عشق ورزی صحیح را فرا گیریم

عشق ورزی صحیح را فرا گیریم

یکی از باورهای رایج و غلطی که درباره ی عشق میان همگان وجود دارد ، این است که عشق نیرویی مرموز واسرارآمیز است که ناگهان از آسمان بر سر ما نازل شده است . و به طرزی معجزه آسا به یکباره ما را از سرخوشی ، عشق و شور زندگی سرشار می کند . گرچه ممکن است این احساس در اوایل فازعشق رمانتیک میان عشاق کاملا وجود داشته باشد اما بدون استثنا همواره پس از مدتی کاملا از بین می رود .

گویی به یکباره با تمامی وجود دل و جان خود را بر روی معشوق می گشایید و او نیز با سخاوت تمام انواع و اقسام احساسات شیرین و خوشایند را در آن می ریزد . می توان گفت مدتی از طول رابطه به همین منوال و با چنین احساسات خوشایندی سپری خواهد شد . با این وجود پس از مدتی از شدت وعمق این قبیل احساسات اولیه و ابتدایی کاسته خواهد شد و به طوری که برای تولید مجدد این احساسات خوب به معشوق چشم خواهید دوخت تا بلکه کاری صورت دهد و شما را از کابوسی که در آن هستید ، نجات دهد .

متکی بودن به معشوق برای اینکه مجددا شما را از عشق سرشار و لبریز کند ، اشتباهی بزرگ است . این تنها شمایید که باید بیاموزید هر روز مجددا و بارها آن هم به گونه ای نو عاشق معشوق و همسر خود شوید .



عشق همواره با خودتان شروع می شود .

عشق انتخابی است که شما می کنید ، آن هم لحظه به لحظه .

عشق آن است که هر روز به دنبال چیزی دوست داشتنی از وجود نامزد/همسرتان بگردید .



هنگامی که منتظر معشوقید تا چیزی بگوید یا کاری صورت دهد تا احساس عشق بیشتری را در شما زنده کند ، او را ملزم به این می کنید تا شما را مایوس و سرخورده کند . این وظیفه ی او نیست که خود را برای شما دوست داشتنی تر کند . این وظیفه ی شماست که با او مهربان تر باشید و عشق بیشتری به او بورزید ، نیازهای او را شناسایی کنید و در جهت برآورده ساختن آن ها تلاش کنید . به او توجه کنید ، از خود به او محبت نشان دهید . قدردان او باشید و با کلمات و رفتار خود به او نشان دهید که به حضور او در زندگی خود ارج می نهید ، به طرز مشابهی وظیفه ی او نیز هست که تمامی این چیزها را در حق شما ادا کند . این نوع برتر از "دادن" و "بخشنده بودن" لحظات ناب بیشماری را می طلبد . لحظاتی که در طی آن نفس خود را زیر پا بگذارید و انتخاب کنید که به دنیاهای درونی نامزد/همسرتان ، افکار و احساسات او توجه و علاقه ی بیشتری از خود نشان دهید ، او را تمام و کمال حس کنید ، آن هم از درون . از خود بپرسید از شما چه می خواهد و نیازهایش چیستند ؟ هر روز این سوال را از خودتان بپرسید .



چگونه می توانم عشق بیشتری به او بورزم ؟

امید بر این است که نامزد/همسر شما نظیر همین سوال را از خودش بپرسد و به همان اندازه که شما مایلید نیازهای او را برآورده سازید ، او نیز به ارضا کردن نیازهای شما علاقه مند باشد . حتی چنان چه در ابتدا ، او توجهی به نیازها و خواسته های شما نداشته باشد ، چنان چه شما به این طریق به او عشق بورزید ، عشق بیشتری را نسبت به او در خود احساس خواهید کرد .

البته این هرگز به این معنا نیست که خود را تماما زیر پا بگذارید و خواسته ها و نیازهایتان را فراموش کنید و به شخصی ضعیف ، عاجز و درمانده بدل شوید که مدام به فکر ارضای خواسته ها و نیازهای دیگری است . در واقع چنانچه عشق به خویشتن را هنوز در خود تجربه نکرده باشید و زیاد خودتان را دوست نداشته باشید ، به راحتی نیز نخواهید توانست دیگری را دوست داشته باشید و به او عشق بورزید . چرا که نخواهید توانست با رضایت خاطر ، آنچه را که به خودتان روا ندارید و به خودتان نمی دهید ، به دیگری بدهید . عشق ورزیدن نیز همچون تمامی چیزهای دیگر این عالم به طرزی متعادل و متناسب اجرا می شود .

باید با کسی باشید که به همان اندازه که شما بر روی خود و رابطه تان کار می کنید و متعهد و پایبند آن هستید ، او نیز بر روی خود و رابطه اش کار کند و متعهد آن باشد . بدین ترتیب این تنها شما نیستید که مدام از خود مایه می گذارید و می بخشید .

هنگامی که هم شما و هم معشوق منتظر نمی مانید تا دیگری عشق ورزیدن را اول شروع کند تا شما نیز در پیامد آن ، عشق بورزید ، و خود انتخاب کرده اید که شروع کننده باشید و بی شائبه عشق بورزید ، روابط یا ازدواج شما نیز سرشار و سیراب می گردد و سیال و روان خواهد بود .

لذا این همان طریقی است که پایکوبی عشق باید ادامه پیدا کند . شما مسئولانه انتخاب می کنید که در عشق ورزیدن پیش دستی کنید . معشوق نیز انتخاب می کند که او نیز در عشق ورزیدن شروع کننده باشد . ناگهان در می یابید که هر دو باهم ، عشق می ورزید . سپس ریتم نزدیک و صمیمی خود را پیدا می کنید و خود را به یگانگی ، پیوند و وحدت وجودی ، که انتظارتان را می کشد ، تسلیم می کنید