مصرف خودسرانه مکمل‌های آهن از آنجا که ترکیبی شیمیایی است و شاید مورد نیاز بدن نباشد، کار اضافی بر دوش کبد می گذارد و سبب بروز برخی بیماری‌ها از جمله برخی از انواع سرطان می‌شود.
از آنجا که مصرف این ماده شیمیایی کار کبد را افزایش می‌دهد و از آنجا که کبد متابولیسم تمام بدن، دفع سموم و مواد زاید و داروها را بر عهده دارد، افزایش کار می‌تواند در برخی شرایط سبب بروز سرطان از جمله سرطان کبد شود.
غیر از بیماری‌های کبدی، مصرف خوسرانه این مکمل می‌تواند سبب بالا رفتن میزان آهن بدن شود و آهن اگرچه در فعالیت‌های بدن نقش دارد، اما مازادش به عنوان یک رادیکال آزاد می‌تواند سرطان‌زا باشد.
از طرف دیگر، رابطه مستقیمی بین افزایش آهن و بالا رفتن هموسیستئین و بروز بیماری قلبی عروقی وجود دارد؛ برای مثال، در آقایان به ویژه در سنین بالا این که گفته می‌شود گوشت قرمز
افزایش آهن همان‌طور که گفته شد سبب افزایش هموسیستئین و بروز بیماری قلبی عروقی می‌شود.
مصرف نکنند، به دلیل فراوانی آهن است.
به علاوه، این عادت بد غذایی می‌تواند سبب تجمع آهن در بافت‌هایی شود که آهن نباید در آنها وجود داشته باشد و عملکرد این بافت‌ها در اثر این تجمع مختل می‌شود؛ از جمله این بافت‌ها می‌توان به بافت کلیه اشاره کرد.
تحقیقات نشان داده‌اند در خانم‌های باردار، آهن باید حد نرمالی داشته باشد و بیشتر از آن می‌تواند در رشد جنین اختلال ایجاد کند.
در کشورهایی که برنامه غنی‌سازی مواد غذایی مانند غلات با آهن را دارند، این کار برای گروه‌های آسیب‌پذیر مناسب نبوده است.
در کل، مصرف مکمل آهن برای افراد کم خون و کسانی که در معرض ابتلا به کم‌خونی هستند مانند کودکان، خانم های باردار و نوجوانان به ویژه دختران لازم است، اما مقدار آن باید زیر نظر پزشک یا متخصص تغذیه بر اساس میزان هموگلوبین خون تنظیم شود، زیرا دریافت بیش از مقدار مورد نیاز آهن، مضر خواهد بود.
دکتر خدیجه رحمانی - متخصص تغذیه
