بسم الله الرحمن الرحیم
اَللّهُمَّ يا مَنْ دَلَعَ لِسانَ الصَّباحِ بِنُطْقِ تَبَلُّجِهِ وَ سَرَّحَ قِطَعَ الّلَيْلِ الْمُظْلِمِ بِغَياهِبِ تَلَجْلُجِهِ
خدايا اى كسى كه بيرون كشيد زبان صبحدم را به بيان تابناك آن و پراكنده ساخت پاره هاى شب تاريك را با آن توده هاى سياه سرگردانى كه داشت
وَ اَتْقَنَ صُنْعَ الْفَلَكِ الدَّوّارِ فى مَقادير تَبَرُّجِهِ وَ شَعْشَعَ ضِيآءَ الشَّمْسِ بِنُورِ تَاَجُّجِهِ ِ
و محكم ساخت ساختمان اين چرخ گردون را در اندازه ها و گردشهاى زيبايش و پرتو افكن ساخت تابش خورشيد را با نور فروزان و گرم آن
يا مَنْ دَلَّ عَلى ذاتِهِ بِذاتِهِ وَ تَنَزَّهَ عَنْ مُجانَسَةِ مَخْلُوقاتِهِ وَ جَلَّ عَنْ مُلاَّئَمَةِ كَيْفِيّاتِهِ
اىكه راهنمايى كرد بر خودش به خودش و منزه است از هم جنسى و مشابهت با مخلوقاتش و برتر است از سنخيت ياچگونگي هاى عالم خلقت
يامَنْ قَرُبَ مِنْ خَطَراتِ الظُّنُونِ وَ بَعُدَ عَنْ لَحَظاتِ الْعُيُونِ وَ عَلِمَ بِما كانَ قَبْلَ اَنْ يَكُونَ
اى كسى كه نزديك است به گمانهايى كه درباره او بر دل خطور كند ولى دور است ازچشم انداز ديدگان و مى داند آنچه را شود پيش از شدنش
يا مَنْ اَرْقَدَنى فى مِهادِ اَمْنِهِ وَ اَمانِهِ وَ اَيْقَظَنى اِلى ما مَنَحَنى بِهِ مِنْ مِنَنِهِ وَ اِحْسانِهِ
اى كسى كه مرا در گهواره آسايش و امنيت خود به خواب برد و براى استفاده از نعمتها و بخششهاى بي دريغش كه به من ارزانى داشته بيدارم كرد
وَ كَفَّ اَكُفَّ السُّوَّءِ عَنّى بِيَدِهِ وَ سُلْطانِهِ
و پنجه هاى بدخواهان رابدست قدرت
صَلِّ اللّهُمَّ عَلَى الدَّليلِ اِلَيْكَ فِى اللَّيْلِ الاْلْيَلِ وَ الْماسِكِ مِنْ اَسْبَابِكَ بِحَبْلِ الشَّرَفِ الاْطْوَلِ
و سلطنت خويش از من بازداشته درود فرست بر آن راهنماى به سوى تو در شب بسيارتار جاهليت و آن كس كه در ميان اسباب و وسائل تو بلندترين ريسمان شرف را گرفت
وَ النّاصِعِ الْحَسَبِ فى ذِرْوَةِ الْكاهِلِ الاْعْبَلِ وَ الثّابِتِ الْقَدَمِ عَلى زَحاليفِها فِى الزَّمَنِ الاْوَّلِ وَ عَلى الِهِ الاْخْيارِ الْمُصْطَفَيْنَ الاْبْرارِ
و آن كس كه حسب پاك و خالصش بر بلندترين شانه هاى مردان عالم قرار داشت و آن ثابت قدم بر روى لغزشگاهها در آن زمان پيشين و بر خاندان نيكوكار برگزيده خوش كردارش
وَ افْتَحِ اللّهُمَّ لَنا مَصاريعَ الصَّباحِ بِمَفاتيحِ الرَّحْمَةِ وَ الْفَلاحِ
و بگشا براى ما خدايا لنگه هاىدربامدادان را به كليدهاى رحمت و رستگارى
وَ اَلْبِسْنِى اللّهُمَّ مِنْ اَفْضَلِ خِلَعِ الْهِدايَةِ وَالصَّلاحِ وَ اَغْرِسِ اللّهُمَّ بِعَظَمَتِكَ فى شِرْبِ جَنانى يَنابيعَ الخُشُوعِ
و بپوشانم خدايا از بهترين خلعتهاى هدايت و شايستگى و بجوشان خدايا به عظمت خويش در جويبار دلم چشمه هاى خشوع
وَ اَجْرِ اللّهُمَّ لِهَيْبَتِكَ مِنْ اماقى زَفَراتِ الدُّمُوعِ وَ اَدِّبِ اللّهُمَّ نَزَقَ الْخُرْقِ مِنّى بِاَزِمَّةِ الْقُنُوعِ
و جارى ساز خدايا براى هيبتت از گونه هايم مشكهاى اشك و ادب كن خدايا سبك مغزى و تندخويى مرا به مهارهاى قناعت يا خوارى در سؤ ال
اِلهى اِنْ لَمْ تَبْتَدِئْنِى الرَّحْمَةُ مِنْكَ بِحُسْنِ التَّوْفيقِ فَمَنِ السّالِكُ بى اِلَيْكَ فى واضِحِ الطَّريقِ
خدايا اگر در ابتدارحمت تو از روى حسن توفيق به سراغ من نمى آمد پس چه كسى بود كه مرا دراين راه روشن بسويت آرد
وَ اِنْ اَسْلَمَتْنى اَناتُكَ لِقاَّئِدِ الاْمَلِ وَ الْمُنى فَمَنِ الْمُقيلُ عَثَراتى مِنْ كَبَواةِ الْهَوى
و اگر حلم و بردبارى تو مرا بدست آرزو و ميل سركش سپارد پس چه كسى لغزشهاى مرا از زمين خوردنهاى هوا و هوس ناديده بگيرد
وَ اِنْ خَذَلَنى نَصْرُكَ عِنْدَ مُحارَبَةِ النَّفْسِ وَالشَّيْطانِ فَقَدْ وَكَلَنى خِذْلانُكَ اِلى حَيْثُ النَّصَبِ وَالْحِرْمانِ
و اگر در هنگام جنگ بانفس و شيطان يارى تو نباشد مسلماً همان يارى نكردنت مرا بدست رنج و حرمان سپارد
اِلهى اَتَرانى مآ اَتَيْتُكَ اِلاّ مِنْ حَيْثُ الاْمالِ اَمْ عَلِقْتُ بِاَطْرافِ حِبالِكَ اِلاّ حينَ باعَدَتْنى ذُنُوبى عَنْ دارِ الْوِصالِ
خداياتو بخوبى مرا مى بينى كه نزدت نيامدم جز از راه آرزوها و آنها بود كه مرا به درگاهت آورد يا شده كه بسر رشته هاى فضل
فَبِئْسَ الْمَطِيَّةُ الَّتِى امْتَطَتْ نَفْسى مِنْ هَواها
و كرمت چنگ زنم جز وقتى كه گناهانم مرا از خانه وصال دور سازد پس چه بد مركبىاست اين مركب هوا و هوس كه نفس من بر آن سوار شده
فَواهاً لَها لِما سَوَّلَتْ لَها ظُنُونُها وَ مُناها وَ تَبّاً لَها لِجُرْاَتِها عَلى سَيِّدِها وَ مَوْلاها
پس واى بر اين نفس كه گمانهاى باطل وآرزوهاى بيجايش در نزد او جلوه كرد و نابود باد كه بر آقا و مولاى خويش دليرى كرد
اِلهى قَرَعْتُ بابَ رَحْمَتِكَ بِيَدِ رَجاَّئى وَ هَرَبْتُ اِلَيْكَ لاجِئاً مِنْ فَرْطِ اَهْواَّئى وَ عَلَّقْتُ بِاَطْرافِ حِبالِكَ اَنامِلَ وَ لاَّئى
خدايا من در رحمتت را بدستاميدمكوبيدم و از فرط هواهاى نفسانى به حال پناهندگى بسوى تو گريختم و بند كردم بسر رشته هاى كرمت انگشتان دوستى ام را
فَاْصْفَحِ اللّهُمَّ عَمّا كُنْتُ اَجْرَمْتُهُ مِنْ زَلَلى وَ خَطاَّئى وَ اَقِلْنى مِنْ صَرْعَةِ [رِدآئى ] فَاِنَّكَ سَيِّدى وَمَوْلاىَ
پس درگذر خدايا از جرمهايى كه من از روىلغزشو خطا كردم و نگاهم دار از حمله بيماريم كه دچار گشته ام
وَ مُعْتَمَدى وَ رَجائى وَ اَنْتَ غايَةُ مَطْلُوبى وَ مُناىَ فى مُنْقَلَبى وَ مَثْواىَ
زيرا كه تويى آقا ومولايم و تكيه گاه و اميدم و تويى منتهاى خواسته و آرمانم در دنيا و عقبايم
اِلهى كَيْفَ تَطْرُدُ مِسْكيناً الْتَجَاءَ اِلَيْكَ مِنَ الذُّنُوبِ هارِباً
خدايا چگونه برانى از درگاهت بيچاره اى را كه در حال فرار از گناهانبه تو پناه آورده
اَمْ كَيْفَ تُخَيِّبُ مُسْتَرْشِداً قَصَدَ اِلى جَنابِكَ ساعِياً
يا چگونه نوميد سازى راه جويى را كه شتابان آهنگ حضرت تو را كرده
اَمْ كَيْفَ تَرُدُّ ظَمْئانَ وَرَدَ اِلى حِياضِكَ شارِباً كَلاّ وَ حِياضُكَ مُتْرَعَةٌ فى ضَنْكِ الْمُحُولِ
يا چگونه بازگردانى تشنه اى را كه براى نوشيدن آب بر سر حوضهاى تو آمده نه هرگز چنين نخواهى كردبا اينكه حوضهاى پرفيضتدر سخت ترين خشكساليها لبريز است
وَ بابُكَ مَفْتُوحٌ لِلطَّلَبِ وَ الْوُغُولِ وَ اَنْتَ غايَةُ الْمَسْئُولِ وَ نِهايَةُ الْمَاْمُولِ
و در خانه ات براى خواستن و ورود در آن بازاست و تويى انتهاى خواسته خواستاران و منتهاى آرزوى آرزومندان
اِلهى هذِهِ اَزِمَّةُ نَفْسى عَقَلْتُها بِعِقالِ مَشِيَّتِكَ
خدايا اين مهارهاى نفس من است كه بهپاى بند مشيت تو آنها را بستم
وَ هذِهِ اَعْباَّءُ ذُنُوبى دَرَاْتُها بِعَفْوِكَ وَ رَحْمَتِكَ
و اين است بارهاى سنگين گناهانم كه به اميد عفو و رحمتت بر زمين نهادم
وَ هذِهِ اَهْوآئِىَ الْمُضِلَّةُ وَكَلْتُها اِلى جَنابِ لُطْفِكَ وَ رَاْفَتِكَ
و اين است هوسهاى گمراه كننده ام كه به آستان لطف و مهرت سپردم
فَاجْعَلِ اللّهُمَّ صَباحى هذا ناِزلاً عَلَىَّ بِضِياَّءِ الْهُدى
پس اى خدا اين بامداد مرا چنان مقرر كن كه با انوار هدايت
وَ بِالسَّلامَةِ فِى الدّينِ وَ الدُّنْيا وَ مَساَّئى جُنَّةً مِنْ كَيْدِ الْعِدى
و سلامت در دين و دنيا بر من فرود آيد و شامم را سپرى از نيرنگ خطرناك دشمنان
وَ وِقايَهً مِنْ مُرْدِياتِ الْهَوى اِنَّكَ قادِرٌ عَلى ما تَشآءُ
و پناهگاهى از پرتگاههاى هوا و هوس قرارده كه تو بر هر چه بخواهى توانايى
تُؤتِى الْمُلْكَ مَنْ تَشآءُ وَ تَنْزِعُ الْمُلْكَ مِمَّنْ تَشآءُ وَ تُعِزُّ مَنْ تَشآءُ وَ تُذِلُّ مَنْ تَشآءُ بِيَدِكَ الْخَيْرُ
ملك و سلطنت را به هر كه خواهى مى دهى و از هركه خواهى برگيرى و عزتدهى هر كه را خواهىو خوار كنى هر كه را خواهى همه خوبيها بدست تو است
اِنَّكَ عَلى كُلِّ شَىْءٍ قَديرٌ
و تو بر هر چيز توانايى
تُولِجُ اللَيْلَ فى النَّهارِ وَ تُولِجُ النَّهارَ فِى اللَّيْلِ وَ تُخْرِجُ الْحَىَّ مِنَ الْمَيِّتِ وَ تُخْرِجُ الْمَيِّتَ مِنَ الْحَىِّ وَ تَرْزُقُ مَنْ تَشآءُ بِغَيْرِ حِسابٍ
شبرا در روز فرو برى و روز را در شب درآورى زنده را از مرده بيرون آورى و مردهرااز زنده برون آرى و به هر كه خواهى بى حساب روزى دهى
لا اِلهَ اِلاّاَنْتَ سُبْحانَكَ اللّهُمَّ وَ بِحَمْدِكَ
معبودى جز تونيست منزهى تو خدايا و حمد تو را گويم
مَنْ ذا يَعْرِفُ قَدْرَكَ فَلا يَخافُكَ وَ مَن ذا يَعْلَمُ ما اَنْتَ فَلا يَهابُكَ اَلَّفْتَ بِقُدْرَتِكَ الْفِرَقَ
كيست كه قدر تو را بشناسد و از تونترسد و كيست كه بداند تو كيستى و از تو نهراسد تو با قدرت خويش جداها را با هم جمعكردى
وَ فَلَقْتَ بِلُطْفِكَ الْفَلَقَ وَاَنَرْتَ بِكَرَمِكَ دَياجِىَ الْغَسَقِ وَاَنْهَرْتَ الْمِياهَ مِنَ الصُّمِّ الصَّياخيدِ عَذْباً وَاُجاجاً
و به لطف خويش سپيده دم را شكافتى و بكرم خود تاريكيهاى شديد شب را روشن كردى وروان كردى آبهاى شيرين و شور را از دل سنگهاى سخت و محكم
وَاَنْزَلْتَ مِنَ الْمُعْصِراتِ ماءً ثَجّاجاً وَجَعَلْتَ الشَّمْسَ وَ الْقَمَرَ لِلْبَرِيَّةِ سِراجاً وَهّاجاً
و فرو ريختى از ابرهاى فشرده آبى ريزان وفراوان ، و قرار دادى خورشيد و ماه را براى مردمان چراغى فروزان
مِنْ غَيْرِ اَنْ تُمارِسَ فيمَا ابْتَدَاْتَ بِهِ لُغُوباً وَ لا عِلاجاً فَيا مَنْ تَوَحَّدَ بِالْعِزِّ وَالْبَقآءِ وَ قَهَرَ عِبادَهُ بِالْمَوْتِ وَالْفَنَّاءِ
بدون آنكه در آنچه بدان آغاز كردى در آفرينش دچارخستگى و تعب گردى يا به چاره جويى محتاج شوى اى آنكه در عزت و بقاء يگانه است وبندگانش را بوسيله مرگ و نابودى مقهور خويش كرده
صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ الاَْتْقِيآءِ
درود فرست بر محمد و خاندان پرهيزكارش
وَاسْمَعْ نِدآئى وَاسْتَجِبْ دُعآئى وَ حَقِّقْ بِفَضْلِكَ اَمَلى وَ رَجآئى
و فرياد مرا بشنو و دعايم را به اجابت مقرون ساز و به فضل خويش آرزو و اميدم را تثبيت كن پس مرا از عطاياى عالى و سنگين قيمت خود نااميد باز مگردان
يا خَيْرَ مَنْ دُعِىَ لِكَشْفِ الضُّرِّ وَالْمَاْمُولِ لِكُلِّ عُسْرٍ وَ يُسْرٍ بِكَ اَنْزَلْتُ حاجَتى فَلا تَرُدَّنى مِنْ سَنِىِّ مَواهِبِكَ خاَّئِباً
اى بهترين كسى كه خوانده شدى براى برطرف ساختن گرفتارى و آرزو شده اى براى هر سختى و آسانى فرودآوردم بار حاجتم را بدرگاهت
يا كَريمُ يا كَريمُ ياكَريمُ
اى كريم اى كريم اى كريم
بِرَحْمَتِكَ يا اَرْحَمَ الرّاحِمينَ وَ صَلَّى اللّهُ عَلى خَيْرِ خَلْقِهِ مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ اَجْمَعينَ
به رحمت خود اى مهربانترين مهربانان و درود خدا بر بهترين آفريدگانش محمد و آل او همگى
پس به سجده برود و بگويد
:
اِلهى قَلْبى مَحْجُوبٌ وَ نَفْسى مَعْيُوبٌ وَ عَقْلى مَغْلُوبٌ وَ هَواَّئى غالِبٌ وَ طاعَتى قَليلٌ وَ مَعْصِيَتى كَثيرٌ
خدايا دلم در پرده است و نفسم معيوبو عقلم مغلوب است و هواى نفس بر من چيره است و طاعتم اندك و گناهانم بسياراست
وَ لِسانى مُقِرُّ بِالذُّنُوبِ فَكَيْفَ حيلَتى يا سَتّارَ الْعُيُوبِ وَ ياعَلاّمَ الْغُيُوبِ وَ يا كاشِفَ الْكُرُوبِ
و زبانم به گناهان اقرار دارد پس چاره ام چيست اى پرده پوش عيبها و اىداناى ناديدنيها و اى برطرف كننده اندوهها
اِغْفِرْ ذُنُوبى كُلَّها بِحُرْمَةِ مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ
بيامرز همه گناهانم را به حرمت محمد وآل محمد
يا غَفّارُ يا غَفّارُ يا غَفّارُ
اى آمرزش پيشه اى بسيار آمرزنده اى بسيار آمرزنده
بِرَحْمَتِكَ يا اَرْحَمَ الرّاحِمينَ
به رحمتت اى مهربانترين مهربانان
