به سوی دکوراسیون مدرن

این دوران، دوران تغییرات سریع است. تغییرات حاصل در سراسر جهان به دنبال دو جنگ جهانی و پیشرفت های چشمگیر در تکنولوژی طی این قرن آهنگ زندگی را سرعت بخشید.












http://www.aftab.ir/articles/art_cul...d764f161a1.jpg











این دوران، دوران تغییرات سریع است. تغییرات حاصل در سراسر جهان به دنبال دو جنگ جهانی و پیشرفت های چشمگیر در تکنولوژی طی این قرن آهنگ زندگی را سرعت بخشید. حدود دویست سال پیش ده ها سال طول می کشید تا یک سبک دکوراسیونی در میان کشورهای اروپایی گسترش یابد و سپس اقیانوس ها را به سوی باقی جهان طی کند. اما امروز گسترش وسایل ارتباط جمعی کوچکترین تغییرات در مد را ظرف چند روز به اقصی نقاط جهان می رساند.
از این رو سبک های دکوراسیونی تقریباً با سرعت تغییرات مد لباس در حال تغییر و تحول هستند و از آنجا که مردم قادر به تغییر دادن مبلمان و وسایل منزل و دکوراسیون کلی خانه در زمان های کوتاه نیستند، امروز اغلب سبک های دکوراسیونی دچار تداخل و به عبارتی همپوشانی،حتی در یک خانه واحد، می شوند. در ابتدای قرن بیستم در میان طراحان دکوراسیون اروپایی عکس العملی نسبت به تزئینات افراطی اوایل قرن نوزدهم پدیدار شد و آنان را به سوی سبکی از معماری که بیشتر بر روی فضاهای باز، تناسب و سطوح صاف تکیه داشت، سوق داد. در فرانسه «جنبش مدرن» توسط فردی به نام کربوزیر (۱۸۸۷ـ۱۹۶۵ Corbusier) شکل گرفت. از او کتابی با عنوان «درباره معماری» در سال ۱۹۲۷ به زبان انگلیسی به چاپ رسید که در آن «نکته هایی از یک معماری جدید» را مطرح می کرد: ردیف های افقی پنجره ها، نقشه ای آزاد، نمای ساده و سقف های مسطح. در ایالات متحده آمریکا، فرانک للوید رایت (۱۹۵۶ـ۱۸۶۷) خطوط ساده افقی و اتاق های وسیع و کم ارتفاع در معماری را توسعه داد. خانه های معروف طراحی شده توسط او در اطراف شیکاگو به نحوی چشمگیر بی پیرایه هستند با نمای ساده اما زیبا از ترکیب آجر با چوب مرغوب. مدرسه طراحی باهاوس که در سال ۱۹۱۹ در ویمار آلمان تاسیس شد، سردمدار بسیاری از ایده های جنبش مدرن بود.
هدف مدیر این مدرسه، والتر گروپیوس (۱۹۶۹ـ۱۸۸۳) ایجاد ارتباط میان همه آموزش های هنری، معماری و طراحی بود. معماری حاصل از این تجمع به صورت ساختمان های مکعب مانندی با سقف های مسطح و ردیف های عمودی و افقی پنجره های بزرگ با قاب های فلزی برای راه یافتن نور طبیعی فراوان به داخل بود.
نوگرایی، کارایی و بهداشت جوهر اصلی سبک جدید بود. رنگ سفید رنگ ارجح برای دیوارها بود که عاری از تزئینات و گچبری های پیشین، سطوحی صاف و ساده بودند. درها بدون قاب بندی های سنتی و تنها پوشیده از سطوح تخته سه لای رنگ شده بودند. فرم ها بیشتر به سوی آیرودینامیک شدن متمایل بود و مبله کردن اتاق خواب، اتاق نشیمن و آشپزخانه با وسایل توکار متداول شد. در هلند گروهی تحت عنوان «استایل» (به معنای سبک)، نامی برگرفته از مجله ای با همین عنوان نیز رسالت خود را بر بریدن هرچه بیشتر از فرم های متداول و گذشته و پیش بردن طراحی دکوراسیون به سوی قرن بیستم قرار داده بود.
رهبر این گروه گرت ریتولد (۱۹۶۴ـ۱۸۸۸) طراحی های خود را بر پایه فرم های سه گوش آبستره با رنگ های اولیه قرمز، آبی و زرد قرار داده بود.
معروف ترین ساختمان او، خانه شرودر در اتریش، نمایی با خطوط ساده، سطوحی متشکل از قطعات بلوک مانند بدون هرگونه گچبری روی دیوارها و سقف با ردیف های متصل افقی از پنجره های فلزی داشت. آرت دکو نقطه اوج زاهد منشی جنبش مدرن بود. آرت دکو نام خود را از نمایشگاهی که با عنوان «هنرهای تزئینی» به سال ۱۹۲۵ در پاریس برگزار شد، گرفته بود و در دهه های ۲۰ و ۳۰ قرن بیستم در اروپا و آمریکا بسیار مرسوم بود. بارزترین ویژگی این سبک استفاده از اشکال هندسی بود. دایره ها، نیم دایره ها، سه گوش ها، چندضلعی ها و مکعب ها به عنوان طرح هایی برای فرش، کفپوش، کاغذدیواری، کاشی، پارچه و همچنین فرم مبلمان، ظروف، شومینه، چراغ ها، لوازم صوتی و خلاصه هر آنچه در دکوراسیون دخیل است، به کار گرفته می شدند.
موتیوهای ساده شده که منظره هایی چون غروب آفتاب را نشان می دادند و فرم های استیلیزه شده درختان، گل ها، فواره و اشکال حیوانات به ویژه آهو، در حالی که از نقوش تمدن باستانی آزتک ها (معبد پلکانی زیگورات) و مصر (پس از راه یافتن به داخل معبد توتانخ آمون در سال ۱۹۲۲) الهام گرفته می شدند، به طور گسترده مورد استفاده قرار می گرفتند.
این سبک که به شدت تحت تاثیر هنر شرق بود، مناسب ترین سبک برای طراحی هتل های لوکس، رستوران ها، کشتی های اقیانوس پیما، سالن های تئاتر و صحنه های فیلمبرداری بود. طراحان فرم های پرانحنا با سطوح پرداخت شده کالاهای سبک آرت دکو را با مواد اولیه متنوعی چون چوب خودرنگ روشن (گردو، بلوط و افرا)، چرم، مرمر و شیشه می ساختند. انواع مختلف مبلمان و شیرآلات خانه با کروم ساخته می شد و انواعی نیز با پلاستیک های جدید مانند باکلیت که سخت و براق است، تولید می شدند.
این ترکیب متنوع و مطبوع مصالح و مواد گوناگون در پس زمینه ای از دیوارهای سفید، کرم یا بژ قرار می گرفت و با پارچه هایی به رنگ های روشن ملایم مثل هلویی تکمیل می شد.
لکه هایی از رنگ های نارنجی، سبز زمردی، آبی و قرمز نیز گاه این دکوراسیون ها را مزین می کرد. در آمریکا حرکتی برای آیرودینامیک کردن همه وسایل به راه افتاده بود و چنان که طراحی اتومبیل ها و لوکوموتیوهای قطار به سوی آیرودینامیک شدن می رفت، لوازم خانگی از قبیل یخچال و جاروبرقی نیز به تقلید از این جنبش با اشکال دوکی شکل و آیرودینامیک طراحی و تولید می شدند. در هر دو سوی آتلانتیک طراحی ساختمان ها با نمایی آیرودینامیک، صاف و براق رایج شده بود.
جنگ جهانی دوم توقفی ناگهانی در روند حرکت طراحی و معماری به وجود آورد. با این حال تکنولوژی ساخت تخته سه لایه سبب شد که مصرف آن در صنایع هواپیماسازی رشد چشمگیری یابد. در سال ۱۹۵۱ فستیوالی در انگلستان برگزار شد که بر سادگی زاهدگونه پس از جنگ نقطه پایانی نهاد و سبکی که به دنبال این فستیوال و متاثر از آن در دهه های ۵۰ و ۶۰ قرن بیستم رایج شد، راحت و بی تکلف بود. این سبک «سبک معاصر» نام گرفت. هشت میلیون نفر از نمایشگاهی که خاستگاه سبک معاصر بود، دیدن کردند. در این زمان از بتون، شیشه و استیل در ساخت بسیاری از ساختمان ها استفاده می شد از جمله ساختمان فستیوال سلطنتی که هنوز در کناره جنوبی رود تایمز پابرجا است.

http://www.aftab.ir/images/article/break.gif








روزنامه قدس