@&@ متن و ترجمه فارسي دعاي يستشير @&@
اَلْحَمْدُ لِلّهِ الَذى لا اِلهَ اِلاّ هُوَ الْمَلِكُ الْحَقُّ الْمُبينُ الْمُدَبِرُّ بِلا وَزيرٍ وَ لا خَلْقٍ مِنْ عِبادِهِ يَسْتَشيرُ
ستايش مخصوص خدايى است كه نيست معبودى جز او پادشاه بر حق آشكار آن مدبرى كهوزير و كمك كارى ندارد و نه با مخلوقى از بندگانش مشورت كند
الاْوَّلُ غَيْرُ مَوْصُوفٍ وَالْباقى بَعْدَ فَنآءِ الْخَلْقِ الْعَظيمُ الرُّبُوبِيَّةِ نُورُ السَّمواتِ وَالاْرَضينَ وَ فاطِرُهُما
آغازى كه به وصف درنيايد و آنكه پس ازفناىخلق باقى است آن خدايى كه مقام ربوبيتش بس بزرگ است روشنى آسمانها و زمينها وآفريننده آنهاست
وَ مُبْتَدِعُهُما بِغَيْرِ عَمَدٍ خَلَقَهُما وَ فَتَقَهُما فَتْقًاًً فَقامَتِ السَّمواتُ طآئِعاتٍ بِاَمْرِهِ
و پديدآورنده آنهاست بدون پايه و ستون آنها را آفريد و به نحو خاصى آنها را ازهم گشود پس آسمانها مطيعانه به امرش ايستادند
وَاسْتَقَرَّتِ الاْرضَوُنَ بِاَوْتادِها فَوْقَ الْمآءِ ثُمَّ عَلا
و زمينها نيز با ميخهايش (كوهها) بر زير آب مستقرشدند سپس برآمد
رَبُّنا فِى السَمواتِ الْعُلى اَلرَّحْمنُ عَلَى الْعَرْشِ اسْتَوى لَهُ ما فِى السَّمواتِ وَ ما فِى الاْرْضِ وَ ما بَيْنَهُما وَ ما تَحْتَ الثَّرى
پروردگار ما در آسمانهاى بلند آن بخشاينده كه بر عرش مستولى است از آن اوست هرچه درآسمانها و هر چه در زمين و هرچه مابين آن دو و آنچه در زير كره خاك است
فَاَنَا اَشْهَدُ بِاَنَّكَ اَنْتَ اللّهُ لا رافِعَ لِما وَضَعْتَ وَ لا واضِعَ لِما رَفَعْتَ وَ لا مُعِزَّ لِمَنْ اَذْلَلْتَ
پس منگواهى دهم كه براستى تويى خدايى كه هر چه را پست كردى كسى بلندش نتواند كرد و هر چه رابلند كردى كسش پست نتواند كرد
وَ لا مُذِلَّ لِمَنْ اَعْزَزْتَ وَ لا مانِعَ لِما اَعْطَيْتَ وَ لا مُعْطِىَ لِما مَنَعْتَ
هر كه را خوار كردى كسش عزت نتوان داد و هر كه را عزت دادى كسى خوارش نتواندآنچه را دادى جلوگير ندارد و آنچه را جلوگيرى كردى كسى نتواند بدهد
وَ اَنْتَ اللّهُ لا اِلهَ اِلاّ اَنْتَ كُنْتَ اِذْ لَمْ تَكُنْ سَمآءٌ مَبْنِيَّةٌ وَ لا اَرْضٌ مَدْحِيَّةٌ وَ لا شَمْسٌ مُضيَّئَةٌ وَ لا لَيْلٌ مُظْلِمٌ وَ لا نَهارٌ مُضيَّئُ
و تويى خدايى كه معبودىجز تو نيست بودى تو هنگامى كه نه آسمانساخته اى بود و نه زمين گسترده اى و نه خورشيد درخشنده اى و نه شب تاريك كنندهاى و نه روز روشنى دهنده اى
وَ لا بَحْرٌ لُجِّىُّ وَ لا جَبَلٌ راسٍ وَ لا نَجْمٌ سارٍ وَ لا قَمَرٌ مُنيرٌ وَ لا ريحٌ تَهُبُّ
و نه درياى موّاجى و نه كوه استوارى و نه ستاره سير كننده اى و نه ماه تابناك ونه بادى وزان
وَ لا سَحابٌ يَسْكُبُ وَ لا بَرْقٌ يَلْمَعُ وَ لا رَعْدٌ يُسَبِّحُ وَ لا رُوحٌ تَنَفَّسُ
و نه ابرى بارنده و نه برقى درخشنده و نه رعدى به تسبيح غرنده و نه جانىكه دم زند
وَ لا طآئِرٌ يَطيرُ وَ لا نارٌ تَتَوَقَّدُ وَ لا مآءٌ يَطَّرِدُ
و نه پرنده اى كه پرواز كند و نه آتشى كه روشن گردد و نه آبى كه روانگردد بودى
كُنْتَ قَبْلَ كُلِّ شَىْءٍ وَ كَوَّنْتَ كُلَّ شَىْءٍ وَ قَدَرْتَ عَلى كُلِّ شَىْءٍ وَابْتَدَعْتَ كُلَّ شَىْءٍ
تو پيش از هر چيز و همه را تو هستى دادى و بر هر چيز قادر و توانا گشتى همه اشياء را توپديد آوردى
وَ اَغْنَيْتَ وَ اَفْقَرْتَ وَ اَمَتَّ وَ اَحْيَيْتَ وَ اَضْحَكْتَ وَ اَبْكَيْتَ وَ عَلَى الْعَرشِ اسْتَوَيْتَ
توانگر كنى و فقير گردانى و بميرانى و زنده كنى و بخندانى و بگريانى وبر عرش مستولى هستى
