چگونه از ذره کوب بزرگ سرن به عنوان ماشین زمان استفاده کنیم؟
این طور که به نظر می رسد، بدون نگرانی از ایجاد سیاه چاله در وسط سوئیس، ذره کوب بزرگ سرن (Large Hadron Collider) هر لحظه مشغول به هم کوبیدن ذرات زیر اتمی با سرعتی نزدیک به نور است. بدون شک این یک کار پیچیده و پر دردسر است و دانشمندان CERN از بهترین و باهوش ترین افراد روی زمین هستند. اما در کنار حرص و طمع شان برای دانش، آیا ممکن است که این گروه شجاع بتوانند ماشینی تولید کنند که برای سفر به آینده مورد استفاده قرار گیرد؟ بگذارید به این موضوع بپردازیم که آیا از ذره کوب بزرگ می توان به عنوان ماشین زمان استفاده کرد.
نوترینوهای سریعتر از نوری که جدیدا کشف شده اند، ذراتی که Higgs Singlet نامیده می شوند و کرم چاله های به قطر یک میلیاردم سانتی متر، همگی گامی به جلو هستند که می توانند قابلیت مسافرت یا ارسال پیام هایی را به زمان گذشته و آینده فراهم آورند. هرچند که بسیاری از دانشمندان معتقدند که سفر به گذشته غیر ممکن است زیرا به صورت بالقوه رابطه پارادوکس یا جمع اضداد امکان چنین چیزی را به ما نمی دهد. به زبان ساده تر چیزی شبیه اینکه: «چه اتفاقی می افتد اگر شما به زمان گذشته سفر کرده و با شلیک گلوله ای، پدر پدربزرگ تان را از پای در آورید؟!»
اما چیزی که به طور حتم شدنی است، جهش به درون آینده است. یا به بیان دیگر، کاهش سرعت به نفع کسی که در زمان سفر می کند.
اینشتین می گفت که هر چه شما به سرعت نور نزدیک تر شوید، زمان برای شما کندتر می گذرد. از نقطه نظر و دیدگاه فرد مسافر، همه ما در زمان با سرعت بیشتری به جلو می رویم. و این تاثیری است که در ذره کوب بزرگ سرن مشاهده شده است. هنگام فعالیت LHC، ذراتی که با نام پیون یا Pi-Meson شناخته می شوند، تقریبا ۳۰ برابر حالت عادی عمر می کنند، دلیل آن هم این است که ذرات پیون با سرعتی نزدیک به نور حرکت می کنند و در نتیجه زمان برای آنها کندتر می گذرد.
حالا به جایی می رسیم که موضوع را کمی غیر علمی می کند. اگر شما یک LHC را به اندازه کافی بزرگ بسازید که از پس انسان بر بیاید، و سپس یک فرد شجاع را درون آن به حرکت در اورید تا به نزدیک سرعت نور برسد، از نقطه نظر و دیدگاه او جهان اطرافش با سرعت بالایی حرکت می کند و در نتیجه او می تواند به آینده نزدیک پرت شود.
در حقیقت، آینده بسیار نزدیک. همانطور که ارباب زمان فعلی ما (پیون) تنها می تواند کسر کوچکی از ثانیه را به جلو حرکت کند. و البته چنین آزمونی حتی ممکن است به مرگ بدون بازگشت مسافر کوچولوی ما هم بیانجامد.
خب، به گمانم همه باید چند سالی بیشتر صبر کنیم و منتظر راه های امن تر برای سفرهای طولانی تری باشیم. شما فکر می کنید سفر انسان در زمان به چه صورت انجام خواهد گرفت؟ با وسیله ای همچون LHC، یا سوار بر اتومبیلی مانند فیلم بازگشت به آینده ؟ شاید هم همانند سریال Hero سفر در زمان تبدیل به قابلیت ژنتیکی برخی انسان ها خواهد شد؟
