شارلوت پریان
معمار و طراح مبلمان (1999-1903)
یکی از تاثیر گذارترین پیشگامان طرا حی مبلمان جنبش مدرن charlotte perriant در سال 1903 در فرانسه متولد شد.وی طراحی داخلی نوعی مبلمان استیل ساخته شده از شیشه و آلومینیم را در دوره ماشینیسم معرفی کرد که در کارگاه لوکوربوزیه در دهه(1930-1920) خلق کرده بود.سپس او تجربیاتش را با مواد مختلف ادامه داد.
Perriant 24 ساله بود که به کارگاه هنری لوکوربوزیه در خیابان 35 rue de sevres رفت و از او خواست تا او را استخدام کند . جواب لوکوربوزیه کوتاه و مختصر بود "ما اینجا به باشت های تزئینی احتیاج نداریم" او پاسخ داد و در را به او نشان داد . اما بعد از دیدن دکور بار یخی یا بار سرپوش دار ساخته شده از شیشه و آلومینیم و استیل که توسط Perriant برای سالن نمایشگاه D Automne خلق شده بود لوکوربوزیه از او برای پیوستن به کارگاه هنری خود دعوت کرد.
در آنجا Perriant فرصتی یافت تا با معماران سرتاسر دنیا که برای لوکوربوزیه بدون دریافت پول کار می کردند رابطه دوستی را پایه گذاری کند..اگر آنها خوش شانس بودند به عنوان اسیست حق الزحمه کمی دریافت می کردند.
در آنجا Perriant با همکاری لوکوربوزیه اقدام به ساخت یک سری صندلی های استیل لوله ای شکل که در آن زمان –و امروزه – به عنوان تندیس دوره ماشینیسم اعلام وجود می کند کردند.
آن صندلی ها هنوز از بهترین کارهای شناخته شده توسط اوست. Perriant بیش از یک دهه درکارگاه لوکوربوزیه مشغول به کار بود و بعد ازگذشت این زمان همکاری را با هنرمند Fernand-Lege و طراح مبلمان JeanProuve ادامه داد.
او به عنوان چهره تاثیرگذار در جنبش مدرن تا زمان مرگش در سال 1999 وقتی که ادعا می کرد یکی از معدود زنانی است که در میان مرد ها موفق بوده است به جا ماند
Perriant کودکیش را در فرانسه جاییکه پدرش به عنوان یک خیاط و مادرش به عنوان طراح لباس و یک خیاط پیش پا افتاده و در در خانه پدربزگ و مادر بزرگش در کوهستان در منطقه روستایی savoie سپزی کرد.
در سال 1920 او به عنوان دانش آموز در مرکز هنری Ecole de I Union Centrale des Decoratifs نام نویسی کرد و در آنجا به مدت 5 سال درس خواند . نا امیدی از رسیدن به پایه هنری دلخواهش وقهرمان سبک هنری مورد پسند مردها شدن او را به این واداشت تا زیبایی ماشین های موتور دار و دوچرخه ها را در خیابان های پاریس جستجو کند.
یک سال بعد از گرفتن دیپلم ازدواج کرد و همراه شوهرش به اتاق زیر شیروانی اجاره ای SaintSulpice در فرانسه نقل مکان کرد. بعد از فرسوده شدن آپارتمان او بزرگترین اتاق را به
انبار آهن و شیشه تغییر شکل داد. به جای اینکه یک سالن پذیرایی عمومی داشته باشد.
نا امیدی از پیدا کردن راه پر در آمد در طراحی مبلمان Perriant را به این واداشت تا به تحصیل کشاورزی بیاندیشد تا اینکه یکی از دوستانش به او پیشنهاد داد تا دو کتاب Ver une Architecture و L Art Decoratif d
Aujourd hui نوشته شده توسط لوکوربوزیه را در سال 1925 بخواند . او بسیار هیجان زده بود تا موفق به ملاقات لوکوربوزیه شد و از او خواست تا او را استخدام کند.
قبل از رسیدن charlotte لوکوربوزیه نمایشگاهش و ساختمان ها را با مبلمان از پیش ساخته شده از جمله صندلی های ساده و مدل صندلی دسته دار از چوب خمیده ساخته شده توسط کارخانه اتریشی Thonet مبله کرده بود.
با این وجود او دقیقا انتظاراتش را از مبلمان در کتاب L Art Decoratif d aujourdhui در سال 1925 با سه موضوع به شرح زیر بیان کرده بود:
"الگو های مورد نیاز –الگوهای عملکردی- و در آخر الگوی مبلمان و الگوی اشیا.او بعد ها این سه موضوع را به این صورت تفسیر کرد:آنها برای کشش اعضای بدن و موافق با فعالیت های بشری هستند. الگوهای مورد نیاز اشیا برای عضوهای بشری مانند یک پیشحدمت رام شده هستند یک پیشخدمت خوب محتاط و خود کار است تا هر فشاری را از رئیس خود کم کند تا رئیس خود را آسوده سازد. مطمئنا کارهای هنری وسیله هستند. وسایل زیبا و بجا ماندنی با ذوق آشکار شده توسط
انتخاب درست و موشکافانه که با تناسبات هماهنگ هستند."
Perriant به تمرین قاعده لوکوربوزیه اقدام نمود تا موفق به ساخت سه صندلی با صفحات کروم دار با پایه های استیل لوله ای شکل برای دو تا از پروژه های خانه که در پاریس طراحی می کرد شد.
همانطور که لوکوربوزیه درخواست کرد یک صندلی برای گفتگو طراحی کرد. صندلی پشت
تسمه ای به نام B301 و دیگری برای استراحت و تمرکز گیری به فرم دایره با رویه چرمی با نام LC2 که کاملا راحت بود و سومی به نام B306 که برای خوابیدن و لم دادن طراحی شده بود.
این صندلی در قرن 18 به عنوان صندلی خواب روزانه انتخاب شد.
Perriant نوعی نیمکت برای استفاده عموم با پایه های ضربدری طراحی کرد که پایه های آن جسورانه( در آن زمان) کوتاه بود و رویه و تزئینات صنعتی آن متعلق به آن دوره بود.
کار کردن با لوکوربوزیه به او نظم و ترتیب و جدیتی به عنوان یک طراح آموخت. کوچکترین اثر مدادش هم برای او نکته ای را به همراه داشت.
به دلیل سختگیری های لوکوربوزیه او به عنوان یک آدم پر تحمل شناخته شد.
. او کوشش کرد کمپانی فرانسوی Peugeot را وادار کند تا از لوله های استیل ساخته شده که برای دو چرخه هایشان استفاده می شد را برای ساختن پایه های مبلمان استفاده کنند.وقتیکه شرکت Peugeot موافقنش را اعلام کرد سازندگان مبلمان طرفدار چوب در دفتر لوکوربوزیه را
وادار به ساخت سری صندلی های سالن Thonet کرد .در سال 1929 موفق شدند نمایشگاهی به منظور تجهیزات یک خانه لوکس و مدرن در سالن d Automne به نمایش گذارند .با ساختن کف شیشه ای و استفاده ازقانون انکسار نور سقف را نیز روشن کردند.همه صندلی ها ی فلزی با روکش چرم یا با کرباس ساخته شده بودند.
Perriant صفحاتی را ساخت که شامل لوله های شیشه ای بودند که به وسیله رشته هایی به شکل
بال هواپیما با قابلیت جابجایی نگه داری می شدند و نور رادر تمام سطح پخش می کردند .
او با همکاری دوستان و کارگاه هنری لوکوربوزیه توانست ترتیب سفری به ییلاق برای اسکی شنا و کوهنوردی و صخره نوردی همچنین سفر به کشور مسکو و آتن برای شرکت در کنفرانس مدرنیسم ها و توسعه معماری مدرن بین المللی (CIAM) را بدهد.
در خلال دهه 1930 او ساخت مبلمان را توسعه داد و در پروژه های معماری لوکوربوزیه از جمله طراحی پاویلون دانش آموزان سوئیسی و محوطه دانشگاه در Cite و بخش سر پرستی ارتش در پاریس موفقیت خود را به خوبی طراحی آپارتمان خودش در بالای ساختمان واقع در خیابان Nungesser-et-coli تثبیت کرد.
کار او تا اواسط دهه 1930 ادامه پیدا کرد. او با استفاده از مواد و مصالح روستایی از جمله چوب و نیشکر با الهام گر فتن از مبلمان بومی Savoie بر تجربیات خود می افزود در آن زمان.موادی این چنین از جمله آهن و شیشه که او قبلا برای ساخت وسایل از آنها استفاده کرده بود نا آشنا به نظر می رسید. اما او مطمئن بود که این مواد قادر خواهند بود او را به سوی اهداف توسعه جهانی برای تولید انبوه مبلمان دست ساز سوق دهد.
در سال 1937 Perriant دفتر لوکوربوزیه را برای همکاری با Fernand Leger برای کار روی نمایشگاه پاریس و همچنین کار روی پناهگاه اسکی در Savoie ترک کرد وقتی جنگ جهانی دوم به اتمام رسید او به پاریس بازگشت تا با همکاریPierre Jeanneret و Jean Prouve به طراحی ساختمان آلومینیومی بپردازد
.در سال 1940 یکی از دوستانش از آتلیه rue de Sevres از او خواست تا به ژاپن به عنوان مشاور دفتری کارخانه طراحی وزارت بازرگانی و صنعتی سفر کند.در آنجاPerriant تبلیغاتی را به منظور بالا بردن استانداردهای طراحی در کارخانجات ژاپنی برای افزایش تولیدات صادر شده به غرب تنظیم کرد.
وقتی ژاپن در جنگ به آلمان پیوست او تلاش کرد تا به فرانسه باز گردد اما بخاطر محاصره نیروی دریایی او خود را در ویتنام از سال 1942 تا 1946به دام افتاده یافت .در مدت اقامت اجباری او در ویتنام Perriant فن کار با چوب و بافتن را آموخت.در آنجا او با شوهر دومش ازدواج کرد و به دخترش Pernetteزندگی بخشید.
با بازگشت به فرانسه Perriat حرفه ی خود را دنبال کرد.اولین پروژه او پناهگاه اسکی بود و در سال 1947 او با Fernand Leger روی بیمارستان و سپس با لوکوربوزیه روی ساختمان آپارتمانیUnite d Habitaion در Marseilles کار کرد.تجربیات کاری او در ژاپن و ویتنام موجب شد تا او بتواند ساختار اصلی طراحی داخلی ژاپنی از جمله در و پنجره کشویی برای جدا کردن فضاهای مشخص را با نکته بینی درکارها (از جمله چوب و بامبو) را با کارش ادغام کند.
این مطالب موجب شد تا این تکنیک در بقیه پروژه های او از جمله پناهگاه اسکی Meribelو ساختمان مرکزی ورزشی در Geneva بازسازی دفتر هوایی فرانسه در لندن پاریس و توکیو و ادامه کار او با Jean Prouve تکرار شود.
با شناخت از همکاری او در طراحی مبلمان مدرن می توان گفت زندگی پر ماجرای او بیش از یک معماست.در سال 1998 نگارش زندگی خصوصی او به وسیله خودش "زندگی ازخلاقیت "در اولین جلد به زبان انگلیسی بر اساس زندگی و پیشینه ی او در فرانسه به چاپ رسید
با وجود این فعالیت ها او در استادیو لوکوربوزیه کمتر مستقل دیده می شد .بعد از سال 1985 با بر پا سازی در پاریس و نمایشگاهی در موزه طراحی شهرت او رواج پیدا کرد.
"مهمترین مطلب آن است که درک کنیم چه چیز جنبش مدرن را به پرس جوی عمق روند تحلیل می کشاند نه به یک سبک ."Perriant این را در یکی از آخرین مصاحبه هایش جز به جز توضیح داد."ما با هدف زندگی کردیم."
او در سال 1999 در فرانسه در گذشت.
