گلوکوم یا آب سیاه چشم چیست؟
گلوکوم (Glaucoma) یا آب سیاه چشم، با افزایش فشار داخل چشم و کاهش میزان بینایی مشخص می شود.
http://img.tebyan.net/big/1390/11/18...7159203142.jpg
آب سیاه در مردان نسبت به زنان شیوع بیشتری دارد. آب سیاه دومین علت شایع نابینایی در جهان بعد از آب مروارید است.
علل
در گلوکوم، فشار مایع داخل چشم (زلالیه) زیادتر از حد معمول میگردد که به دلیل اشکال در خروج این مایع از منافذ بسیار کوچکی در پیرامون عنبیه (قسمت رنگی چشم) است.
در برخی موارد به طور مادرزادی منافذ تنگ هستند. در موارد دیگر جلو آمدن عنبیه یا مسدود شدن این منافذ با رنگدانه های عنبیه یا سلول های خون پس از خونریزی داخل چشم، مسیر تخلیه مایع داخل چشم مسدود میشود.
زیادی فشار داخل چشم منجر به تحلیل عصب بینایی و کاهش بینایی میشود
میزان آسیب به شدت و مدت افزایش فشار داخل چشم وابسته است.
عوامل افزایش دهنده خطر
- افزایش زیاد فشار داخل چشمی
- افزایش سن
- سابقه خانوادگی ابتلا به گلوکوم
- دیابت
- بیماری قلبی عروقی
- سیاه پوست بودن
- کم بودن ضخامت قرنیه
- سردرد های میگرنی- بیماری های فشار خون
- قرصهای سرماخوردگی و آلرژی، آنتی هیستامینها، آرامبخشها، داروهای کورتیکواستروئیدی و برخی داروهای معده و روده که فشار چشم را بالا می برند.
- افراد با عینک نمره بالا
- دوربینی و نزدیک بینی
- افراد دچار وقفه تنفسی در خواب
نکات مهم
- افراد بالای 40 سال، هر چند سال یک بار معاینه چشم شوند.
- در خانواده هایی که یکی از اعضا از جمله پدر، مادر، خواهر و یا برادر مبتلا به آب سیاه چشم هستند، معاینات دوره ای چشم، باید با فواصل زمانی کوتاه تری (مثلا به صورت سالیانه) انجام شود تا در صورت وجود آب سیاه به موقع تشخیص داده شود.
انواع گلوکوم
زاویه طبیعی قرنیه و عنبیه به طور طبیعی 30 تا 45 است و با بالارفتن سن، این زاویه تنگتر میشود و بر اساس این زاویه، گلوکوم به زاویه باز و بسته تقسیم میشود.
انواع گلوکوم عبارتند از:
- گلوکوم اولیه
- گلوکوم زاویه باز اولیه
- گلوکوم زاویه بسته حاد اولیه
- گلوکوم زاویه بسته تحت حاد
- گلوکوم زاویه بسته مزمن
- گلوکوم مادرازدی
- گلوکوم ثانویه
گلوکوم اولیه
اگر علتی برای ایجاد گلوکوم یافت نشود، به نام گلوکوم اولیه گفته میشود.
گلوکوم زاویه باز اولیه
شایع ترین نوع گلوکوم میباشد. جنبه ژنتیکی، خانوادگی، فامیلی و نژادی دارد. بعد از 50 سالگی بروز میکند و تا مراحل آخر، بیمار هیچ علامتی ندارد و در معاینات پزشکی کشف می شود.
در این بیماری، میدان بینایی به تدریج کوچکتر شده و در انتها، بیمار فقط دید لوله ای دارد و فقط روبروی خود را میبیند.
علائم:
- از دست رفتن دید محیطی در نواحی کوچک از میدان دید
- تاری دید در یک طرف میدان دید
- بزرگ تر شدن نواحی از دست رفتن دید، معمولاً در هر دو چشم
- سفت شدن کره چشم
- دیدن هاله در اطراف نورها
- وجود نقاط کور در میدان دید
- نامناسب بودن دید در شب
درمان:
درمان داوریی تحت نظر پزشک متخصص. اگر با داروها فشار چشم بیمار طبیعی نشود، لیزر درمانی یا عمل جراحی لازم میشود.