صفتی که بیشترین همراهی را با خداوند دارد
«رحمت» تنها واژه ایست که خداوند اصرار دارد با این واژه دائماً خطاب و موصوف شود و معادل فارسی رحمت، مهر و مهربانی است، بنابراین رسالت شفا تطهیر وجود از هر نوع ناپاکیست و رسالت رحمت تزیین وجود به پاکیهاست، به عبارت دیگر شفا پیرایش وجود از رذائل و رحمت آرایش وجود به فضایل است که این دو مهم در بستر ایمان محقق می‌شود.
در قرآن کریم دیده می شود که گاهی از واژه‌ی «تنزیل» استفاده شده به معنی نزول تدریجی، یعنی خداوند قرآن را آرام آرام برای دو رسالت بزرگ فرو فرستاده است که عبارتند از: ۱- شفا ، ۲- رحمت.
شفا به معنی رفع سقم، بیماری و مرض است، گاهی بیماری نظری و عقلانیست، یعنی جهالت که قرآن این جهالت را رفع می‌کند، بیماری روحی رذالت است که قرآن کریم رفع رذالت نیز می‌کند، اما بیماری جسمانی مرض است که قرآن شفا برای روح، عقل و جسم است.
صفتی که بیشترین همراهی را با خداوند دارد!
«رحمت» تنها واژه ایست که خداوند اصرار دارد با این واژه دائماً خطاب و موصوف شود و معادل فارسی رحمت، مهر و مهربانی است، بنابراین رسالت شفا تطهیر وجود از هر نوع ناپاکیست و رسالت رحمت تزیین وجود به پاکیهاست، به عبارت دیگر شفا پیرایش وجود از رذائل و رحمت آرایش وجود به فضایل است که این دو مهم در بستر ایمان محقق می‌شود.
قرآن کریم به مثابه باران پاکیست که اگر در زمین آماده ببارد بهترین گلها و میوه‌ها می‌روید، اما همین باران اگر در شوره زار و زمین نامطلوب ببارد بوی تعفن ایجاد می‌کند، زیرا در بستر ظلم فقط خسارت تولید می‌شود.
ارثی عظیم از جانب خداوند برای بندگان برگزیده
خداوند در قرآن کریم می‌فرماید: ” ما قرآن را برای بندگان برگزیده به ارث گذاشتیم .”برخی از ما بندگان به خود ظلم می‌کنیم و با بی اهمیت شمردن قرآن و نخواندن آن درجات عالی جهنم را به عمل به قرآن ترجیح می‌دهیم، اما برخی دیگر از بندگان هم با همین کتاب آسمانی گوی سبقت را در عمل به خوبی‌ها می‌ربایند که این انسان‌ها عظیم و بزرگ هستند.
خلقت انسان از موضع رحمت خداوند
در سوره الرحمن ، خدای خالق از موضع رحمت انسان را آفریده است و بین «الرحمن» و «خلق الانسان» آیه «علم القرآن» آورده شده است، یعنی انسان قبل از آفریده شدن وجودش، به او قرآن آموخته شده ؛ پس برای انسان تمام آنچه در قرآن آمده یادآوری و ذکر به شمار می‌رود و از آنجاییکه تمام هنرهای قرآن بین‌المللی است، همه‌ی حقایق عالم که در قرآن کریم آمده در نهاد انسان نهفته است.
قرآن دارای دو حقیقت می باشد!
قرآن کریم دارای دو وجود است؛ ۱- وجود کتبی که آن را می‌خوانیم ۲- وجود عینی که انسان کامل را شامل می‌شود، به همین دلیل حضرت علی(علیه السلام) به عنوان انسان کامل، قرآن ناطق خوانده می‌شود.
مواظب باشیم جزء حسرت برندگان قیامت نباشیم
حافظانی که ناسیان(فراموش کنندگان) هستند حسرت برندگان روز قیامتند، البته ما به تعداد آیاتی که می‌خوانیم و عمل می کنیم ارتقا می‌یابیم، بنابراین عمل کنندگان به قرآن کریم بهشتی‌اند.
اعجازهای قرآن را بشناسیم!
قرآن کریم بیش از ۱۲۰ وجوه اعجاز دارد که یکی از این وجوه صوت و آهنگ زیبای آن است، بنابراین اگر بخواهیم به حق قرآن برسیم چند نکته کلیدی را باید رعایت کنیم به طوریکه وقتی قرآن خوانده می‌شود (مهم نیست چه کسی می‌خواند) گوش فرا دهیم، چرا که قرآن کریم با معارف بلند خود در عقل‌ها و با هنرهای بلند خود در قلب‌ها نفوذ می‌کند.
بسیاری از کفار اوایل اسلام به خاطر تأثر از آهنگ زیبا و نفوذ آن در قلبهایشان ایمان آوردند.
نکته بعدی انساط به هنگام قرائت قرآن است، انساط به معنی آرامش و توجه ویژه هر عضو به احسن خود است، یعنی چشم حرکت نداشته باشد، گوش، دست‌ها، دهان و سایر اعضای بدن تمرکز کنند، نکات بعدی، توجه به واژگان یا همان ترجمه و در نهایت تدبر در قرآن کریم است که سبب می‌شود به حق قرآن برسیم.
به دنبال انس با قرآن کریم باشیم!
انس با قرآن کریم یعنی رسیدن به تمام مراتب والای آن، امام رضا(علیه السلام) هر سه روز یک دور قرآن را ختم می‌کردند و می‌فرمودند، اگر تدبر نبود در کمتر از سه روز قرآن را ختم می‌کردم، تدبر در لغت به معنی پشت در پشت در آوردن است، یعنی دقت در تک تک جزئیات مطلب و تفسیر هم به معنای فهم عمیق تمام لایه‌های مبنایی است.
خداوند در قرآن کریم می‌فرماید : ” ما قرآن را برای بندگان برگزیده به ارث گذاشتیم .”برخی از ما بندگان به خود ظلم می‌کنیم و با بی اهمیت شمردن قرآن و نخواندن آن درجات عالی جهنم را به عمل به قرآن ترجیح می‌دهیم، اما برخی دیگر از بندگان هم با همین کتاب آسمانی گوی سبقت را در عمل به خوبی‌ها می‌ربایند که این انسان‌ها عظیم و بزرگ هستند
هدایت تنها با همنشینی قرآن کریم ایجاد می شود!
اگر کسی همنشین قرآن باشد و به تحصیل تعمق، تفکر و قرائت بپردازد، موجب هدایت او شده و از جهل و نادانی رهایی یابد زیرا قرآن چشمه‌های علم است و قلب به برکت آن حیات جدید می‌یابد.
