تفاوت فایل اسکی و باینری

سلام

كاراكتر و كدهای اسكی (ASCII)

در گذشته كامپيوتر ها هم از لحاظ امكانات سخت افزاری و هم و نرم افزاری ساده تر و ضعيفتر بودند و هم اينكه گستره كاربرد كامپيوتر از لحاظ جغرافيايی و زبان محدود بود، در نتيجه برطرف ساختن نياز به نمايش حروف لاتين كافی به نظر می رسيد. اما امروزه با وجود پيشرفت كامپيوترها و اينترنت و ساير ادوات الكترونيكی و ارتباطی راه حل های ديگری برای استاندارد سازی نمايش بصری حروف و علائم زبان های مختلف به كار گرفته می شود (Unicode, UTF-8)يكی از مهمترين (و شايد مهمترين) استاندارد برای نمايش حروف و اعداد و علائم ASCII می باشد. در استاندار جدول اسكی بر اساس ظرفيت يك بايت، 128 كاراكتر وجود دارد كه 32 تای اول آنها غير نمايشی و برای مقاصد ديگر (كنترل) می باشد و الباقی از شماره 32 تا 127 حروف بزرگ و كوچك لاتين، اعداد و تعدادی از علائم و نشانه های ديگر می باشد.در نتيجه با استفاده از يك بايت و در واقع 7 (هفت) بيت از يك بايت جدولی وجود دارد كه نياز های نوشتاری و بصری را در كامپيوتر برآورده می ساخته است. و اينكه چرا هفت بيت بكار رفته ريشه در جدولی دارد كه جدول اسكی از آن اقتباس شده.البته بعد ها و مثلا در سيستم عامل قديمی داس (DOS) امكان استفاده از هر هشت بيت وجود دارد و می توان كاراكتر های بعد از 128 (تا 255) را نيز چاپ كرد يا حتی توسط برنامه ريزی مجدد اشكال جديدی برای آن كد ها تعريف نموذ مثل حروف فارسی و يا علائم رسم جدول.

مبنای 256

از يك سو می دانيم كه در هر مبنای عددی، به درجه آن مبنا، نشانه برای نمايش اعداد نياز داريم. مثلا در مبنای شانزده، به شانزده نشانه نياز داريم كه آنها را از ارقام صفر تا نه و 6 حرف اول حروف لاتين تامين می كنيم. از طرف ديگر جدولی داريم كه 265 نشانه به ما می دهد كه همان جدول اسكی است و می توانيم اعداد را در مبنای 256 نگهداری كنيم. البته ما مستقيما چنين كاری نمی كنيم و برنامه های كامپيوتری آنرا انجام می دهند و در واقع اگر چشممان را از بيت ها برداريم و فقط بايت و كاراكتر ها را ببينيم اينگونه به نظر می رسد كه داريم بر مبنای 256 كار می كنيم وگرنه در زير اين ديدگاه، بيت ها و مبنای 2 قراردارد.

فايل باينری

اما اصطلاح فايل باينری در مورد فايل هايی بكار می رود كه محتوای آنها ربطی به جدول اسكی ندارد و بايت های سازنده فايل هر مقداری از صفر تا 31 و بالاتر می تواند باشد، در واقع اعداد سازنده اين فايل ها آنچه كه اقتضا می شود هستند. هرچند كه اگر يك فايل باينری را به زور(!) در يك ويرايشگر متن باز كنيد، علائم و كاراكتر هايی را ببينيد اما آنها در آن ويرايشگر متن هيچ معنايی ندارند.

توضيح: هرچند فايل های باينری بصورت دستی قابل ويرايش نيستند اما با اين وجود مورد ويرايش قرار می گيرند و ويرايشگران از نرم افزار هايی كه محتوای آنها را بصورت عدد نماشي می دهند استفاده می كنند. فايل باينری اگر بطور نا آگاهانه ای مورد ويرايش قرار بگيرد نتيجه حاصل از استفاده آن فايل مورد پيش بينی نخواهد بود.

سپاس