اشعار زیبای دوست عزیزمون عماد

هیچ کس یار نبود

هیچ کس همدم و غمخوار نبود

هیچ کس عاشق و بیمار نبود

هیچ کس محرم اسرار نبود

همه نیرنگ و فریب

همه بازی و دروغ

آه ازین درد غریب

چه کسی حس مرا می فهمد

چه کسی حرف مرا می خواند

چه کسی بودن تنهای مرا می داند

و سرابی که مرا , سالها با خود برد

به خیالی که نه چندان دور است

و چه تلخ است بگویم آری

هیچ کس لایق این عشق نبود

==============================

عماد مشایی
بهمن 1381

به به عماد جان خیلی زیبا بود لذت بردم مثل اینکه این شر مطعلق به خودته

آره بهزاد جان هروقتی اسمم رو نوشتم و تاریخ زدم یعنی شعر خودمه

وقتی بریدی از من , خیالِ باورت مرد
یه گوشه ای تو قلبم یواشکی ترک خورد

هجوم خاطراتت بغض صدام و پر کرد
سکوت بی کسی هام منو چه در بدر کرد

یه لحظه باورم شد که رفتنت خیاله
با اینکه رفته بودی دلم می گفت محاله

نمی دونی چه سخته زل زدنم به ساعت
برای من عذابه برای تو چه راحت !

من و ازم گرفتی مثه یه آبه خوردن
رفتی منو گذاشتی در انتظار مردن

گناه من همینه که عاشقت بمونم
تقاصشم همینه که بی تو نیمه جونم

فقط این آرزومه بهم بگی بدونم
چرا ازم بریدی ؟ آتیش زدی به جونم

---------------------------------------------

دوستان اینو دیشب گفتم 21 مهرماه 1389
تقدیم میکنم به یکی از دوستان خیلی عزیزم

:^::^::^::^::^::^::^:

بودنت خاطره ای شیرین بود


بی گمان تا ابد این خاطره در ذهنم هست


رفتنت حادثه ای بیش نبود


که درآن حادثه , من


ابد خاطره ام را دیدم .

عماد بهمن ماه 1378

ای شب ای تنها امید خسته گان

با من تنها دمی دمساز شو

رازهای زندگی را گوش کن

در ردیفی , با من , هم آواز شو

امشب از دردم مجالی خواستم

تا که از دل با تو گویم سوزها

ماه خود را گو که روشن تر کند

محفل مارا مثال روزها

روزهای عمر من چون باد رفت

ربع قرنی طی شد از ایام من

نیم آن در خواب بگذشت و برفت

تا بگوید بامن از پایان من

نیم دیگر نامهایی چند داشت

اولی را خردسالی نام بود

دوره ای کوتاه و بی وهم و خیال

حسرتا کان بهترین ایام بود

بعد از آن شد نوجوانی آشکار

که اندران باب تعقل باز شد

گاه احساسِ نجیب و سادگی

نرم نرمک روشن و آغاز شد

روزها خوش می گذشت و شامها

همزبان با آسمانها می شدیم

هیچ اندوهی به ما غالب نبود

نقش های داستانها می شدیم

آن زمان هرساز زیبا می نواخت

چونکه دلها پاک و بی مانند بود

داشت هر رنگی مقام و منزلی

دلخوشی را هرچه می خوانند بود

کوچه ها پر بود از شادی ما

زندگی پرشور و پر آواز بود

بی فریب و بی گناه و بی ریا

هر پسر را دختری دمساز بود

بود تنها مشکل ما مشق شب

ترس از یک لنگ ماندن در کلاس

یا غم دلخواه خود را خواستن

در خرید کیف یا کفش و لباس

ناگهان این شادکامی رخت بست

آمد از ره دوره سخت شباب

وقت سرسختی و احساسِ غرور

گاه افکار پراز رنج و عذاب

کاش ازما این جوانی دور بود

یا که با ما نوجوانی بیشتر

تا همیشه حس شادی , داشتیم

تا نمی خوردیم هرگز نیشتر

-----------------------------------------------------------

زیر نویس : ( منظور از ردیف همون ردیفهای آوازی ایرانی هستند. مانند همایون یا ماهور )

عمادالدین مشایی

این شعر رو همونطور که در خود شعر بیان شده : ربع قرنی طی شد از ایام من در 25 سالگی سرودم یعنی در سال 1376 چقدر زود گذشت این 13 سال

تقدیم به همه دوستان خوبم در انجمن تخصصی آذر دانلود
:goal7195::m0h::goal7195::m0h::goal7195:

شب تنهایی

شب تنهایی من طولانی است



همدمم نیست بجز وحشت و دریای سکوت



که در امواج بلندش غرقم



و به تکرار غم خاطره ها درگیرم



آه ازین شب که دگر رحم ندارد بر من



خواب هم برمن دلسوخته درمانی نیست



چاره ام چیست تو میدانی , تو



من نیازم شب چشمان تو است



که ز رخسارتوام مهتابی است



من نیازم همه تو



و تو اما دوری



کاش بین من و تو فاصله ای جز تو نبود



کاش با من بودی و پناه شب تنهایی من



کاش شبهای مرا بود تو رویا می کرد



کاش با من بودی



تا پریشانی غربت می رفت



کاش می دانستم که درین ثانیه ها به چه می اندیشی



و نمی دانستم



کاش این بغض غریبانه من گریان بود



تا سبکتر شوم از اینهمه بد اقبالی



ای نفسهای من از یاد توام سرشار است



تو کجایی که غمم سنگین است



و من از دوری تو سرگردان



شب تنهایی من طولانی است



و نیازم همه تو



و تو اما دوری. . .

عماد 1388
-----------------------------------------

من و تو واژه ای تنها هستیم , اگر

در میان جملات بی هم و مهجور شویم

اصل معنایی من یا تو یکی است

و غریبانه و بی کس لغتی است واژه من

تو اگر خود باشی تا همه وقت , من شده ای

من اگر خود باشم , باز من خواهم ماند

پس بیا از من خود درگذریم

تا به جذابیت , واژه ما برسیم

و به زیبایی و رویایی فردا برسیم

عمادالدین مشایی
بهار 1389

زندگی ,

چرخش دوّار زمان است که ما

خود ندانسته و ناخواسته در گردش آن , گم شده ایم .

عمادالدین مشایی
پاییز 1388

:from me ::from me ::from me ::from me :