داروی دیگوکسین ( digoxin )
دیگوکسین برای افزایش قدرت قلب به عنوان تلمبه تجویز می شود. این دارو با بهبود تعداد ضربان قلب و ضرباهنگ آن چنین تأثیر می گذارد. در نتیجه ، گردش خون بهبود یافته و علایم ناشی از وضعیت بد کارکرد قلب مثل تنگی نفس و تورم دست ها و پاها کاهش می یابد.
چگونگی مصرف
دیگوکسین معمولاً روزی یک بار تجویز می شود. مهم است که دارو هر روز در ساعت یکسانی مصرف شود. معمولاً بهتر است که صبح ها ناشتا خورده شود تا کمتر فراموش شود. البته اگر عادت دارید برای صبحانه غلات برشته بخورید، مراقب باشید دیگوکسین را حداقل یک ساعت قبل یا ۲ ساعت بعد از صبحانه مصرف کنید. (سبوس موجود در این غلات به دیگوکسین متصل شده از جذب آن جلوگیری می کند). هر روز پیش از مصرف دیگوکسین ، نبضتان را به یک دقیقه بشمارید. اگر این کار را بلد نیستید از یک پزشک یا پرستار بخواهید آن را برای شما بیاموزد. اگر نبضتان ۶۰ دقیقه یا کمتر بود، پیش از مصرف داروی آن روز، با پزشکتان مشورت کنید، اگر دیگوکسین مایع مصرف می کنید فقط از قطره چکان مخصوصی که در جعبه دارو موجود است برای اندازه گیری مقدار موردنظر استفاده کنید. از دستورات پزشکتان به دقت پیروی کنید. اگر یک نوبت را فراموش کردید، اگر ظرف ۴ ساعت به یاد آورید مصرفش کنید. در غیراینصورت نوبت فراموش شده را رها کرده به برنامه دارویی معمولتان باز گردید. مقدار دارو را دو برابر نکنید. اگر به هر دلیل دارو را برای دو یا چند نوبت متوالی مصرف نکرده اید پیش از آغاز مجدد دارو با پزشکان مشورت کنید.
هشدارها و عوارض جانبی
درصورت بروز هریک از نشانه های زیر مصرف دیگوکسین را قطع کرده ، و با پزشکتان تماس بگیرید: بی اشتهایی ، اسهال ، تهوع ، استفراغ ، گیجی ، تاری دید (مشاهده یک هاله زرد متمایل به سبز اطراف چراغ ها)، تورم دست ها و پاها، تنگی نفس ، افزایش وزن ناگهانی ۱/۵ کیلوگرم ، در ۲۴ ساعت )، تپش قلب (احساس تکان خوردن شدید قلب در قفسه سینه )، یا نبض زیر ۶۰ در دقیقه .
موارد احتیاط
در صورت وجود هریک از موارد زیر پیش از مصرف دیگوکسین ، پزشکتان را مطلع سازید:
حساسیت به دیگوکسین
باداری یا شیردهی
مصرف داروهای دیگر؛ به ویژه دیگر داروهای دیجیتالیس یا داروهای قلبی دیگر. (آمیودارون ، مسدودکننده های کانال کلسیمی ، پروپافنون ، کینیدین )؛ داروهای پرفشاری خون (مسدودکننده های کانال کلسیمی )؛ مهارکننده های اشتها (قرص های کاهش وزن ، آمفتامین ها)؛ داروهای آسم ، سرفه ، سرماخوردگی ، و سینوزیت ؛ داروهای کاهش کلسترول خون (کلستیرامین ، کلستیپول )؛ داروهای مدر و داروهایی که موجب دفع پتاسیم از بدن می شوند؛ و داروهای حاوی پتاسیم
سابقه یا ابتلا به بیماری های کلیوی
هنگام مصرف دیگوکسین توصیه می شود
به طور مستقیم به پزشکان مراجعه کنید تا بهبودتان را زیر نظر داشته باشد.
یک برگه شناسایی پزشکی همراه داشته باشید که نشان دهد دیگوکسین مصرف می کنید.
دیگوکسین را دور از دسترس کودکان ، و دور از گرما، نور مستقیم ، و حرارت مرطوب نگهداری کنید (در این شرایط دیگوکسین فاسد می شود).
دیگوکسین تاریخ مصرف گذشته را دور از دسترس کودکان در توالت دور بریزید.
قرص های ۲۵% میلی گرم دیگوکسین کوچک و سفید بوده ، شبیه برخی قرص های مدر می باشند. مراقب باشید آنها را با هم اشتباه نکنید. بهتر است هیچگاه قرص های مختلف را داخل یک ظرف مخلوط نکنید.
هنگام مصرف دیگوکسین نباید
شکل دارو، مثلاً قرص و کپسول ، را تغییر دهید. زیرا اگرچه تعداد دارو یکسان باشد، اشکال مختلف دارویی به مقادیر متفاوتی جذب می شوند.
اگر در حال مصرف یک داروی مدر دفع کننده پتاسیم از بدن هستید، مکمل پتاسیم خود را حذف کنید. اگر بدنتان پتاسیم کافی نداشته باشد، ممکن است مسمومیت با دیگوکسین رخ دهد. اگر نمی توانید مکمل پتاسیمی مصرف کنید از پزشکان بخواهید نوع دیگری از دارو را به شما تجویز کند.
