پیوند کبد

تعریف :

زمانی که به هر دلیلی عملکرد کبد دچار اختلال شود و این اختلال برگشت پذیر نباشد پیوند کبد مطرح می شود. در اغلب موارد کبد پیوندی ازشخصی که دچار مرگ مغزی شده و بستگان وی با اهداء اعضا ء موافقت کردند ، تامین می شود اما کودکانی که دچار نارسائی مزمن کبدی می شوند و نیاز به پیوند کبد دارند می توانند از والدین خود یا فامیل درجه یک کبد دریافت کنند. درچنین شرایطی بعداز تعیین گروه خونی والدین و کودک سازگاری آنها با هم از نظر عروقی ، والدین بررسی بیشتری می شوند و قسمتی از کبد والد به کودک پیوند زده می شود. بعداز گذشت مدتی کبد اهدا کننده به اندازه طبیعی بر می گردد و این به دلیل خاصیت دوباره بازسازی شدن بافت کبد است .



عوارض :

چون در پیوند کبد از داروهای سرکوب کننده سیستم ایمنی بدن استفاده می شود ، گیرندگان پیوند کبد در معرض ابتلا به عفونت و برخی از بدخیمی ها هستند علاوه بر موارد ذکر شده ممکن است بافت پیوندی دچار پس زدگی شود.

برای پیش گیری از بروز عوارض مطرح شده ، آزمایشات کامل فیزیکی برای تشخیص و درمان مواردی که می تواند پس از عمل پیوند ، سبب بروز مشکلاتی دربیمار شود ، انجام می گیرد. پس از پیوند، تغییر در آزمایش های کبدی و انعقادی خون و با دقت بیشتر نمونه برداری از کبد پیوندی ، پس زدگی کبد را مسجل می کند.



توصیه های لازم به بیمار :

گیرنده پیوند کبد باید بداند که پیوند یک درمان حمایتی است و برای حفظ شرایط مطلوب پس از پیوند ، رعایت توصیه های تیم درمان بسیار حیاتی است . آگاهی از نحوه مصرف داروها و اهمیت مصرف مادام العمر آنها ، پی گیری درمان در ویزیت های از قبل تعیین شده ، رعایت بهداشت فردی و بهداشت محیط و تلاش برای بازگشت به سطح طبیعی کار و فعالیت از جمله مواردی است که باید مدنظر قرار گیرد . برای مطالعات بیشتر در این زمینه به این لینک مراجعه فرمایید .



تخصص مربوطه :

پزشکان و متخصصان گوارش و کبد و جراحان پیوند

پيوند کبد و يا پيوند جگر جايگزين کبد مريض با يک کبد سالم از نوع خودش است. رايج ترين تکنيک مورد استفاده پيوند ارتوتاپيک (پيوند يک عضو به ناحيه اندامي نرمال آن) هست، که در آن کبد طبيعي برداشته و عضو اهدا کننده در محل اندامي همان کبد به عنوان کبد اصلي گذاشته مي شود. امروزه پيوند کبد يک گزينه درمان کاملا پذيرفته شده براي مرحله نهايي ناراحتي کبد و ازکارافتادگي حاد کبد است.

تاريخچه
اولين پيوند کبد انسان در سال 1963 توسط يک تيم جراحي با رهيري دکتر توماس استارزل Thomas Starzl اهل شهر دنور-ركز ايالت كالارادو ـ امريكا انجام شد. قبل از اولين موفقيت کوتاه مدت که در سال 1967 با اولين پس پيوند يک ساله بود، دکتر استارزل چندين پيوند ديگر را در طول چند سال بعد آن� انجام داد. علي رغم توسعه تکنيک هاي جراحي قابل قبول، پيوند کبد، با زنده ماندن يک ساله نزديک به 25?، در طول سال هاي دهه 1970 به قوت خودش آزمايشگاهي باقي ماند. معرفي سيكلو سپورين cyclosporine توسط Sir Roy Calne به صورت قابل توجهي پيامدهاي بيماران را بهبود بخشيد و سال هاي دهه 1980 به رسميت شناختن پيوند کليه را به عنوان يک درمان استاندارد باليني هم براي بيماران بزرگسال و هم براي امراض کودکان همراه با نشانه هاي شايسته اي را مشاهده کرد. پيوند کليه هم اکنون در بيشتر از صد مرکز در ايلات متحده، و همچنين مراکز بي شماري در اروپا و جاهاي ديگر اجرا مي شود. بقاي يک ساله بيمار 80 تا 85% است، و نتايج تا بهبود ادامه دارد، گرچه پيوند کبد همچنان با پيچيدگي هاي مکرر يک پروسه دشوار باقي مانده است. متاسفانه، رساندن پيوند بافتي يکسان از اهدا کننده غيره زنده بسيار کمتر از تعدا گيرندگان احتمالي است، يک واقيعيت که توسعه پيوند کبد اهدا کننده را به پيش رانده است.

نشانه ها
پيوند کبد به طور بالقوه اي براي هر وضعيت حاد و مزمني که منجر به بدکاري برگشت ناپذير کبد مي شود، کاربرد پذير است، به شرط اينکه گيرنده داراي اوضاع ديگري نباشد که مانع از يک پيوند موفقيت آميز شود. سرطان جابجا شونده خارج از کبد، سوء مصرف فعال مواد و الکل و عفونت هاي فعال چرکي نشانه هاي ناصلاح محض هستند. در حالي که آلودگي با HIV (ويروس نقص ايمني اكتسابي انسان) زماني تصور مي شد که يک نشانه ناصلاح محض است، اخيرا در حال تغيير است. سن سالخوردگي و قلب وخيم، بيماري هاي کبدي و يا ريوي ممکن است همچنين باعث جلوگيري از پيوند شوند. اکثر پيوندهاي کبد براي ناراحتي هاي کبدي مزمن انجام مي شود که منجر به اثر زخم گذاشتن بر روي کبد و يا سيروز کبد (ناخوشى الکى جگر) مي شوند.

مديريت بازدارنده عکس العمل سيستم ايمني بدن
مانند همه پيوندهاي بافتي ديگر، يک پيوند کبد توسط گيرنده پس زده مي شود مگر اينکه داروهاي سرکوب کننده سيستم ايمني بدن استفاده شوند. پرهيز غذايي سرکوب کننده واکنش سيستم ايمني بدن براي تمام پيوندهاي عضوي تقريبا مشابه است، و يک نوع از عوامل موجود است. بيشتر گيرندگان پيوند کبد كورتيكواستروئيد (انواع هورمون ها كه توسط غدد فوق كليوى ترشح مي شود) به علاوه داروي تاکروليموس (داروي کم کننده واکنش بدن به عضو پيوندي) و يا داروي سيكلو سپورين (داروي سرکوب کننده) و يا Mycophenolate Mofetil را دريافت مي کنند.
پيوند کبد در اين باب بي همتاست که خطر پس زني مزمن همچنين با مرور زمان کاهش مي يابد گرچه گيرندگان نيازدارند تا داروهاي سرکوب کننده را براي بقيه عمرشان مصرف کنند. اين فرضيه داده شده است که کبد ممکن است يک نقش هنوز نامشخصي در بلوغ سلول هايي که مربوط به سيستم ايمني بدن هستند را ايفا مي کند. حداقل يک تحقيق توسط گروه دکتر استارزل در دانشگاه شهر پيتزبورگ (ايالت پنسيلوانيا� امريكا) وجود دارد که مرکب از بيوپسي هاي (تهيه نمونه هاي بافتي از حيوان زنده براي برسي کلينيکي) مغز استخوان (بافت نرمي در مرکز استخوان که سلول هاي خون را توليد مي کند) هست که از چنين بيماراني گرفته شده است که وجود ياخته هاى متفاوت در اندام نوع ارثي را نشان ميدهد.

.