خودخوری نکنید، نوآوری همیشه از بستر ملالت آور شدن فناوری های فعلی جوانه می زند
تلفن های هوشمند امروزی "ملالت بار" شده اند، فیسبوک "خنثی" است و خانه جدیدش هم چندان کسی را سر ذوق نیاورده. این روزها دنیای فناوری زیر چکمه خدمات و دستگاه های این جهانی -و نه رویاپردازانه و آن جهانی- قرار گرفته که دستیاران هوشمند میلیون ها انسان شده اند ولی حتی دل کسری از آنها را هم نربوده اند.
نهایت هیجان این روزها، تماشای کشتی کج تیفوسی های دنیای فناوری بر سر اختلافات جزئی محصولات محبوب شان با یکدیگر است. هر کدام هم فکر می کنند حقیقت فقط نزد آنها است و بس، و هر کس محصولی دیگر بخرد، از بشارتی ابدی جامانده و باید مرتد شمرده شود. خانم ها، آقایان، به دنیای امروز تکنولوژی خوش آمدید!
رابطه ای مستقیم بین "بدیع و مرزشکن بودن یک محصول" و "میزان هیجانی که از دیدن آن به ما دست می دهد" وجود دارد. ظرفیت های هر دستگاه واقعا مهم تر از وجود آن هستند زیرا ما از وضع موجود خسته می شویم و هر از گاهی، نوبت یک چیز نو می شود. آیا موافق نیستید که «علاقه به فناوری ها غذایی چرب و نرم برای رفع نیاز فکری ما به داشتن چیزهای نو است؟»
تلفن های هوشمند مدرن ناگهان از مخفی گاه اپل در کوپرتینو بیرون نیامدند بلکه پیش زمینه هایی از قبل وجود داشت و با آنها شاهد یک انقلاب و سپس تکامل بودیم. امروزه نمایشگرها به رزولوشنی فراتر از قدرت تشخیص چشم بشر دست یافته اند، ارتباطات رادیویی پر سرعت -لا اقل در برخی نقاط دنیا- فراگیر شده و پردازنده های قوی و بهینه، افقی نو را پیش چشم ما طراحی کرده اند؛ یادتان هست که در سال 2007 دستگاه هایی ضخیم با ارتباطات کند داشتیم و به سختی دلیلی برای نگاه کردن به نمایشگر آنها پیدا می کردیم؟
پس با این واقعیت کنار بیایید، دنیای امروز تلفن های هوشمند ملالت آور شده.
بزرگترین شبکه اجتماعی دنیا یک شبه و با کاربرانی که از دستگاه های موبایل به آن دسترسی داشتند، تبدیل به شبکه ای با 1 میلیارد کاربر نشد. زمانی فیسبوک یک شبکه کوچک بود که دانشجوها برای اطلاع از وضعیت تاهل/تجرد همکلاسی های شان استفاده می کردند. اما امروزه فیسبوک محلی برای به اشترک گذاشتن عکس و چت کردن با دوستان است. ولی با این حال... خنثی است!
همیشه می توانیم مثال هایی از فناوری های نو پا که با گذشت زمان حضورشان به همه جا گسترش یافته، بزنیم. آیپاد اول از بسیاری جهات یک معجزه تکنولوژیک بود که شرکتی رو به زوال را از غرق شدن نجات داد. ولی حالا تبدیل شده به شاخه ای متفرقه از محصولات اپل برای کسانی که می خواهند موقع ورزش به موسیقی گوش کنند یا از پس خرید آیفون گران قیمت بر نمی آیند.
حالا می آییم سراغ خود تلفن ها: آخرین باری که موقع استفاده از یک تلفن شهری بی مغز (!) هیجان زده شدید کِی بود؟ حالا هر موقع! به هر صورت الآن دیگر یک تکنولوژی مرز شکن محسوب نمی شود ولی پدر-جد تلفن های هوشمند امروزی است.
هر فناوری جدیدی که دامنه تاثیرش از کاربران اولیه فراتر رفته و راه خود را به خطوط تولید شرکت های بزرگ و البته دل های مردم باز کند -طوری که بدل به بخشی از زندگی روزانه شود- روزی تبدیل می شود به یک چیز "ملالت بار." بسیاری نوآوری ها هم "خنثی" هستند که حداقل بخشی از این خنثی بودن به خاطر برداشتن چند هندوانه با یک دست است؛ یعنی سعی برای ارائه خدمات و ویژگی های زیاد به افراد زیاد.
این روزها کسی از دیدن آیپاد نانو، پیام گیر تلفنی یا دستگاه GPS هیجان زده نمی شود. این تکنولوژی ها نحوه تعامل ما با دنیای پیرامون مان را به کلی تغییر داده اند ولی امروزه تمام سهم شان از ابراز نظر ما این است: «هِه؟!» این پدیده، یعنی کم اهمیت شدن دستگاه های جدید در گذر زمان، می توانست بد باشد اگر مسبب مستقیم تولد دستگاه ها و خدمات جدیدتر و بهتر نبود.
انقلاب های تکنولوژیک زاییده ملالت بار شدن وسایل قبلی اند. اگر کسی تا ابد از تلفن های سنتی راضی می ماند که دیگر تلفن هوشمندی اختراع نمی شد. آن انسان اولیه ای که به سرش زد تا از چند چوب نوک تیز، آتش و پشم حیوانات برای بهتر کردن زندگی اش استفاده کند بود که این زمینه را فراهم کرد تا امروز من و شما از سرعت کم اینترنت ناله کنیم. همان «هِه» ها بوده اند که مدرنیته را سبب ساز شده اند.
در همین روزها هم این ماجرا در حال تکرار است. تلفن های هوشمند و فیسبوک خسته کننده شده اند ولی این بل-بشو می تواند نشانه ای قوی از آن باشد که این تکنولوژی ها یک اثر ماندگار بر زندگی ما گذاشته اند.
جریان فعلی زندگی به خلق گوگل گلس انجامیده که هنوز در مرحله پیش از پرتاب به سوی ماه است. همین وضعیت ملالت بار به Facebook Home هم انجامیده که با وجود نشانه هایی از "خنثی" بودن، به سهم خود باعث پیشرفت رابط کاربری تلفن ها به مرزی فراتر از اپلیکیشن ها و ویجت ها خواهد شد و شاید بتواند با رویکردی نو، این بازار راکدِ راکدِ راکد را تکانی دهد.
همه چیز عالی است ولی کسی خوشحال نیست، و دقیقاً به همین خاطر است که همیشه احتمال می دهیم تکنولوژی های فردا کمی بهتر از امروز باشند.
