دعای امام سجاد (ع) در روز عرفه
الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعَالَمِينَ
سپاس خداوند را كه پروردگار جهانيان است.
اللَّهُمَّ لَكَ الْحَمْدُ بَدِيعَ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ ، ذَا الْجَلَالِ وَ الْإِكْرَامِ ، رَبَّ الْأَرْبَابِ ، وَ إِلَهَ كُلِّ مَأْلُوهٍ ، وَ خَالِقَ كُلِّ مَخْلُوقٍ ، وَ وَارِثَ كُلِّ شَيْءٍ ، لَيْسَ كَمِثْلِهِ شَيْءٌ ، وَ لَا يَعْزُبُ عَنْهُ عِلْمُ شَيْءٍ ، وَ هُوَ بِكُلِّ شَيْءٍ مُحِيطٌ ، وَ هُوَ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ رَقِيبٌ .
خداوندا! سپاس تو را! اى آفرينندهى آسمانها و زمين و اى صاحب بزرگى و كرم. پرورندهى پرورندگان، معبود هر پرستنده، آفرينندهى هر آفريده، وارث هر چيز، چيزى مانند تو نيست و هيچ از دانش تو پوشيده نه، و تو همه را فرا گرفته و بر هر چيز نگهبانى.
أَنْتَ اللَّهُ لَا إِلَهَ إِلَّا أَنْتَ ، الْأَحَدُ الْمُتَوَحِّدُ الْفَرْدُ الْمُتَفَرِّدُ
توئى خدا كه معبودى غير تو نيست، يكى و يگانه و يكتا و بىهمتا
وَ أَنْتَ اللَّهُ لَا إِلَهَ إِلَّا أَنْتَ ، الْكَرِيمُ الْمُتَكَرِّمُ ، الْعَظِيمُ الْمُتَعَظِّمُ ، الْكَبِيرُ الْمُتَكَبِّرُ
توئى خدائى كه معبودى غير تو نيست، كريمى و كرمت را غايت نيست،
عظيمى و عظمتت را نهايت نه، فر و شكوه كبرياى تو بىمنتهاست.
وَ أَنْتَ اللَّهُ لَا إِلَهَ إِلَّا أَنْتَ ، الْعَلِيُّ الْمُتَعَالِ ، الشَّدِيدُ الِْمحَالِ
خداوند توئى و معبودى غير تو نيست: بلندتر و برترى از هر چيز و به غايت توانا.
وَ أَنْتَ اللَّهُ لَا إِلَهَ إِلَّا أَنْتَ ، الرَّحْمَنُ الرَّحِيمُ ، الْعَلِيمُ الْحَكِيمُ .
توئى خداوند معبودى غير تو نيست بخشايندهى و مهربان، دانا و حكيم.
وَ أَنْتَ اللَّهُ لَا إِلَهَ إِلَّا أَنْتَ ، السَّمِيعُ الْبَصِيرُ ، الْقَدِيمُ الْخَبِيرُ
توئى خداوند معبودى غير تو نيست، شنوا و بينائى هميشه بودى و بر همه چيز آگاهى.
وَ أَنْتَ اللَّهُ لَا إِلَهَ إِلَّا أَنْتَ ، الْكَرِيمُ الْأَكْرَمُ ، الدَّائِمُ الْأَدْوَمُ ،
توئى خداوند! خدائى غير تو نيست، كريمى و كرمت بىپايان، پيوسته پايدار.
وَ أَنْتَ اللَّهُ لَا إِلَهَ إِلَّا أَنْتَ ، الْأَوَّلُ قَبْلَ كُلِّ أَحَدٍ ، وَ الآْخِرُ بَعْدَ كُلِّ عَدَدٍ
توئى خداوند معبودى غير نيست، در آغاز بودى پى از هر كس و در انجام باشى پس از هر چيز.
وَ أَنْتَ اللَّهُ لَا إِلَهَ إِلَّا أَنْتَ ، الدَّانِي فِي عُلُوِّهِ ، وَ الْعَالِي فِي دُنُوِّهِ
توئى خداوند و معبودى مستحق پرستش جز تو نيست، با وجود بلندى نزديكى و با نزديكى بلند.
وَ أَنْتَ اللَّهُ لَا إِلَهَ إِلَّا أَنْتَ ، ذُو الْبَهَاءِ وَ الَْمجْدِ ، وَ الْكِبْرِيَاءِ وَ الْحَمْدِ
توئى خداوند و خداوندگارى غير تو نيست با فر تابناك و شكوه، سزاوار سپاس.
وَ أَنْتَ اللَّهُ لَا إِلَهَ إِلَّا أَنْتَ ، الَّذِي أَنْشَأْتَ الْأَشْيَاءَ مِنْ غَيْرِ سِنْخٍ ، وَ صَوَّرْتَ مَا صَوَّرْتَ مِنْ غَيْرِ مِثَالٍ ، وَ ابْتَدَعْتَ الْمُبْتَدَعَاتِ بِلَا احْتِذَاءٍ .
توئى خداوند غير تو خدائى نيست، همه چيز را تو آفريدى نه از ماده، و هر صورت را نگاشتى
نه از روى نمونه، هر چه را نو پديد آوردى نه از رنگى و طرحى.
أَنْتَ الَّذِي قَدَّرْتَ كُلَّ شَيْءٍ تَقْدِيراً ، وَ يَسَّرْتَ كُلَّ شَيْءٍ تَيْسِيراً ، وَ دَبَّرْتَ مَا دُونَکَ تَدْبِيراً
هر چيز را اندازه مقرر كردى و براى آسانى هر يك را آماده كارى ساختى «هر چه غير تست تدبيرش تو كردى
أَنْتَ الَّذِي لَمْ يُعِنْكَ عَلَى خَلْقِكَ شَرِيكٌ ، وَ لَمْ يُوَازِرْكَ فِي أَمْرِكَ وَزِيرٌ ، وَ لَمْ يَكُنْ لَكَ مُشَاهِدٌ وَ لَا نَظِيرٌ .
توئى كه در آفرينش، كسى يارى تو نكرد و در كار تو راىزن و مددكار نبود و آفرينش تو را كس نديد و مانند تو كس نبود.
أَنْتَ الَّذِي أَرَدْتَ فَكَانَ حَتْماً مَا أَرَدْتَ ، وَ قَضَيْتَ فَكَانَ عَدْلًا مَا قَضَيْتَ ، وَ حَكَمْتَ فَكَانَ نِصْفاً مَا حَكَمْتَ .
خواستى و هر چه خواستى شد و حكم كردى و حكم تو عدل بود و داورى تو به نصفت و داد،
أَنْتَ الَّذِي لَا يَحْوِيكَ مَكَانٌ ، وَ لَمْ يَقُمْ لِسُلْطَانِكَ سُلْطَانٌ ، وَ لَمْ يُعْيِكَ بُرْهَانٌ وَ لَا بَيَانٌ .
توئى كه در جائى نگنجى و در برابر ملك تو ملكى نيست و از هيچ برهان و بيان فرو نمانى.
أَنْتَ الَّذِي أَحْصَيْتَ كُلَّ شَيْءٍ عَدَداً ، وَ جَعَلْتَ لِكُلِّ شَيْءٍ أَمَداً ، وَ قَدَّرْتَ كُلَّ شَيْءٍ تَقْدِيراً .
توئى كه شماره هر چيز را مىدانى و هر يك را اجل و فرجامى مقرر داشتى و اندازه معين فرمودى.
أَنْتَ الَّذِي قَصُرَتِ الْأَوْهَامُ عَنْ ذَاتِيَّتِكَ ، وَ عَجَزَتِ الْأَفْهَامُ عَنْ كَيْفِيَّتِكَ ، وَ لَمْ تُدْرِكِ الْأَبْصَارُ مَوْضِعَ أَيْنِيَّتِكَ .
توئى كه انديشهها بذات تو نرسد و دانشها از ادراك چگونگى تو فرو ماند و ديده جاى تو را درنيابد.
أَنْتَ الَّذِي لَا تُحَدُّ فَتَكُونَ مَحْدُوداً ، وَ لَمْ تُمَثَّلْ فَتَكُونَ مَوْجُوداً ، وَ لَمْ تَلِدْ فَتَكُونَ مَوْلُوداً .
توئى كه پايان ندارى تا محدود باشى و مجسم نيستى كه محسوس شوى و فرزند نياوردى تا فرزند ديگرى باشى.
أَنْتَ الَّذِي لَا ضِدَّ مَعَكَ فَيُعَانِدَكَ ، وَ لَا عِدْلَ لَكَ فَيُكَاثِرَكَ ، وَ لَا نِدَّ لَكَ فَيُعَارِضَكَ
دشمن ندارى تا با تو به عناد برخيزد و همتا ندارى كه با تو همسرى كند و مانند ندارى كه با تو برابرى نمايد.
أَنْتَ الَّذِي ابْتَدَأَ ، وَ اخْتَرَعَ ، وَ اسْتَحْدَثَ ، وَ ابْتَدَعَ ، وَ أَحْسَنَ صُنْعَ مَا صَنَعَ .
توئى كه آفرينش را بنياد نهادى و جهان را پديد آوردى و نو ساختى و شگفتى نمودى و هر چه ساختى نيكو ساختى.
سُبْحَانَكَ مَا أَجَلَّ شَأْنَكَ ، وَ أَسْنَى فِي الْأَمَاكِنِ مَكَانَكَ ، وَ أَصْدَعَ بِالْحَقِّ فُرْقَانَکَ
منزهى تو! چه بزرگ است شان تو و چه بلند است مكان تو و آشكاركنندهى حقست قرآن تو.
سُبْحَانَكَ مِنْ لَطِيفٍ مَا أَلْطَفَكَ ، وَ رَؤُوفٍ مَا أَرْأَفَكَ ، وَ حَكِيمٍ مَا أَعْرَفَكَ
منزهى تو! چه نيكو چارهسازى و چه بسيار مهربانى و حكيم راستكارى، هر چيز را مى شناسى.
سُبْحَانَكَ مِنْ مَلِيكٍ مَا أَمْنَعَكَ ، وَ جَوَادٍ مَا أَوْسَعَكَ ، وَ رَفِيعٍ مَا أَرْفَعَكَ ذُو الْبَهَاءِ وَ الَْمجْدِ وَ الْكِبْرِيَاءِ وَ الْحَمْدِ .
پاك خداوندا! چه پادشاه با فر و شكوهى! و چه بخشنده توانگر بسيار بخشى، چه بلند و بلند پايهاى، فروغمند با فر و بزرگى و سزاوار سپاسى!
سُبْحَانَكَ بَسَطْتَ بِالْخَيْرَاتِ يَدَكَ ، وَ عُرِفَتِ الْهِدَايَةُ مِنْ عِنْدِكَ ، فَمَنِ الَْتمَسَكَ لِدِينٍ أَوْ دُنْيَا وَجَدَكَ
پاك خداوندا! دست به خيرات گشودى و به رهنمائى شناخته گشتى هر كس تو را براى دين يا دنيا خواند هر چه خواست بيافت.
سُبْحَانَكَ خَضَعَ لَكَ مَنْ جَرَى فِي عِلْمِكَ ، وَ خَشَعَ لِعَظَمَتِكَ مَا دُونَ عَرْشِكَ ، وَ انْقَادَ لِلتَّسْلِيمِ لَکَ کُلُّ خَلْقِکَ
منزهى! هر چه علم تو بدان تعلق گرفته است براى تو فروتنى كند و هر چه زير عرش تست در برابر عظمت تو سر فرود آرد و هر آفريدهى فرمانبردارى تو را گردن نهد.
سُبْحَانَكَ لَا تُحَسُّ وَ لَا تُجَسُّ وَ لَا تُمَسُّ وَ لَا تُكَادُ وَ لَا تُمَاطُ وَ لَا تُنَازَعُ وَ لَا تُجَارَى وَ لَا تُمَارَى وَ لَا تُخَادَعُ وَ لَا تُمَاكَرُ
منزهى تو! بحس در نمىآئى و لمس تو را در نيابد و دست به تو نرسد، نيرنگ كسى در تو اثر نكند و چيزى تو را فرا نگيرد و با تو برنيايد و برابرى نكند و به جدال با تو نخيزد و تو را فريب ندهد و با تو نيرنگ نبازد.
سُبْحَانَكَ سَبِيلُكَ جَدَدٌ . وَ أَمْرُكَ رَشَدٌ ، وَ أَنْتَ حَيٌّ صَمَدٌ .
منزهى تو! راه تو هموار، فرمان تو حق و توئى زنده و بىنياز
سُبْحَانَكَ قَولُكَ حُكْمٌ ، وَ قَضَاؤُكَ حَتْمٌ ، وَ إِرَادَتُكَ عَزْمٌ .
منزهى تو! گفتار تو درست و به حكمت، و فرمان تو شدنى و مشيت تو انجام يافتنى است.
سُبْحَانَكَ لَا رَادَّ لِمَشِيَّتِكَ ، وَ لَا مُبَدِّلَ لِكَلِمَاتِكَ .
منزهى تو! خواستهى تو را كسى رد نكند و سخنان تو را دگرگون نسازد.
سُبْحَانَكَ بَاهِرَ الآْيَاتِ ، فَاطِرَ السَّمَاوَاتِ ، بَارِئَ النَّسَمَاتِ
نشانه الوهيت تو هويدا است، توئى آفرينندهى آسمانها. پديد آرندهى جانداران.
لَكَ الْحَمْدُ حَمْداً يَدُومُ بِدَوَامِكَ
سپاس تو را! سپاسى كه با هستى تو پايدار باشد
وَ لَكَ الْحَمْدُ حَمْداً خَالِداً بِنِعْمَتِكَ .
سپاس تو را! سپاسى كه با نعمت تو جاويد ماند.
وَ لَكَ الْحَمْدُ حَمْداً يُوَازِي صُنْعَكَ
سپاس تو را! سپاسى كه برابر احسان تو بود.
وَ لَكَ الْحَمْدُ حَمْداً يَزِيدُ عَلَى رِضَاكَ .
سپاس تو را! سپاسى افزون از رضاى تو.
