مسلم دارابی: فقط به خاطر داداشی شرکت کردم
حرف های جالب مسلم دارابی درباره مردان آهنین
مسلم دارابی: فقط به خاطر داداشی شرکت کردم
حالا نوبت مسلم دارابی است که این عنوان پرزرق و برق را در آلبوم افتخارات ورزشی اش ببیند. درست است که مسلم امسال قهرمان مردان آهنین شد اما دل پری از مسوولان دارد و به خاطر برخی اتفاقات حالش خیلی خوب نیست.
مجله یکشنبه: قوی ترین مرد ایران! این عنوانی است که اولین بار نصیب محراب فاطمی شد، بعد از چند سال که محراب به کسی اجازه نزدیک شدن به این عنوان را نمی داد، رضا قرایی آمد و کمربند قهرمانی را مدتی به خود اختصاص داد.
بعد از رضا قرایی و حاشیه هایش هم نوبت روح الله داداشی بود که بتواند قدرت خود را نشان دهد و در مسابقات مردان آهنین عنوان قوی ترین مرد ایران را کسب کند. حالا نوبت مسلم دارابی است که این عنوان پرزرق و برق را در آلبوم افتخارات ورزشی اش ببیند. درست است که مسلم امسال قهرمان مردان آهنین شد اما دل پری از مسوولان دارد و به خاطر برخی اتفاقات حالش خیلی خوب نیست.
*به نظرت امسال کیفیت مردان آهنین مثل سال های پیش بود؟
آیتم هایی که در مسابقه امسال وجود داشت هم مثل هر سال، منتخبی از آیتم های جهانی بود با این تفاوت که نسبت به سال های گذشته سبک تر به نظر می رسید. با اینکه تلاش کردم در تمرینات قدرت بدنی ام را افزایش دهم تا به سطح مطلوب جهانی برسم همگام با بچه های ایران روی مسائل سرعتی هم کار کردم تا بتوانم رقابت خوبی با دوستان داشته باشم. در مجموع فکر می کنم از نظر استانداردهای جهانی مسابقه امسال سطح پایینی داشت.
*حتی نسبت به مسابقات سال گذشته هم پایین تر بود؟
نسبت به مسابقه پارسال که خیلی پایین تر بود. مثلا یکی از آیتم های زیبا که سال گذشته بود اما امسال حذف شده بود، آیتم پلکان بود. از نظر برنامه ریزی هم فکر می کنم یک مقدار بی نظمی و بی برنامگی به چشم می خورد.
*دلیل این بی نظمی ها چه بود؟
دلیلی که بیان می شد این بود که قرار نبوده امسال این مسابقه برگزار شود و در دقایق آخر برگزاری آن قطعی شده است. ما تا چهار روز مانده به مسابقه نمی دانستیم قرار است در چه بخش هایی مسابقه دهیم! در کجای دنیا شما قبل از مسابقه نمی دانید که قرار در چه آیتم هایی حضور داشته باشید؟ فکر می کنم مسوولان برگزاری مردان آهنین، امسال هیچ ارزشی برای ورزشکاران قائل نشدند و بی احترامی های زیادی به بچه ها شد. متاسفانه هیچ کسی هم نیست که از حق و حقوق ورزشکاران دفاع کند.
*امسال اخباری مبنی بر عدم برگزاری مردان آهنین به دلیل مسایلی که برای امیر قرایی و مرحوم داداشی اتفاق افتاد، منتشر شد، ماجرا چه بود؟
من و همه کسانی که در این مسابقات شرکت می کنیم مدیون خون روح الله هستیم! ورزشکاران مردان آهنین خیلی مظلوم واقع شده اند. اگر بخواهند از خودشان دفاع کنند، گرفتار جریانی شبیه به مساله آقای قرایی می شوند و اگر هم بخواهند از خودشان دفاع نکنند، مثل روح الله داداشی مظلوم واقع می شوند. این مساله هم به دلیل این است که اسم قوی ترین روی این بچه ها هست و خیلی ها در جامعه هستند که می خواهند ما را خرد کنند.
*چرا این اتفاق می افتد؟
من نمی دانم ماجرا از کجا ناشی می شود! یکی از دوستان من در پاسگاه است. یک روز برای دیدار او به پاسگاه رفتم که به من گفت دو تن از دوستانت هم در بازداشتگاه هستند! من همانجا گفتم حاضرم قسم بخورم این دو نفر از بچه های قوی ترین مردان نیستند چون متاسفانه این روزها هر کسی که یک مقدار ورزش می کند خودش را به این بچه ها می چسباند در حالی که بچه هایی که در زمینه قوی ترین مردان فعالیت جدی دارند شاید بیشتر از بیست نفر هم نمی شوند. من به بازداشتگاه رفتم و آن دو نفر را دیدم. باور کنید در تمام این سال ها که در مسابقات مختلفی شرکت کرده ام حتی یک بار هم ندیده بودم شان.
*امیر قرایی مگر جزو قوی ترین مردان نبود؟
من در جریان کامل مشکل آقای قرایی نیستم اما آنطور که شنیده ام ایشان در حال دفاع از خود بوده اند که این مساله به وجود آمده است.
*تو جزو آن ورزشکارانی هستی که مسائل اخلاقی را خیلی رعایت می کنی. اما این را هم نمی شود انکار کرد که خیلی از هم رشته ای های تو در پشت دوربین اخلاق را رعایت نمی کنند، این را قبول داری؟
بله، شکی در این موضوع نیست. از قدیم گفته اند پنج انگشت یک دست شبیه به هم نیست. در خانواده ای که چند پسر وجود دارد نمی توانید دو نفر را پیدا کنید که به طور کامل شبیه به هم باشند! البته این مسایل حاشیه ای که می گویید فقط مختص به رشته ما نیست، در همه رشته ها وجود دارد. الان در رشته کشتی شما خبر دارید که در جریان برگزاری مسابقه کشتی بین دو تیم، در یکی از شهرستان ها، اعضای دو تیم با چاقو به جان هم افتاده اند و خیلی ها زخمی شده اند؟ یا مگر در فوتبال، آن هم جلوی دوربین بدترین رفتارها انجام نمی شود؟ متاسفانه چون بچه های فعال در رشته قوی ترین مردان درشت هیکل هستند و یک مقدار چهره هایشان غلط انداز است، کوچک ترین کارهایشان زیر ذره بین است. من خودم شخصا الان در بستنی خوردنم هم دقت می کنم و خودم را در معذورات زیادی قرار می دهم تا مبادا حرکت اشتباهی انجام دهم.
*آنطور که شنیده ام مردان آهنین 91 پشت صحنه پرحاشیه ای هم داشته و بین علی داداشی و فرامرز خودنگاه درگیری هایی به وجود آمده است...
بگذار در این مورد صحبتی نداشته باشم. بهتر است این سوال را از این دو عزیز بپرسید.
*به نظرت بهتر نیست داوری های قوی ترین مردان که سال هاست در انحصار آقای خودنگاه است، به کس دیگری سپرده شود؟
بدون شک این اتفاق خوبی خواهد بود. آقا فرامرز استاد و بزرگ ما هستند اما مسلما ایشان برای داوری این مسابقات یک نفر را به عنوان کمک در کنار خود می خواهند تا کارها یک مقدار راحت تر جلو برود. خیلی سخت است که یک نفره در مورد یک کار بزرگ تصمیم گیری کرد. شما فوتبال یا کشتی را نگاه کنید، چند داور در زمین و خارج از زمین حضور دارند تا همه چیز خوب کنترل شود. من این موضوع را به خود آقا فرامرز هم عرض کرده ام که بهتر است از بقیه بچه ها هم کمک بگیرند. البته در این مساله من آقا فرامرز را مقصر نمی دانم. سال های گذشته دوستانی در کنار ایشان به عنوان کمک حضور داشتند که آقای خودنگاه را یک مقدار اذیت کرده اند.
*تو اطلاع داری که داور مردان آهنین را چه کسی انتخاب می کند؟
فکر می کنم صداوسیما و فدراسیون به صورت مشترک داوران را انتخاب می کنند.
*یکی دیگر از مسایلی که درمورد مردان آهنین مطرح است، جوایزی است که اهدا می شود، به نظرت باتوجه به زحماتی که شما می کشید سیزده میلیون تومان برای نفر اول جایزه منصفانه ای است؟
ای کاش می شد یک بلندگو به من می دادند تا من سر این موضوع اعتراضم را بیان می کردم! معنای این جوایز، بی ارزش کردن ورزشکار است. من سالی چیزی حدود 17 تا 20 میلیون تومان هزینه می کنم، چرا باید سیزده میلیون جایزه ام باشد؟ فدراسیون که هیچ حمایتی از ما نمی کند، حتی برای رفتن به مسابقات خارجی هم با مشکل رو به رو هستیم و الان چهارده سال است که نتوانسته ایم در یک مسابقه خوب خارجی شرکت کنیم. ای کاش می توانستم این حرف ها را بلند بگویم که چرا وقتی دو میلیارد و دویست میلیون تومان پول نصیب فدراسیون می شود، جایزه نفر اول باید اینقدر باشد؟ وقتی این سوال را از مسوولان بپرسید با این پاسخ مواجه می شود که اگر جایزه خوبی داده شود، این ها سال دیگر پررو می شوند. هر سال اسپانسرهای این برنامه افزایش پیدا می کند. متاسفانه کسی نیست که این حرف را گوش کند...
*با این تفاسیر برایت می ارزد که این ورزش را ادامه دهی؟
شاید باورت نشود اما الان یک هفته است که نتوانسته ام به دلیل مشغله های ذهنی ام، درست بخوابم. دارم به این فکر می کنم که با این وضعیت چه آینده ای در انتظارم است. هر ورزشکاری دوست دارد به بالاترین رتبه در رشته ورزشی خود دست پیدا کند. ما گناه نکرده ایم که وارد این رشته شده ایم! من الان سی ساله هستم و اگر بخواهم تغییر رشته دهم چند سال طول می کشد و درصد موفقیتم در رشته جدید چندان زیاد نخواهد بود. متاسفانه مسوولانی که دارند این مسابقات را برگزار می کنند هیچ ارزشی برای ورزشکاران قایل نیستند.
*امسال تو به انگیزه ای که داشتی رسیدی و قهرمانی شدی. سال آینده هم در مسابقات شرکت می کنی؟
این موضوع را اولین بار است که می گویم، امسال و چند ماه مانده به برگزاری مسابقات، پیشنهاد خوبی برای بازی در یک فیلم سینمایی داشتم که اگر می پذیرفتم 45 میلیون تومان برای بازی در نقش اصلی یک فیلم نصیبم می شد اما تنها انگیزه ای که باعث شد در این دوره از مسابقات شرکت کنم، زنده نگه داشتن یاد روح الله داداشی بود. در مسابقات هم هیچ انگیزه دیگری را دنبال نمی کردم. خیلی از جاها آقای علی داداشی به من انگیزه و روحیه می دادند و باعث می شدند بتوانم مسابقه را ادامه بدهم.
*این صحبت ها یعنی ما سال دیگر تو را در برنامه نمی بینیم؟
من تا 10 سال دیگر هم اگر بتوانم مسابقه خواهم داد اما حرفم این است که کاری کنند تا احترام ورزشکار هم حفظ شود. وقتی دارند این همه پول از اسپانسرها می گیرند چرا ورزشکار اینقدر مظلوم واقع می شود.
*غیر از شرکت در مسابقات مردان آهنین، شغل دیگری هم داری؟
قبلا در حوزه ساختمان سازی فعال بودم و اگرم کارم را ادامه می دادم با همین سن و سال کم یکی از جوانان متمول بودم، اما متاسفانه پنج سال است که وقت و سرمایه ام را صرف ورزش کرده ام. تنها کاری که کرده ام این بوده که واحد ساختمانم را فروخته ام و پولش را صرف هزینه زندگی کرده ام. سال 90 هم بعد از این همه سال بالاخره توانستم یک باشگاه تاسیس کنم که آن هم به دلیل تعدد باشگاه ها، درآمد چندانی ندارد.
*آخرین باری که دعوا کردی کی بود؟
دعوا که نمی شود گفت اما همین چند شب پیش بود که شخصی توهین خیلی بدی به من کرد که از پریشب تا به الان به خاطر توهین او نتوانسته ام بخوابم.
*ماجرا چه بود؟
دو شب پیش در مراسمی بودیم که این آقا که حالش هم خوب نبود. حرکات ناشایستی انجام می دادند، به ایشان تذکر دادم و از ایشان خواستم خودشان را کنترل کنند اما ایشان در جواب به من گفتند که تو چه کاره هستی؟ فکر کردی از روح الله داداشی گنده تری؟ آن لحظه واقعا بغض گلویم را گرفت و همان موقع و شبانه از شهرستان راهی کرج شدم و به خانه آمدم.
در حاشیه
شاید جودوکار شوم
*اکثر کسانی که در مردان آهنین قهرمان می شوند، دیگر در این مسابقه شرکت نمی کنند، نمونه اش رضا قرایی یا محراب فاطمی...
این طبیعت ورزش حرفه ای است که نمی توان بیشتر از پنج شش سال در آن دوام آورد و در اوج ماند. من خودم امسال با تحمل چه سختی هایی راهی مسابقات شدم. رباط صلیبی ام پاره شد، یکی از پاهایم پنج سانت از آن یکی لاغرتر شده بود و...
*برنامه ات برای امسال چیست؟
اگر مسوولان بخواهند بزرگواری کنند و ما را به مسابقات جهانی بفرستند، در مسابقات جهانی شرکت خواهم کرد. شاید هم رشته ام را تغییر دادم و در یک رشته المپیکی ورزش را ادامه بدهم.
*چه رشته ای؟
خب من قبلا کشتی کار کرده ام و وزنم هم الان بالاست و فکر می کنم می توانم در رشته جودو موفق باشم.
*الگوی مسلم دارابی کیست؟
اول از همه که مولا علی (ع) و بعد هم مرحوم غلامرضا تختی و روح الله داداشی.
*امسال باتوجه به اینکه یکی از بااخلاق ترین ها بودی، نامت در میان کاندیداهای مرد اخلاق مسابقات نبود...
امسال شاید به این دلیل که زیاد از دوست مان، مرحوم روح الله داداشی یاد کردم نامم جزو چهار کاندیدای مرد اخلاق هم وجود نداشت.
*یعنی دست اندرکاران برنامه نمی خواستند نام روح الله در برنامه زیاد برده شود؟
اصلا امسال بنا بود مسابقات به یاد روح الله برگزار شود اما نمی دانم چه جریانی پیش آمد...
خاطرات
روح الله پیشنهادات خوبی از خارج داشت اما...
مرحوم روح الله داداشی از کشورهای خارجی پیشنهادات بسیار خوبی داشتند که از ایران بروند و در آنجا ورزش را ادامه دهند اما ایشان همه این پیشنهادات را رد کردند تا در ایران بمانند و کار کنند. متاسفانه ما از حق و حقوق خودمان هم محروم هستیم، خودشان قانون تصویب کرده اند که هفت سکه به قهرمانان کشوری تعلق بگیرد اما وقتی برای دریافت این هدایا اقدام می کنیم با این پاسخ مواجه می شویم که به علت کمبود بودجه امکان این موضوع وجود ندارد و در نهایت یک ربع سکه به ورزشکار اهدا می شود.
اهانت به ورزشکار افتخار نیست
در مورد موضوع قتل روح الله باید بگویم ماجرا همان چیزی بود که در جراید اعلام شد. کسی که می آید و راه ورزش را برمی گزیند از راه هایی چون چاقوکشی و... تبری می جوید. کسی مثل آقای میران با دو متر قد و چیزی حدود 170-180 کیلو وزن از کسی که چاقو کشیده است فرار می کند، فکر می کنید ایشان اگر بخواهد نمی تواند با یک ضربه آن آدم چاقوکش را نقش زمین کند؟ اما ایشان و دیگر ورزشکاران نمی خواهند تن به نزاع و دعوا دهند. متاسفانه بعضی از افراد وجود دارند که فکر می کنند با اهانت به یک ورزشکار می توانند بزرگ و مشهور شوند. یک ورزشکار اگر به شهرت رسیده مطمئن باشید در این راه زحمات زیادی را متحمل شده. اهانت به یک ورزشکار افتخار نیست. خواری و ذلت است.
علی داداشی می خواست ببخشد
در مراسم اعدام قاتل مرحوم داداشی حضور نداشتم. چون از لحاظ روحی شرایط دیدن اینطور چیزها را ندارم و از طرفی فکر می کنم آن آدم هم ارزشش را نداشت که بخواهم بروم و اعدامش را تماشا کنم. علی داداشی شخصا دوست داشت که ببخشد اما در این مورد فقط شخص آقای علی داداشی تصمیم گیرنده نبود. این درست که حق آن آدم واقعا مرگ بود چون اگر زنده می ماند مشکلات زیادی برای جامعه ایجاد می کرد. اما من از نزدیک شاهد بودم که علی آقا می خواست ببخشد اما خانواده داداشی از تعداد زیادی خواهر و برادر تشکیل شده و همه با هم در این مورد تصمیم گرفتند.
