بررسی کامیونت کمپرسی فورد
بررسی کامیونت کمپرسی فورد
FORD F650 DUMP TRUCK
کامیونت های کمپرسی با توجه به سایز و اندازه کوچک تری که نسبت به انواع بزرگ تر خود دارند از جمله خودروهای تجاری محسوب می شوند که در شهرهای بزرگ و پرترافیک مورد استفاده بسیاری قرار می گیرند. لابد در کشور ما نیز بارها وانت نیسان های جونیور آبی رنگ را دیده اید که در نبود این رده از خودروها با تغییر کاربری به وانت های کمپرسی تغییر شکل داده اند. اما فورد را در کنار تویوتا از خودروسازانی باید دانست که همواره نمونه هایی مطرح در این رده را به بازار معرفی می کنند. محصولات عرضه شده آنها نه به بزرگی کامیون و نه به کوچکی وانت هایی هستند که بدین منظور تغییر کاربری یافته اند.
http://up.carlovers.ir/2013/04/2012-...10-300x187.jpg
اما محصول جدید فورد یعنی F650 را باید یکی از محصولات خاص بازار دانست که در کنار پیشرانه دیزلی کامینز از پیشرانه بنزینی مخصوص وانت بارهای فورد بهره می برد و برای راندن آن نیازی به گواهی نامه خاص کامیون ( که در کشورمان از آن به عنوان پایه یک یاد می شود ) نیست. امتیاز فورد در عرضه این مدل نیز در وزن Gross Vehicle Weight Rating یا ( GVWR ) آن است که با کامل ترین تجهیزات به ۱۱/۷ تن ختم می شود. بد نیست بدانید که با توجه به قوانین آمریکا اگر این کامیونت فقط یک کیلوگرم سنگین تر بود ، کسب گواهی نامه مخصوص کامیون ها برای راندن آن الزامی می شد. وزن GVWR یا ( میزان وزن خالص وسیله نقلیه ) به وزن یک کامیون با بار و کامل ترین تجهیزات به علاوه لوارم یدکی و وزن راننده و سرنشین اطلاق می شود که سنگین ترین حالت ممکن برای آن محسوب می شود. به عنوان مثال وزن F650 کمپرسی که در تصویر مشاهده می کنید ، ۷ تن می باشد که بسیار سبک تر از وزن GVWR آن است. عدم نیاز این کامیونت به گواهی نامه مخصوص باعث شده تا ارگان مختلفی از جمله شهرداری ها به راحتی از آن استفاده نمایند. موضوعی که قطعا بر فروش بهتر آن تاثیر مستقیم خواهد داشت. اما برای آزمایش این کامیونت کمپرسی نیاز به یک مکان خاص احساس می شد و به همین دلیل هم تیم آزمایش کننده آن را از لس انجلس به لاس وگاس و به مکانی بردند که برای آموزش نحوه راندن ماشین آلات راه سازی در نظر گرفته شده است.
ابعاد خودرو در نگاه اول بسیار بزرگ به نظر می رسد اما با توجه به دو رکاب پله ای و دستگیره های متعدد سوار شدن به F650 بسیار راحت و آسان است. F650 در واقع بر پایه مدل سوپر دیوتی Super Duty فورد شکل گرفته است و به همین دلیل داخل کابین نیز کاملا شبیه کابین سوپر دیوتی می باشد با این تفاوت که فقط چند دکمه برای کنترل بستر بارگیری به مجموعه کابین اضافه شده است. فورد با ارائه تجهیزاتی مثل پخش MP3 ، ورودی ipod ، پریز برق ، کروز کنترل ، شیشه های برقی و دریچه های کرومی بیشتر سعی نموده است کابین آن را به کابین وانت بارها شبیه سازد تا کابین کمپرسی های راه سازی. ناگفته نماند که آینه های جانبی دو تکه آن هم برقی هستند تا راننده با توجه به عریض بودن کابین بدون کمترین مشکلی آن ها را تنظیم نماید.
در F650 هنگام استارت زدن از تکان ها و صدای پیشرانه دیزلی کامیون ها خبری نیست و در عوض موتور ده سیلندر خورجینی به کار گرفته شده که کمترین صدا و لرزش را تولید می کند. یک پیشرانه V10 به حجم ۶۸۰۰ سی سی با ۳ سوپاپ در هر سیلندر که ۳۶۲ اسب بخار قدرت و ۶۲۰ نیوتن متر گشتاور تولید می کند. از این موتور در وانت بارهای سری F و همچنین ون های سری E نیز استفاده می شود. یک گیربکس ۶ سرعته خودکار وظیفه انتقال نیرو به چرخ های عقب را بر عهده دارد. این مجموعه توانایی ها موجب می شود فورد مذکور در عرض ۱۹ ثانیه از حالت سکون به سرعت ۱۰۰ کیلومتر در ساعت دست یابد که البته زمان چندان بدی هم برای یک کامیونت ۷ تنی نیست. در مسیرهای شهری ابعاد خودرو ( طول ۸/۱ متری ، عرض ۲/۴۵ متری و ارتفاع ۲/۲۴ متری ) باعث می گردد که هیچ خودرویی از نزدیکتان هم رد نشود! در واقع رانندگی در شهر با این خودروی غول پیکر کار چندان ساده ای هم نیست و باید مدتی با آن رانندگی کنید تا اندازه آن دست تان بیاید و بر ابعاد خودرو مسلط شوید تازه آن موقع است که به راحتی می توانید یک F650 را در معابر شهری راه ببرید و بدون دغدغه از کنار دیگر خودروها عبور کنید. از نکات مثبت داخل کابین می توان به اتاق کابین نسبتا بی صدا و راحت و صندلی های بادی آن اشاره نمود که راحتی راننده را فراهم می کند. مورد منفی در کابین اما طراحی نه چندان دلچسب و زمخت ، داشبورد آن است که می توانست چشم نوازتر از این طراحی گردد. شتاب گیری شهری با توجه به پیشرانه ۳۶۲ اسب بخاری کاملا قابل قبول است و کمبودی از حیث قدرت احساس نمی شود ، گشتاور نیز اگرچه به اندازه موتورهای دیزلی بالا نیست اما کاملا راضی کننده است. سرعت این خودرو به دلیل وزن بالای آن و میزان مقاومت تایرها به ۱۲۰ کیلومتر در ساعت محدود شده است و به همین دلیل بیشتر مسیر بزرگراه را می توان با ست کردن کروز کنترل بر روی سرعت مورد نظر طی کرد. با سرعت ۱۱۰ کیلومتر در ساعت F650 مصرفی معادل ۴۱ لیتر به ازای هر صد کیلومتر دارد که این بزرگترین ضعف این فورد ۷ تنی است. عیبی که مطمئنا با قیمت فعلی بنزین در امریکا بر میزان فروشش تاثیر خواهد گذاشت.
اما تیم آزمایش کننده بعد از هفت ساعت رانندگی که به دلیل وجود کابین جادار و راحت هیچ نشانی از خستگی مفرط در آنها دیده نمی شد ، به محل مورد نظر رسیدند. در این منطقه که پر از کار آموزان جوان بود ، راننده F650 با فعال کردن ebrake ( نمونه برقی ترمز دستی ) و قرار دادن گیربکس در حالت پارک ، کمپرسی خود را با خاک و نخاله های ساختمانی پر نمود و پس از بارگیری نزدیک به ۵ تن خاک و سنگ آن را به حرکت در آورد. اگر چه قدرت پیشرانه برای به حرکت در آوردن خودرو و افزودن بر سرعت کافی است اما نیاز به گاز دادن و افزایش دور موتور احساس می شود و در این حالت است که مزایای یک پیشرانه دیزلی با ارائه گشتاور بیشتر در دورهای پایینی موتور کاملا نمایان می گردد. جک های هیدرولیک به راحتی با فشردن یک دکمه ، ۵ تن بار را خالی می کنند و علاوه بر آن یک دکمه نیز برای باز کردن درب بستر بار در نظر گرفته شده تا بارگیری راحت تر اجسام حجیم و نامتوازن امکان پذیر باشد. فورد کمپرسی F650 با قیمت پایه ۶۱ هزار دلاری خود ، اتومبیلی راحت و ساده اما کاربردی است که علاوه بر حمل شن و ماسه و نخاله می تواند به عنوان برف روب و یا بالابر هم مورد استفاده قرار گیرد. کمپانی فورد شهرداری ها را خریدار اصلی این کامیونت می داند چرا که با برخورداری از ابعاد کوچک نسبت به کامیون های بزرگ بیشتر مناسب تردد در شهر می باشد.
