امشب در فینال جام کنفدراسیون ها
برزیل و اسپانیا: نبرد آرزوهای بزرگفینال امشب برزیل و اسپانیا، می‌تواند زمینه‌ساز اعتبار مخدوش‌شده فوتبال برزیل در سطح جهان و آغاز یک پایان باشد برای ماتادورها. آیا اسپانیایی که سودای برترنشستن از برزیل را در تاریخ فوتبال در سر دارد، به دست برزیل از قله به زیر کشیده می شود؟
عصر ایران؛ پریا سپینود - تیم ملی فوتبال برزیل، بامداد دوشنبه در بازی فینال جام کنفدراسیون ها میزبان اسپانیا است. نبرد اسپانیا و برزیل، متفاوت ترین نبرد و فوتبالی دو قاره اروپا و آمریکای جنوبی در کل تاریخ فوتبال ملی است.
برزیلی ها از زمانی که جام جهانی فوتبال آغاز شد تا جام جهانی 2010، همواره از موضعی تهاجمی به میدان مسابقه با تیم های اروپایی آمده اند. آنها چه در سال 1938 که در نیمه نهایی جام جهانی، از سر اطمینان به پیروزی، به بهترین بازیکن خود استراحت دادند و بازی را به ایتالیای فرصت طلب واگذار کردند، و چه در جام جهانی 2010 که به هلند باختند، تقریباً همیشه پیشاپیش تیم برتر میدانِ رقابت با اروپایی ها بوده اند.
تیم برترِ قبل از بازی، تیمی ست که همه انتظار دارند که هجومی تر ظاهر شود و میل به گلزنی اش بیشتر باشد. برزیل در برابر تیم های اروپایی، جز در یک مورد، همیشه تیم برترِ قبل از بازی بوده است. برزیلی ها در سال 1982 به ایتالیا باختند و از جام جهانی حذف شدند، اما آنها در آن مسابقه تاریخی، بی وقفه حمله کردند. اگر چه فقط یک مساوی لازم داشتند برای صعود، ولی نود دقیقه حمله کردند. آخر کار اگر باختند، ولی همه دنیا قبول داشتند که برزیل تیم برتر میدان بود.
در جام جهانی 1986 نیز، برزیلی ها توپ و میدان را در دست داشتند. میشل پلاتینی و یارانش را در گرمای گوادلاخارای مکزیک به تنگنا انداختند. پی در پی حمله کردند و فراوان‌فرصت از دست دادند. آخر کار اگر چه باختند، ولی همه دنیا قبول داشتند که برزیل تیم برتر میدان بود.
در جام جهانی 1998 هم که فرانسه قهرمان شد، برزیل بیشتر از فرانسه توپ را در اختیار داشت و حمله می کرد. کسی قبل از بازی فکر نمی کرد برزیل تیم ضعیف تر میدان باشد. آن‌جا هم باز برزیل "تیمِ برترِ قبل از بازی" بود. امشب اما، برخلاف همیشه، اسپانیا "تیم برتر قبل از بازی" است.
برزیلی ها شاید فقط در مصاف با هلندِ یوهان کرویف در جام جهانی 1974 دست بالا را نداشتند. یعنی پیش از بازی، زیاد ریخت و قیافه‌ی برنده‌ها را نداشتند!
هلند دهه 1970 اگر چه مثل اسپانیای سال‌های اخیر آب به آسیاب "کلاس فوتبال" ریخت و چیزی اساسی و بدیع به "بازی فوتبال" اضافه کرد، ولی تیم موفقی نبود. هلندی ها از جام ملتهای 1972 تا جام جهانی 1978، حتی یکبار هم طعم قهرمانی را نچشیدند. آنها دو بار نایب قهرمان جهان شدند و در اروپا هم به جایی نرسیدند.
این اسپانیا اما دو بار جام ملتهای اروپا را برده و یکبار جام جهانی. این موفقیت‌ها برای فوتبال اسپانیا در شرایطی بدست آمده است که برزیلی ها در شش سال گذشته، حال و روز خوبی نداشته اند. آنها دیگر جایگاهشان را هم در رده‌بندی ماهانه فیفا از دست داده اند. مدتهاست دیگر فیفا برزیل را بهترین تیم دنیا نمی شناسند. همیشه نام اسپانیا بالاتر از نام برزیل بوده است در این سال های اخیر. فیفا هم دیگر باور کرده که برزیل "برتر از همه" نیست.
در تاریخ فوتبال ملی، از حیث موفقیت در کسب عناوین قهرمانی، یک تیم همردیف اسپانیای کنونی بوده است: ایتالیای دهه 1930. در دهه 1930 که بازی‌های فوتبال المپیک مهمتر از جام جهانی بود، ایتالیا دو بار جام جهانی را برد (1934 و 1936) و در آن میان یکبار هم فاتح المپیک شد: 1936. فتح دو جام جهانی و یک المپیک از سوی ایتالیا، همطراز فتح دو یورو و یک جام جهانی توسط اسپانیا در شش سال اخیر بود.
ولی همان ایتالیای درخشان، در جام جهانی 1938 ضعیف تر از برزیل بود. مربی برزیل پیش از بازی با ایتالیا در مرحله نیمه نهایی جام جهانی 1938، لئونیداس داسیلوا ستاره بی چون و چرای تاریخ فوتبال برزیل را، بر روی نیمکت ذخیره‌ها نشاند تا استراحتی کند برای بازی فینال! وقتی که کار برزیل در بازی گره خورد، داسیلوا دیگر نمی توانست وارد زمین شد چونکه آن روزها از تعویض در فوتبال خبری نبود!
تنها تیمی که شاید موفقیتش در تورنمت های ملی مهمتر از اسپانیای کنونی باشد، برزیلی است که با درخشش پله و دی دی و واوا و زیتو و گیلمار، دو بار پی در پی قهرمان جهان شد (1958 و 1962). آن وقت‌ها دیگر جام جهانی مهم شده بود. دو قهرمانی پی در پی در جام جهانیِ رنگ و بو گرفته، کار کمی نبود. بزریلی ها این کار را انجام دادند. آیا اسپانیا هم سال بعد می تواند آن کار بزرگ برزیلی ها را تکرار کند؟
علاوه بر این، برزیلِ پله و دی دی و واوا و زیتو، تنها تیمی بود که از قاره آمریکا آمد و جام جهانی را در اروپا فتح کرد. اسپانیا سال بعد می خواهد این کار برزیل را هم تلافی کند و از این حیث، نبرد امشب مقدمه ای است بر جنگ بین قاره ای سال آینده.
پس اگر سبک فوتبال، افتخارات ملی و فتح جام جهانی در قاره‌ی رقیب را در نظر بگیریم، اسپانیا از اولی هیچ کم ندارد ولی برای برتر نشستن نسبت به برزیل و بدل‌شدن به برترین تیم تاریخ فوتبال، نیازمند فتح جام جهانی 2014 در قاره آمریکا و آن هم در خانه برزیل است. اگر چنین شود، این اسپانیا بی برو برگرد بهترین تیم تاریخ فوتبال می شود. افسانه‌ی پله و برزیل سال‌های 1958 تا 1970، همه تحت الشعاع افسانه‌ی "ماتادورهای فاتح ریو" قرار می‌گیرد.
همه این نکات، زغال‌های حساسیت است که در آتشدان فینال امشب می‌افتند. هم برزیلی‌ها به این نکات واقفند، هم اسپانیایی ها از آنها باخبرند. ولو که هر دو تیم چیزی به روی خودشان نیاورند و بگویند فقط به فینال امشب فکر می کنند.
فینال امشب برزیل و اسپانیا، می‌تواند زمینه‌ساز اعتبار مخدوش‌شده فوتبال برزیل در سطح جهان شود. از سوی دیگر می‌تواند آغاز یک پایان باشد برای ماتادورها. چنانکه کارلوس آلبرتو پریرا هم به این "پایان" اشاره کرده بود.
آیا اسپانیایی که سودای برترنشستن از برزیل را در تاریخ فوتبال در سر دارد، به دست برزیل از قله به زیر کشیده می شود و دوباره روزهای زیردستی‌اش آغاز می‌شود؟
