى به انگيزه شكر خدا را عبادت
مىكنند، اين عبادت آزادمردان و بهترين عبادتهاست.


(بحار الانوار، ج 78، ص 117)


حدیث شماره 17
حضرت ابا عبدالله الحسین علیه السلام :

آگاه باشيد كه يكى از نعمتهاى الهى بر شما حاجات و نيازهاى مردم به شما است،
پس از اين نعمتها بيزار نشويد كه برمىگردند و به جاى ديگر مىروند.


(بحار الانوار، ج 78، ص 121)


حدیث شماره 18
حضرت ابا عبدالله الحسین علیه السلام :

اى مردم، عبرت بگيريد از آن نكوهشهايى كه خداوند به منظور پند و اندرز دوستانش
از علماى يهود كرده است، آن جا كه مىفرمايد: "چرا روحانيون و علماى آنها (يهود)
را از سخنان گناهآلود جلوگيرى نكردند؟" و فرموده: "آن گروه از بنىاسرائيل كه كافر
شدند، (به زبان داوود و عيسى بن مريم) لعنت شدند"، تا آن جا كه مىفرمايد: "چه
كارهاى ناپسندى كه انجام مىدادند". بدين جهت خدا بر آنان عيب گرفت كه از
ستمگرانى كه در برابرشان بودند، فساد و اعمال ناروا مىديدند و آنان را منع
نمىكردند، چون به آنچه از ستمگران به آنان داده مىشد، چشم طمع داشتند و از عواقب
اعتراضها بيم داشتند، با اين كه خداوند فرموده: "از مردم نترسيد، از من بترسيد"،
و نيز فرموده: "مردان و زنان مؤمن دوست يكديگرند، به نيكى امر و از بدى نهى
مىكنند".


(تحف العقول، ص 237)


حدیث شماره 19
حضرت ابا عبدالله الحسین علیه السلام :

كسى كه براى جلب رضايت و خوشنودى مردم، موجب خشم و غضب خداوند شود، خداوند او
را به مردم وامىگذارد.


(بحار الانوار، ج 78، ص 126)


حدیث شماره 20
حضرت ابا عبدالله الحسین علیه السلام :

بترس از ستم كردن بر كسى كه به جز خدا ياورى ندارد.


(بحار الانوار، ج 78، ص 118)

سري سوم احاديث



حدیث شماره 21
حضرت ابا عبدالله الحسین علیه السلام :

كسى كه تو را دوست دارد، از تو انتقاد مىكند و كسى كه با تو دشمنى دارد، از تو تعريف و تمجيد مىكند.

(بحار الانوار، ج 78، ص 128)


حدیث شماره 22
حضرت ابا عبدالله الحسین علیه السلام :

عقل كامل نمىشود مگر با پيروى از حق.

(بحار الانوار، ج 78، ص 127)


حدیث شماره 23
حضرت ابا عبدالله الحسین علیه السلام :

همنشينى با فاسقان انسان را در معرض اتهام قرار مىدهد.

(بحار الانوار، ج 78، ص 122)


حدیث شماره 24
حضرت ابا عبدالله الحسین علیه السلام :

گريه از روى ترس از خدا، موجب رهايى از آتش است.

(مستدرك الوسايل، ج 11، ص 245)


حدیث شماره 25
مردى نزد امام حسين (ع) آمد و گفت: "من مردى گناهكارم و از معصيت پرهيز نمىكنم، مرا پند و اندرز بده".

امام حسين (ع) فرمودند: "پنج كار انجام بده و هر چه مىخواهى گناه كن. اول: روزى خدا را نخور و هر چه مىخواهى گناه كن. دوم: از ولايت و حكومت خدا خارج شو و هر چه مىخواهى گناه كن. سوم: جايى را پيدا كن كه خدا تو را نبيند و هر چه مىخواهى گناه كن. چهارم: وقتى عزرائيل براى گرفتن جان تو مىآيد، او را از خود دور كن و هر چه مىخواهى گناه كن. پنجم: وقتى مأمور و مالك جهنم مىخواهد تو را در آتش بيندازد، در آتش نرو و هر چه مىخواهى گناه كن.

(بحار الانوار، ج 78، ص 126)


حدیث شماره 26
حضرت ابا عبدالله الحسین علیه السلام :

از كارى كه بايد از آن پوزش خواست حذر كن كه مؤمن بدى نمىكند و عذر نمىخواهد و منافق هر روز بدى مىكند و معذرت مىخواهد.

(تحف العقول، ص 248)


حدیث شماره 27
حضرت ابا عبدالله الحسین علیه السلام :

عجله كردن، كمخردى است.

(بحار الانوار، ج 78، ص 122)


حدیث شماره 28
حضرت ابا عبدالله الحسین علیه السلام :

به هيچ كس تا سلام نكرده اجازه ( کلام ) ندهيد.

(بحار الانوار، ج 78، ص 117)


حدیث شماره 29
حضرت ابا عبدالله الحسین علیه السلام :

يكى از نشانههاى جهل و نادانى، نزاع و جدال با غير اهل فكر است.

(بحار الانوار، ج 78، ص 119)


حدیث شماره 30
حضرت ابا عبدالله الحسین علیه السلام :

از نشانههاى عالم، نقد سخن و انديشه خود و آگاهى از نظرات مختلف است.

(بحار الانوار، ج 78، ص 119)