پیامبر (ص) فرمودند : پس آدم پس از روزه گرفتن ایام البیض از روی اندوه نشست و سر را در میان زانو گذاشت و گفت : اندوهگین و غمگین خواهم بود تا امر خدا برسد . پس حق تعالی جبرئیل را بسوی او فرستاد و گفت : ای آدم ، چرا تو را اندوهناک و محزون می بینم ، گفت : پیوسته چنین غمگین خواهم بود تا امر خدا برسد . جبرئیل گفت : من فرستاده خدا به سوی توام ، خداوند تو را سلام می رساند و می فرماید : ای آدم «حیاک الله و بیاک»
گفت : معنی ـحیاک الله » را دانستم یعنی خدا تو را زنده بدارد ، پس «بیاک» به چه معنی می باشد ؟
جبرئیل گفت : یعنی خدا تو را خندان می گرداند .
پس آدم به سجده رفت و چون سر از سجده برداشت ، سر به سوی آسمان بلند کرد و گفت : خداوندا ، حسن و جمال مرا زیاده گردان ؛ چون صبح شد ، ریش بسیار سیاهی بر روی او روییده بود ، دست بر آن زد و گفت : پروردگارا ، این چیست ؟ فرمود : این لحیه است ، زینت دادم تو را به این و فرزندان تو را تا روز قیامت .(1)
1- علل الشرایع ، ص 338 / حیوه القلوب ج 1 ص 163 و 164
