فلسفه بلند کردن دست ها هنگام دعا

یکی از اقداماتی که مسلمانان در هنگام دعا کردن انجام می دهند بلند کردن دستان به سوی آسمان است، اما ممکن است این خیال پیش آید که برداشتن دست ها در وقت دعا چه لزومی دارد؟ در پاسخ می تووان به روایتی از حضرت علی(ع) اشاره کرد که می فرمایند: زمانی که یکی از شما از نماز فارغ گردید، باید که دو دست خود را به سوی آسمان بر دارد و در دعا کوشا باشد. عبدالله بن سبا گفت؛ یا امیر المومنین! مگر خدا در هر جا نیست؟ فرمود: بله، گفت؛ پس برای چه بنده، دستهای خود را به جانب بالا بر می کشد؟ حضرت فرمود؛ آیا نخواندی”و فی السماء رزقکم و ما توعدون” پس از کجا روزی طلب می شود جز از جایگاهش، موضع آن و آنچه خدا وعده داده،آسمان است.

http://shadsho.ir/wp-content/uploads...G112042851.jpg
کافری خدمت امام صادق(ع) آمد، در وقتی که آن حضرت در سخنان خود نفی مکان از خدا کرد و فرمود خداوند دارای مکان نیست آن گفت؛ پس چه فرق است بین اینکه دست های خود را به سوی آسمان بر می دارید و یا آنکه به جانب زمین بیندازید؟ حضرت فرمود؛ این موضوع در علم و احاطه و قدرت خدا مساوی است، و لکن خدای عزوجل، اولیا و بندگانش را فرمان داده که دست های خود را به سوی آسمان به جانب عرش بر دارند، چون آنجا را معدن روزی قرار داده ما هم آنچه را که قرآن ثابت نموده است برقرار می سازیم.
این فراز از روایت که فرمود”آنچه را که قرآن بر آن حکایت کند، همان را می گوییم”درس بزرگی است که بعد از آنکه حکم و مطلبی از قرآن و روایات ثابت گردید بدون چون و چرا باید پذیرفت، و بی اطلاعی از اسرار، و قصور فکری درباره آن، ما را وسوسه نکند که نعوذ باالله آن را نپذیرفته و تسلیم آن نشده و راه دیگری را برای خود انتخاب نماییم.
اعمالی که بشر در ساعات عمرش انجام می دهد از دو حال خارج نیست، یا اینکه صالح و شایسته است و یا عمل سوء و نا پسند می باشد و شکی نیست در اینکه هر چه عمل صالح بیشتر انجام گیرد، در پیشرفت انسان موثرتر بوده و سبب خواهد شد که انسان به سعادت ابدی نائل گردد، البته اگر توام با ایمان صحیح باشد، زیرا آنچه ازآیات و اخبار استفاده می گردد ایمان و عمل است و عمل صالح به تنهایی در رهایی از عقاب اخروی و در نیل به پاداش الهی کفایت نمی نماید.
همچنین تردیدی نیست در اینکه عمل ناپسند و کارهای زشت عامل سقوط بشر گردیده و سبب خواهد شد انسانی که گل سر سبد موجودات است، منفورترین مخلوقات و بی ارزش ترین آنها گردد، و به همین جهت بر هر فردی لازم است در عمر خود با بصیرت قدم بر داشته و آگاهانه ساعات عمر خود را بگذراند و بکوشد لحظه ای از عمر خویش را در لاطائلات و اعمال بد سپری ننموده، و در خدمت به اسلام و در پیروی از خدا و رسول (ص) در کمال اخلاص باشد.

آیات و روایات درباره عمل خوب و بد فراوان وارد شده که برای نمونه به چند آیه و روایت استشهاد می گردد. خداوند درآیه ۱۰۵ سوره توبه فرموده: بگو عمل کنید پس زود است که عمل شما را خدا و رسول او و مومنین خواهد دید. نیز در آیه ۲۸ سوره جاثیه فرموده در روز قیامت آنچه را که عمل کرده اید، پاداش داده می شوید.
آیه ۸ سوره زلزله می فرماید: پس هر که همسنگ ذره ای، نیکی انجام دهد، آن را می بیند و هر که هم وزن ذره ای، بدی به جا آورد آن را خواهد دید.
از حضرت علی(ع) روایت شده که فرمود: پس از خدایی که شما در برابر دید او قرار گرفته اید، و ناصیه های شما در دست اوست، و تصرفات و دگرگونیهایتان در قبضه قدرت او می باشد، پرهیز نمایید، اگر عملی را در پنهانی انجام دهید آن را می داند و اگر آن را آشکار سازید می نویسد و به آن نگهبانان گرامی را مامور ساخته که حقی را فرو گذار نمی کنند و باطلی را ثابت نمی دارند.