عینک های هوشمند گوگل: نکات فنی و نظرات متخصصان در میان شایعات
اگر به خاطر داشته باشید، هفته گذشته درباره مقاله نیویورک تایمز در خصوص عینک های هوشمند گوگل صحبت کردیم و برخی از خصوصیات احتمالی و حدسیاتی در مورد قیمت و زمان ارائه آنها به بازار را به بحث گذاشیتم. اما به نظر می رسد که این محصول چنان جنجالی و جذاب است که بازار شایعات و صحب درباره آن همیشه داغ است.
همان گونه که قبلا اشاره کردیم احتمالا گوگل تا پایان سال جاری عینک های دارای صفحه نمایش را معرفی خواهد کرد. و البته از هم اکنون شروع به تبلیغ برای جذب طراح و مهندسین خبره جهت تولید نقشه های با واقعیت افزوده نموده است. در شرح وظایف شغل طراح آمده است، گوگل به فردی نیاز دارد که بتواند «پلتفرم های موبایل، نقشه های واقعیت افزوده و موقعیت جغرافیایی یا geo-location را با فعالیت های ریل تایم و لحظه ای کاربر در هم ادغام کند.»
البته هنوز هیچ شواهدی در دست نیست که این تبلیغات استخدامی گوگل ارتباطی با عینک هوشمند مورد شایعه داشته باشد. اما زمان همه چیز را مشخص خواهد کرد. هر چه جلوتر می رویم داستان جذاب تر شده و علاقه مان به داشتن یکی از این عینک ها بیشتر می شود. اما در کنار آن سوال های زیادی هم اینجا می شود که پاسخ به آنها می تواند به درک بهتر این تکنولوژی جدید کمک زیادی کند. مثلا اینکه این عینک واقعا چگونه کار می کند؟ و اینکه آیا قرار است این تکنولوژی گوگل تبدیل به یک محصول عمومی و همه گیر شود یا اینکه فقط در کمد لابراتوارهای این شرکت خاک بخورد؟
در ادامه مطلب با ما باشید تا جواب سوالاتی از این دست را در مصاحبه Wired با Blair MacIntyre رئیس آزمایشگاه محیط های افزده در Georgia Tech بیابید.
این عینک ها احتمالا چگونه کار می کنند؟
طبق گزارش تایمز، اطلاعات بر روی «یک صفحه کوچک که با فاصله چند اینچ از چشم شما نصب شده» نمایش داده می شوند. یک دوربین با رزولوشن پایین دنیای واقعی را مانیتور کرده و «اطلاعات در باره مکان ها، ساختمان های اطراف و دوستانی که در نزدیکی تان هستند می توانند روی تصویر را پوشانده و در جلو دید شما قرار گیرند.» عینک به صورت متصل به دستگاه اندرویدی کاربر کار می کند و قرار است با امکان ارتباط اطلاعاتی 3G و 4G فروخته شود.
توضیحات بالا دو راه جداگانه و بحث را در خصوص نمایش اطلاعات پیش می آورد. اشاره به صفحه کوچکی که در فاصله چند اینچی چشم کاربر قرار می گیرد، می تواند اشاره ای به چیزی شبیه عینک ایمنی برف Recon Instrument’s Mod Live با تصاویر لحظه ای و زنده باشد. این سیستم دارای لنز های معمولی است و صفحه نمایش پوشیدنی روی سر یا HUD اطلاعات را از طریق یک صفحه ال سی دی مجزای کوچک که در پایین لنز سمت راست قرار گرفته، نمایش می دهد. برای دیدن اطلاعات تنها کافی است که کاربر به پایین عینک نگاه کرده و لحظه ای به چشمش اجازه دهد تا بر روی صفحه نمایش اطلاعات فوکوس کند. البته این قابلیت دقیقا به معنی پوشش اطلاعات بر روی تصویر (overlay) نیست که گوگل از آن صحبت کرده، اما آن را به صورت بالقوه می توان امن دانست و خب، یک عینک HUD است.
البته در کنار آن احتمالات علمی- تخیلی فراوان دیگری را هم می توان برای این عینک هوشمند گوگل در نظر گرفت. مثلا تایمز می گوید که اطلاعات واقعیت افزوده مستقیما بر روی لنزهای عینک به نمایش در می آیند. لنز عینک به کاربر این امکان را می دهد که به صورت همزمان دنیا را از آن دریچه ای به همان بزرگی که چشم عادی پوشش می دهد، ببیند. چنین رویکردی باعث یک مبارزه و دردسر در تولید خواهد شد. به راستی چگونه می خواهید واقعیت افزوده را بر روی چنین لنز عینکی پوشش دهید و حداقل آن را نیمه شفاف باقی بگذارید؟
مشکل با شفافیت این است که چگونه می خواهید از پس آن برآیید که در موقعیت های حقیقی و در واقعیت به خوبی کار کند. با این حال شفافیت می تواند به دو شکل حل گردد.
اول اینکه، لنزها می توانند از نوعی صفحه نمایش نیمه شفاف تولید شوند که به کاربر اجازه می دهند مستقیما از درون آنها محیط پیرامون را همانند عینک های عادی ببیند. یعنی استفاد از تکنولوژی صفحه نمایش LCD یا OLED ترکیبی به لنزها اجازه می دهند که هم نور محیط و هم نور پخش شده از صفحه نمایش به چشم کاربر برسد. چیزی شبیه خصوصیات آینه های دو طرفه.
MacIntyre می گوید صفحه نمایش شبکیه ای مجازی ( VRD ) می توانند از لیزر برای به نمایش در آوردن شکل ها به صورت مستقیم بر روی شبکیه چشم مورد استفاده قرار گیرد. در حقیقت شرکت میکرو ویژن در حال حاضر بر روی چنین تکنولوژی کار می کند تا آن را تبدیل به ابزاری پوشیدنی برای مصرف کننده کند. به دلیل اینکه طبق صحبت گوگل اشکال گرافیکی باید به شکل پوششی در چشم قابل مشاهده باشند، این موضوع ربطی به تغییر در موقعیت های نور محیطی ندارد.
اما در واقع قانع کردن مصرف کنندگان برای تاباندن لیزر به درون چشمان شان احتمالا کاری سخت خواهد بود.
با این وجود MacIntyre معتقد است که گوگل می تواند نوعی از عینک های پوشیدنی دیداری برای فروش آماده کند که قیمتی میان ۲۵۰ تا ۶۰۰ دلار داشته باشند . البته اگر حاضر باشد که هزینه تیم تحقیق و توسعه را در محصول نهایی محاسبه نکرده و حتی شاید در شروع کار مقداری هم کمک هزینه را برای تشویق خریدار در نظر بگیرد. هرچند که طبق شایعات، گوگل از مدتها قبل مشغول کار بر روی تکنولوژی های نوری و اپتیک است و تحقیقاتش را در آزمایشگاه های سری اش ادامه خواهد داد.
آیا این عینک ها ایمن هستند؟
Adam Grazzaley استاد عصب شناسی، فیزیولوژی و روانپزشکی در دانشگاه کالیفرنیا سانفرانسیسکو می گوید: «تنها این اهمیت ندارد که چشمان شما کجا هستند. بلکه مهم این است که مغزتان بر روی چه تمرکز کرده است.» او بر روی مکانسیم های طبیعی حافظه و دقت و تمرکز مطالعه کرده و دریافته است که نگرانی هایی در خصوص پوشیدن عینک های HUD توسط کاربران هنگام انجام کارهای معمولی همانند صحبت کردن و راه رفتن وجود دارد.
Grazzaley می گوید:«قابلیت ما در بکارگیری رفتارها در جهت هدف، نسبت به تداخلات محیط اطرافمان بسیار حساس هستند.» علاوه بر این او می گوید کاربران ممکن است درباره وجود لایه های بیشتر و پیچیده تر محرک ها و تسک ها در فعالیت های عادی روزمره شان نگران باشند. راه رفتن و به خصوص رانندگی نیازمند میزان زیادی از تمرکز و دقت است. پس باید مواظب اطلاعاتی که در هنگام انجام چنین کارهایی به نمایش در می آیند، باشید.
Grazzaley اشاره می کند که حتی اگر گوگل از قرار دادن مستقیم نمایشگرهایش در درون لنزها خودداری کند، (مثلا مانند مجزا کردن آن از لنز همچون شیوه راکون اینسترومنتز) هنوز هم مشکلاتی وجود دارد. به نظر این استاد دانشگاه: «اینکه موضوعی دقیقا جلوی مسیر دید شما نباشد، به این معنی نیست که هنوز نمی تواند تاثیرات اختلال و حواس پرتی خود را به جا بگذارد!»
Pranav Mistry محقق آزمایشگاه رسانه MIT و یکی از مخترعان سیستم محاسباتی پوشیدنی حس ششم یک رخنه و ایراد بنیادی در واقعیت مجازی را فاش می کند: «چشم انسان به صورت همزمان در دو سطح نمی تواند فوکوس کند. وجود چیزی که جلوی چشمان تان را پوشانده باشد، اجازه فوکوس و تمرکز همزمان بر روی پس زمینه و بک گراند آن را به چشم شما نمی دهد. برای مثال، اگر شما بخواهید به شیئي که در فاصله زیادی از چشم شما قرار گرفته چیزی را بیافزایید، چشم شما باید فوکوس خود را از آن شیئ به صفحه نمایشگر عینک تغییر دهد. »
آیا واقعا این عینک ها برای فروش عرضه خواهند شد؟
جدای از مسائل و مشکلات فنی داستان و سلامت عمومی که مطرح می شود، عینک های هوشمند گوگل هنوز کارزار ناامید کننده ای را پیش رو دارند: چشم انداز با دوام تجاری. آیا این عینک های مجهز به صفحات نمایش پوشیدنی چیزی هستند که مصرف کننده واقعا آنها را بخواهد؟ طبق نظر تحلیلگر Forrester، سارا راتمن ایپز، عینک های HUD یکی از ۵ ابزار محاسبه گر اصلی هستند که باید منتظر عکس العمل بازار در مورد آنها بود. او می گوید که نسل اول عینک های هوشمند گوگل در مقیاس تجاری، فروش چندان مهم و چشمگیری را تجربه نخواهند کرد. اما اما باعث می شوند که توسعه دهندگان و مصرف کنندگان بیشتری به سمت محصولات پوشیدنی ترغیب شوند.
