اگر به ناموستان چنین تعرض شود، چه میكنید؟
زنی پس از خرید در نزدیكی منزلش توسط موتورسوار و ترك نشینش مورد هجوم قرار می گیرد و كیفش توسط ترك نشین خشن، قاپیده میشود كه یك بند كیف در دست زن باقی می ماند و موتورسواران زن را بر روی زمین میكِشند.كیف از دست سارقان می افتد و در دست زن قربانی غلتیده در خاك، باقی می ماند و در این لحظه زن به سمت خانه اش فرار می كند. ترك نشین موتور، پیاده شده و در گوشه ای زن را گیر انداخته، با اسپری گاز اشك آور...
كیف قاپی گستاخانه و بدون واهمه دو شرور در پایتخت كه فیلم ضبط شده از آن توسط یك دوربین مدار بسته، به تازگی برای آینده ارسال شده، نشان میدهد عدم برخورد جدی با سارقان مسلح ، تا چه میزان بر جرات آنان بر تعرض به ناموس مردم می افزاید و بدین سان درستی تدبیر قاضی القضات كشور برای دفاع از برخی افراد كه چه بسا با عبور هر موتورسوار از كنارشان احساس ناامنی میكنند و لزوم حمایت از این تصمیم قوه قضاییه برای شهروندان بیشتر آشكار شود.
تا به حال چند بار از نزدیك شاهد زورگیری یا كیف قاپی بوده اید؟ آیا تا به حال پیرمردی را مقابل بانك یا صرافی مشاهده نكرده اید كه با زور و قداره كشی، دارایی اش سرقت رفته باشد یا زنی را مشاهده نكرده اید كه كیفش را از شانه اش بربایند؟ آیا سارقان و مهاجمان خشن را از نزدیك دیده اید كه در مقابل اندك مقاومت این زنان یا مردان چگونه به خشونت متوسل شده و بعضاً حتی با قمه و قداره و حالا با ابزارهای جدید، مردم را مجروح كرده و در بسیاری از اوقات تا قطع عضو نگهدارنده كیف یا ضربه به گردن قربانی پیش میروند؟
اگر تاكنون چنین صحنه هایی را مشاهده نكرده اید، در انتهای این سطور به فیلمی كه به تازگی توسط یكی از بینندگان آینده ارسال شده و حكایت از یك كیف قاپی در پایتخت دارد، توجه كنید. در این فیلم كه توسط دوربین های یكی از ساختمان های مشرف به محل حادثه گرفته شده، زنی كه پس از خرید در نزدیكی منزلش قرار دارد، توسط موتورسوار و ترك نشینش مورد هجوم قرار می گیرد و كیفش توسط ترك نشین خشن، قاپیده میشود كه یك بند كیف در دست زن باقی می ماند و موتورسواران زن را بر روی زمین میكِشند.
كیف از دست سارقان می افتد و در دست زن قربانی غلتیده در خاك، باقی می ماند و در این لحظه زن به سمت خانه اش فرار می كند. ترك نشین موتور، پیاده شده و در گوشه ای زن را گیر انداخته، با اسپری گاز اشك آور درصدد شكستن مقاومت زن بر می آید و در ادامه بر روی زن افتاده و كیفش را می رباید كه در تعقیب مجدد نیز زن به دنبال این دو دزد می دود و در نهایت دو سارق متواری می شوند. در این لحظات هیچ شهروندی به داد این زن نمیرسد و بدین سان دل هر مسلمانی به درد میآید كه چگونه به ناموس ایرانی چنین تعرض میشود و در چنین ایامی كه برخی برابر اعدام هر شروری فریاد حقوق بشر سرمیدهند، یاد كلام گهر علی (ع) بار الگوی حكومت اسلامی زنده شود، آن گاه كه مردمش را بر اساس آنچه در خطبه 27 نهج البلاغه آمده، سرزنش میكرد.
علی(ع) در اواخر عمر مباركش در خطبه ای خطاب به مردم چنین فرمود: «شنیدم مردی از آنان (سربازان معاویه) كه سپاهشان به شهر انبار ریخته، بر دو نفر زن كه یكی مسلمان و دیگری اهل ذمه (غیرمسلمان) بوده غارت برده، خلخال و دستبند و گوشواره را از دست و پا و گردن و گوش آن دو كنده و برده است و هر اندازه آن زن مسلمان فریاد كرده و دادرس خواسته است، فریاد و زاری اش دشمن را از او باز نداشته است (و دوستی هم به فریادش نرسیده است). پس دشمنان از انبار با مال فراوان كوچ كردند، در صورتی كه نه جراحتی به یكی از آنان رسید و نه خونی از ایشان ریخته شد. پس اگر مرد مسلمان از این غصه بمیرد، نه تنها مورد سرزنش واقع نمیشود، بلكه نزد من سزاوار است.»
حال باید گریست و مرد یا چنان برخوردی با جانیان انجام داد كه آن حضرت انجام میداد؟ شاید به زعم برخی باید این عده را ارشاد كرد یا به همان شلاق و زندان ایشان برای متنبه شدن شان اكتفا كرد؟ حالا كه برخی از ایشان جری شده و از ضربات شلاق و چند سال زندان هراسی نداشته و حتی به چشم دوره آموزشی به آن مینگرند و پس از مدتی با كسب تجربه، همچون سارقان این فیلم با گاز اشك آور به جان مردم می افتند، آیا توصیه چنین رویه ای ساده انگارانه نیست؟
در همین ارتباط آیت الله آملی لاریجانی با اشاره به بروز یك حادثه در شهر تهران كه در آن زن جوانی توسط افرادی ربوده شده بود و پس از انتقال به حومه تهران مورد تجاوز به عنف قرار گرفته بود، گفته بود: «خوشبختانه با تلاش مضاعف دادستان تهران این افراد دستگیر شده‌اند و همین‌جا به آنها اعلام می‌كنم كه مطمئن باشند اعدام خواهند شد. سارقان مسلح خیال نكنند كه اگر به جایی حمله كردند و موفق نشدند چیزی ببرند قرار است با تحمل یك یا دو سال حبس آزادانه به جامعه برگردند، به آنها این نوید را می‌دهم كه حتی اگر چیزی هم سرقت نكنند و فقط به صرف اینكه با سلاح اقدام به سرقت كرده‌اند آنها را اعدام می‌كنیم.» تا بتوان در روزهایی كه خشونت حتی در شهرهای بزرگ چون پایتخت كشور افزایش یافته و سارقان ترس از دلشان رفته، به مهار این ناامنی امیدوار شد.
این رویه شجاعانه رئیس دستگاه قضا اگرچه احتمالاً با واكنش رسانه های خارجی همراه خواهد شد، اما چه كسی است كه امنیت خانواده و ناموسش را نادیده بگیرد و با مجازات شدید جانیانی كه با قداره، قمه، گاز اشك آور و حتی بعضاً سلاح گرم به جان مردم افتاده اند از دزدی تا تجاوز به ناموس ملت پیش میروند، مخالفت كند و بپذیرد كه این عده بار دیگر به جامعه بازگردند و این بار با تجربه بیشتر و امكان گرفتار شدن كمتر، به جرایم سنگین تری نسبت به خانواده شان یا اطرافیانشان دست بزنند؟
كیست كه نداند سخت ترین حدود در همین عربستان اجرا میشود و فعالان غربی به دست و سر زدن ها در این كشور همراه و دوست قدرت ها واكنش نشان نمیدهند و یا مگر در ایالت های متعدد آمریكا، هنوز حكم اعدام و حبس ابد برای جرایم خشن صادر نمیشود؟
درك این مسئله دشوار نیست كه این عده عموماً اصلاح پذیر نیستند و غالب دزدان مسلح كه چنین در ملا عام به مردم هجوم می آورند، پس از آزادی مجدد نیز یا به عنوان سابقه دار به حرفه گذشته میپردازند یا سراغ جرایم سنگین تر همچون سرقت از طلافروشی ها یا قاچاق مواد مخدر میپردازند و در عمل اینچنین تعرض به زن و مرد مسلمان، استارتی برای جرایم بزرگ تر و تهدیدهای عظیم به دامان جامعه است و همین مماشاتی كه با این عده در چند دهه اخیر صوت پذیرفته در میزان شدت و حجم جرایم مشخص است و طرح های مقطعی در برخورد با این عده نیز پاسخگو نیست.
بنابراین برای حفظ جامعه و جلوگیری از افزایش سریع چنین جرایمی كه احساس امنیت را نیز نزد مردم كاهش میدهد (چه رسد به خود امنیت)، باید راه را باز كرد تا با برخورد شدید با این افراد، در میان مدت شاهد كاهش آمار چنین وقایعی بود و آن دسته كه قصد به خاك و خون كشیدن مردم برای تصاحب اموالشان را دارند، بدانند چه در انتظارشان است و بدین شكل بازدارندگی مجازات، عامل افت شدید جرایم مسلحانه و سرقت های اینچنینی شود و حداقل در شهرهای بزرگ كشور، وقوع چنین اتفاقاتی در طول روز كاهش یابد.
