جمهوری آذربایجان
(Republic of Azerbaijan)
پایتخت :
باکو
زبان رسمی :
آذری ،روسی، ارمنی
نوع حکومت :
جمهوری فدرال چند حزبی
مذهب :
بیش از ۹۳ درصد مسلمان و۵ درصد ارتدکس
واحد پول :
منات آذربایجان
عضویت :
سازمان ملل متحد ، کنفرانس امنیت و همکاری در اروپا
جمعیت :
در سال ۲۰۲ ، ۸۱۶۷۰۰۰ نفر( هشتاد و ششمین کشور از نظر
جمعیت )
روز استقلال :
۳۰ اوت ۱۹۹۱
شهرهای عمده :
سومقاییت, مینگه چویر, گنجه
امید طول عمر :
۷۱سال
مساحت :
۸۶۶۰۰ کیلومتر مربع
خط ساحلی :
خط ساحلی ندارد
مختصات جغرافیایی :
۴۰ درجه و۳۰ دقیقه شمالی و۴۷ درجه و۳۰ دقیقه شرقی
حکومت :
نوع حکومت جمهوری فدرال چند حزبی با یک مجلس
قانونگذاری است. رئیس جمهور و ۳۵۰ عضو پارلمان با رأی تمامی افراد بالغ
برای چهار سال انتخاب میشوند .
سیاست حزبی در مراحل اولیه است و احزاب کوچک آذری و گروه بندیهای سیاسی
بسیاری وجود دارد .
احزاب عمده سیاسی عبارتند از :
• جبهه خلق آذربایجان
• گروه سیاسیال دموکرات
آموزش :
میزان باسوادی :بیش از ۹۹ درصد در سال ۱۹۷۰
سنین تحصیل اجباری: ۵ تا ۱۵ سال
تعداد دانشگاه: ۲
دفاع :
خدمت سربازی :مدت انجام خدمت سریازی ۲ سال
میباشد.
کشور آذربایجان هم اکنون کشوری جنگزده است. در پی جنگهای قومی اش با همسایه
خود کشور ارمنستان منطقه قره‌باغ,آرتساخ, که دارای بیشینه ارمنی است از
این کشور جدا شد و در حالت نیمه مستقل به سر میبرد. در کل ۲۰ درصد از خاک
جمهوری پیشین اران (آذربایجان) چند سال پس از استقلال از این کشور جدا شد و
مستقل گشت. هم اکنون اران یک میلیون جنگزده دارد که بیشترشان سالهای سال
است که در چادرها بسر میبرند
جغرافیا :
آذربایجان متشکل است از زمینهای پست کرانه دریای خزر و
بخشی ازکوههای قفقاز در شمال و قفقاز کوچک در جنوب غربی است. این جمهوری
شامل سرزمین نخجوان در غرب ارمنستان است.
ü رودهای مهم : کوراارس
ü بلند ترین نقطه: قله بازار دیوزی با ۴۴۴۸۰ متر
ü آب و هوا: آذربایجان آب و هوای متنوعی دارد از جمله نیمه استوایی خشک و
مرطوب در کنار دریای خزر تنوع دمایی در کوهها.
اقتصاد :
ذخایر مهم نفت و گاز طبیعی نقطه اتکای اقتصاد و
اساس صنایع سنگین است . هر چند صنعت بر اقتصاد حکم فرماست ، بخش کشاورزی
کالاهای مختلف صادراتی از جمله پنبه وتنباکو را تولید می کند .
ماهی خاویار برای صنعت مهم خاویار در دریای خزر صید می گردد . اقدامات
اولیه برای ایجاد اقتصاد بازار انجام گرفته ،و موافقتنامه های تجاری با
ترکیه به امضا رسیده است.
تاریخ معاصر :
مدارک تاریخی نشان می‌دهد که جمهوری آذربایجان در
زمانهای کهن آلبانیا نام داشت. مردم آنجا نخست از نژاد قفقازی (آسیانی) و
همتبار با گرجیها و چچنها و داغستانیهای امروز بودند.
سپس با آمدن تیره های آریایی به جنوب، آلبانیا نیز مانند بقیه ایران
آریایی نشین شد و خون بیشینه مردم آلبانیا از تبار همان آریایی های مهاجر
است. بعدها این بخش بارها تغییر نام داده و هر بار بخشی از خاک مناطق
همکنار خود بشمار میرفته است,گاه بخشی از ارمنستان، گاه تالش، گاه
آذرپایگان و..
جز اینهااستفاده از نام استان ایرانی آذربایجان برای این منطقه بوسیله
عثمانیهای مهاجم که بخشهایی از اران را اشغال کرده بودند انجام پذیرفت و
شوروی نیزهمیمن کار را ادامه داد و هدف از آن ادعا پیدا کردن بر روی استان و
منطقه ایرانی آذربایجان بود.
روسیه در اوایل قرن نوزدهم آذربایجان شمالی را تسخیر کرد ، ولی بخش اعظم
سرزمین آذریها تحت حکومت ایرانیان باقی ماند . طی جنگ جهانی اول جنبش ملی
گرای آذری با ترکها متحد شد و در۱۹۱۸
کشور مستقل آذری با کمک ترکها ایجاد شد ، ولی در ۱۹۲۰ به تسخیر ارتش سرخ
شوروی در آمد . آذربایجان از ۱۹۲۲ تا ۱۹۳۶ بخشی از جمهوری ماوراء قفقاز
شوروی بود و سپس به صورت یکی از جمهوریهای شوروی در آمد .
آذربایجان به دنبال کودتای نافرجام کمونیستهای تندرو در مسکو ( سپتامبر
۱۹۹۱ ) اعلام استقلال کرد و در زمان انحلال شوروی ( دسامبر ۱۹۹۱ ) از سوی
جامعه بین المللی به رسمیت شناخته شد
از ۱۹۹۰ نیروهای آذری و ارمنی بر سر حاکمیت قره باغ علیادرگیر کشمکش خشونت
باری بوده اند.
این سرزمین که اکثریت جمعیت آن را ارمنیان مسیحی ارتودوکس تشکیل می دهد در
محاصره آذریهای شیعه قرار دارد . در ۱۹۹۲ آذربایجان از جامعه کشورهای
مستقل مشترک المنافع خارج شد و روابط نزدیکی با ترکیه ایجاد کرد
